ଓଡ଼ିଶାରେ ରହୁଥିବା ଲୋକଙ୍କର ବାହାର ଦୁନିଆ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ରହିବା ସ୍ୱାଭାବିକ କିନ୍ତୁ ତାହା ହୀନମନ୍ୟତାର ନିଦର୍ଶନ ହେବା ଅନୁଚିତ୍ । ବିଗତ ବତିଶି ବର୍ଷ ଧରି ବାହାରେ ରହିବା ଅଭିଜ୍ଞତା ବଳରେ ମୁଁ ଏହା କହି ପାରିବି । ତେଣୁ ସ୍ଥାନୀୟ ଯୋଗ୍ୟତା ଓ ସୁଯୋଗର ଉପଯୁକ୍ତ ଉପଯୋଗ ଦ୍ଵାରା ଓଡ଼ିଶାର ଶିଳ୍ପ ବାତାବରଣରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିପାରେ ।
ଦୁଇ ବିଲେଇ ଯେତେବେଳେ କଳି କରୁଥିଲେ ସେମାନେ ଦେଖି ପାରୁଥିଲେ ଯେ ମାଙ୍କଡ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ କରି ପିଠାଟି ଖାଇ ଯାଉଛି କିନ୍ତୁ ଉଭୟେ ମନେ ମନେ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ ଯେ ଅଣଓଡ଼ିଆ ଖାଉ ପଛକେ ଓଡ଼ିଆର ପାଟିରେ ନ ବାଜୁ | ମାଙ୍କଡ ଏଣେ ଭାବୁଥାଏ ଯେ ଇଏ କି ଭଳିଆ ବୋକା ଅନ୍ୟ ଲୋକ ଖାଇଗଲେ ଖୁସି କିନ୍ତୁ ନିଜ ଲୋକ ଖାଇଲେ ମନସ୍ତାପ ? ଓଡ଼ିଆଙ୍କ କଳି ଭାଙ୍ଗୁ ।
ପ୍ରତିଦିନ ନିଜକୁ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମନେ ପକେଇ ଦେବା ପାଇଁ ହେବ ।
୧) ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନଃପ୍ରତିଷ୍ଠା
୨) ଓଡ଼ିଆ ହାତରେ ରହିବ ଓଡ଼ିଶାର ଶାସନ ଡୋରି
୩) ଅଣ ଓଡ଼ିଆ ନେତାଙ୍କ ଅଧୀନସ୍ଥ ହେବା ନାହିଁ
୪) ଧର୍ମ ନାଁ ରେ ଘୃଣା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ନାହିଁ
୫) ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଦର୍ଶନ ମାଧ୍ୟମରେ ଜୀବନ, ଶିକ୍ଷା, ଓ ସମାଜରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା ।
ଓଡ଼ିଶା ରାଜନୀତିରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ସଂସ୍ଥାପନ ପାଇଁ ସଙ୍ଘର୍ଷର ଆବଶ୍ୟକତା ସୁସ୍ପଷ୍ଟ । କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟ ରାଜନୀତିରେ ସେପରି ବିଜ୍ଞ ସଙ୍କେତର ଅଭାବ । ତଥାପି ଆମର ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିଷୋଦ୍ଗାର କିଛିଟା ଇଙ୍ଗିତ କରେ । ହିନ୍ଦୁତ୍ଵର ଢାଞ୍ଚା ଯେ ଭାରତ ପାଇଁ ଅନୁପୋଯୋଗୀ ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ବିକଳ୍ପ । https://t.co/zANppuB7LC
ପାଞ୍ଚବର୍ଷରେ ଦି ଥର ଭୋଟ ଦେବାର ଦାୟିତ୍ୱ ଆସିବ; ତେଣୁ ମେଣ୍ଢା ଭଳି ନ ହୋଇ ସବୁ ବୁଝି ସୁଝି ସମର୍ଥନ ଦେବା ଦରକାର । ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଆଦର୍ଶକୁ ପାଥେୟ କରି ଏକ ନୂଆ ରାଜନୈତିକ ଶକ୍ତି ଗଢି ତୋଳିବାରେ ମୁଁ ଆପଣ ମାନଙ୍କର ସମର୍ଥନ ମାଗୁଛି । କେବଳ ଓଡ଼ିଶା ପାଇଁ ନୁହେଁ, ଭାରତ ତଥା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ଵକୁ ଏହା ନୂଆ ରାସ୍ତା ଦେଖେଇବ ।
~ତୁଷାରନାଥ
ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିକଳ୍ପ ଅଭାବରୁ ବହୁ ଓଡ଼ିଆ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଏକ ବୃହତ୍ତର ପରିବେଶର ଶଠ ଆବେଦନର ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ମୋର ଦୃଢ ଅନୁରୋଧ ଫେରି ଆସିବା ପାଇଁ ଏବଂ ଓଡ଼ିଆ ସ୍ୱାଭିମାନ ସହ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ପଥରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ । ଏହା ହିଁ ଯଥାର୍ଥ ଜାତୀୟତା ଓ ନୈତିକତା | https://t.co/wQjFnfcKO6
ଧନ୍ୟବାଦ୍ । ପ୍ରମୋଦ ବାବୁଙ୍କ ପରେ ଆପଣ ଦ୍ଵିତୀୟ ସମର୍ଥକ । ଏହା ଏକ ଐତିହାସିକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ।
କ୍ଷମତାର ଖେଳ ଓ ଗୋଷ୍ଠୀ କନ୍ଦଳ ସମାଜରୁ ନିର୍ବାସିତ କରି ହେବ ନାହିଁ ବରଂ ନିର୍ବାଚନ ବିଭିର୍ଣ୍ଣ ବିଭାଜନ ସୃଷ୍ଟି କରିବ । ତେଣୁ କେବଳ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଭିତ୍ତିକ ଏକ ସାମୂହିକ ଚେତନା ଗଢି ଉଠିବା କଷ୍ଟକର କଥା । ଇତିହାସ କିମ୍ବା ପୁରାତତ୍ତ୍ଵକୁ ସମ୍ୱଳ କରି ବହୁତ ବେଶୀ ଦୂର ଆଗେଇବା ବି ବିପଦଶଙ୍କୁଳ । ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ଏଠାରେ ଉପଯୋଗୀ । https://t.co/Msf7ZwXYBf
ବାହାର ରାଜ୍ୟ ବା ରାଷ୍ଟ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବେଶୀ ମୁଣ୍ଡ ନ ଖେଳାଇ ଓଡ଼ିଆମାନେ ଯଦି ନିଜ ରାଜ୍ୟ ଓ ନିଜ ଭାଷା ସକାଶେ ଶ୍ରମ ଓ ସମୟ ବିନିଯୋଗ କରନ୍ତେ ତେବେ ବହୁ ସୁଫଳ ମିଳନ୍ତା । ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତାଙ୍କ ଗୋଡ଼ ଧୋଇବା ପାଇଁ ଢାଳ ଧରି ଛିଡା ହେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଯଦି ସମସ୍ତେ ନିଜ ଭାଷାର ରକ୍ଷା ପାଇଁ ଢାଲ ତଲୱାର ଧାରଣ କରନ୍ତେ ତାହେଲେ ବିଜୟ ହୁଅନ୍ତା ।
ଶହେ ବର୍ଷ ତଳେ ଓଡ଼ିଆ ମାନେ ନିଜର ଏକ ଅଲଗା ପ୍ରଦେଶ ଦେଖିବା ପାଇଁ ସଙ୍ଗ୍ରାମରତ ଥିଲେ । ଆଜି ପୁଣି ଲଢେଇ କରିବାକୁ ହେବ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ । ଓଡ଼ିଆ ହାତକୁ କ୍ଷମତା ଆସିବ । ସେ ଆଉ ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ପଦସେବା କରିବ ନାହିଁ । ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନେ ହିଁ ସ୍ଵର୍ଗରୁ ଗଳିଛନ୍ତି ବୋଲି ଦାବୀ କରିବ ନାହିଁ । ଏବଂ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ସ୍ଵପ୍ନ ସାକାର ହେବ । https://t.co/nF0PN19u43
ଗଣତନ୍ତ୍ର ଆଜି ଶ୍ରୀହୀନ ଜନେ ଏକଥା ଚିହ୍ନ
ହାତୀ କରେ ପଦ ଦଳିତ ତାକୁ କର ବାରଣ
ସଭିଙ୍କର ଶକ୍ତିର ସ୍ରୋତ ଅଟଇ ଗଣତନ୍ତ୍ର
ସିଏ ବଞ୍ଚିଥିଲେ କେହିବି ନ ହୋଇବେ ବଞ୍ଚିତ
ଏକ ହୁଅ ସର୍ବେ ଓଡ଼ିଆ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ରକ୍ଷା
କରିବା ପ୍ରଥମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରେ ଏତିକି ଭିକ୍ଷା
~ତୁଷାରନାଥ ମୁମପ୍ରାର୍ଥୀ
ଗଣତନ୍ତ୍ର ରକ୍ଷା ଛାନ୍ଦ (କଳା କଳେବର କହ୍ନାଇ ବୃତ୍ତେ) https://t.co/y6x7KXoIpf
ଭାରତରେ ଆଗରୁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ନଥିଲା । ୧୯୪୭ରେ ଆସିବା ପରେ ମଧ୍ୟ ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ କେହି ଠିକ୍ କରି ବୁଝି ପାରି ନାହାନ୍ତି । ରାଜନୈତିକ ଦଳ ମାନଙ୍କରେ ରାଜତନ୍ତ୍ର ଚାଲିଛି । ସମସ୍ତେ ମୁଣ୍ଡ ପାତି ସହି ନେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସବୁ ସ୍ତରରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାପନ କରିବା ହେଉଚି ସ୍ଵାଧୀନତା ଲାଭ କରିବା ସଦୃଶ । ଏଥିପାଇଁ ଲଢ଼ିବାକୁ ହେବ । ଏହା ମୋର ଲକ୍ଷ୍ୟ । https://t.co/rb0iA8BJQw
ହଁ ନିଶ୍ଚୟ କିନ୍ତୁ ସୋଷାଲ ମିଡ଼ିଆ ଜରିଆରେ ଯେତେ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରି ହେବ ସେଥିପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା କଥା । ତାପରେ ଜଣେ ଆଉ ଜଣକୁ କହିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ । ତେଣୁ ସମୟ ସାପେକ୍ଷ ।
କୌଣସି ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତା ବା ଦଳର ଦାସତ୍ୱ ନକରି ରାଜନୈତିକ ସମର୍ଥନ ମାଗିବାରେ ମୁଁ ପ୍ରଥମ । ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଓଡ଼ିଶାର ଏକମାତ୍ର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରାର୍ଥୀ । ମୋତେ ସମର୍ଥନ ଦେଇ ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପୁନଃ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବାରେ ସହାୟକ ହୁଅନ୍ତୁ । ଭାଷାର ସ୍ଥିତି ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଉଁ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚିଛି ସେଥିରେ ସର୍ଜେରୀ ଅବଶ୍ୟମ୍ଭାବୀ ।
ସେ ସବୁ ଠିକ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ପରେ ଆଉ ଅଧିକାର ନାହିଁ । ଗଣତନ୍ତ୍ର ଫେରି ଆସୁ ।
ବିଭିର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟରେ ସଭା, ସମିତି ବା ସେମିନାର ସବୁ ହୁଏ କିନ୍ତୁ କେବଳ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଉପରେ କ୍ଵଚିତ । ସମାଜ ଓ ସାମୂହିକ ଗତିବିଧିକୁ ସଜାଡି ଏକ ଯଥାର୍ଥ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଢାଞ୍ଚାରେ ଢାଳିବାହିଁ ହେଲା ଆଧୁନିକତାର ଆହ୍ୱାନ । ଏନେଇ ହଜାର ହଜାର ପୁସ୍ତକ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ପରିଣତ କରିବାର ଭାର ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ।
https://t.co/YPHZ5zXPfq
ଆଦିମ ଅବସ୍ଥାରୁ ବଣତନ୍ତ୍ର ଓ ରଣତନ୍ତ୍ର ଆଦିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ଗଣମେଣ୍ଢାତନ୍ତ୍ରରେ ପହଞ୍ଚିବା କିଛି ଛୋଟିଆ କଥା ନୁହେଁ । ଜଡ ଭାବରେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏକ ସରଳ ବିଶ୍ଵାସର ନିଦର୍ଶନ ତ ରହିଛି । ତଥାପି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଗକୁ ବହୁ ଦୂର; ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରକୃତ ପୂର୍ଣ୍ଣତ୍ୱ ହେବ ଯାଇ ବରୁଣତନ୍ତ୍ର ରେ ।
https://t.co/AFwkYTKkiC
https://t.co/eLrKKzgr60
ନିର୍ବାଚିତ ହେବାର ପ୍ରଥା ଆଉ ନାହିଁ; ସମସ୍ତେ ମନୋନୀତ । ତା ମାନେ ଦାସତ୍ୱ । ୟା ନାଁ ହେଲା ଗଣମେଣ୍ଢାତନ୍ତ୍ର ।
ଦଳ ପକ୍ଷରୁ ଟିକେଟ୍ ଟିଏ ମିଳିଗଲା ଏବଂ ସେ ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷ ପରେ ନିର୍ବାଚନରେ ଜିତିଗଲେ । ୟାଙ୍କୁ କ'ଣ ଲୋକ ପ୍ରତିନିଧି ବୋଲି କୁହାଯାଇ ପାରିବ ? ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଆଭିମୁଖ୍ୟର ପରିପନ୍ଥୀ ୟେ । ଯଦି ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହି ଦଳର ମୁଖିଆ ମାନଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବାରେ ଜଣେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲା ତା କି ଗଣତନ୍ତ୍ର ? ଏହିପରି ଅନେକ ବିସଙ୍ଗତି ଦୂର ହେବା ଦରକାର ।
ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ପରମୁଖାପେକ୍ଷୀ ହେବା ଫଳରେ ନାନା ପ୍ରକାରର ଦୁର୍ବଳତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥାଏ । ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର କୋମାରେ ଥିବାରୁ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ଵାଧୀନ ଚେତା ହେବାର ସାହାସ କମିଛି । ସ୍ପଷ୍ଟ ମତ ବ୍ୟକ୍ତ କରିବାର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ କମ୍ । ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟ ସମସ୍ୟା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ନକରି ଜାତୀୟ ବିଷୟ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ବେଶୀ । ଏହା ଛଳନାତ୍ମକ ।
୨୩ ବର୍ଷ ଚାକିରି ପରେ ୪୪ ବର୍ଷ ବୟସରେ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଫିସର ପଦରୁ ଭିଆରଏସ୍ ନେଇଥିଲି ମୁଁ ଆଜି ତାରିଖରେ ୨୦ ବର୍ଷ ତଳେ । ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଶିକ୍ଷା ଓ ଅଭିଜ୍ଞତା ମୁଁ ଲାଭ କରିଛି ଯାହା ଚାକିରିରେ କେବେ ସମ୍ଭବ ହୋଇ ନ ଥାନ୍ତା । ଜୀବନ ଗୋଟିଏ । ଖାଲି ବୃତ୍ତି ବା ଅର୍ଥ ନିମନ୍ତେ ନୁହେଁ । ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଦିଗସବୁ ଆବିଷ୍କାର କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନେକ ।
ଅବଶ୍ୟ ଇଣ୍ଟରନେଟ ଆସିଲା ବୋଲି ଏକ ନୂଆ ଇନିଙ୍ଗସ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ସମ୍ବାଦ ସାହିତ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ସିନେମା ସବୁ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ । କେହି କେବେ ସ୍ଵପରେ ସୁଦ୍ଧା ଭାବି ନ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆଜିର ପରିଦୃଶ୍ୟ କଣ ? ଠିକ୍ ଜିନିଷ କଣ ମଣିଷ ଚିହ୍ନି ପାରୁଛି ? ଭେଲରୁ ଭଲକୁ ଛାଣି ପାରୁଛି ? ନାଁ, ତେଣୁ ବତେଇବା ଦରକାର । ଅମଙ୍ଗିଆ ପଣକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ଦରକାର ।
ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଥା ତଥାପି ତାର କିଛି ବିଶେଷତ୍ଵ ଥାଇପାରେ । ବୃତ୍ତିଗତ ଶିକ୍ଷା ବା ସଫଳତା ହେଉଚି ଗୋଟିଏ ଦିଗ, ଜୀବନ ଆଉ ଗୋଟିଏ । ଜୀବନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସମାନ । ଗୋଟିଏ ନାବ, ଗୋଟିଏ ରୋଗ । ସୀମିତତାରୁ ମୁକ୍ତି, ଅନନ୍ତ ପାଇଁ ଆସକ୍ତି । ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ କହିଲେ ଯେ ସମସ୍ୟାଟା ଆମର ନୁହେଁ; ବିବର୍ତ୍ତନର । ଆମେ ଚାହିଁବା; ବାକି କାମ ତାର । https://t.co/rGtlbpR6dO
ଧର୍ମ, ଜାତି, ଓ ରାଜନୀତିକୁ ନେଇ ବିବାଦ ମୂଲ୍ୟହୀନ । ମଣିଷ ହିସାବରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସମାନ ଓ ଆମର ଭାଗ୍ୟ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ ଦିଗରେ ଏକ ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ନିହାତି ପ୍ରୟୋଜନ । ନିଜର ଅଳ୍ପ ବୁଦ୍ଧି ନ ଲଗାଇ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ପରି ମହାନ କବି ଓ ଦାର୍ଶନିକଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ଗମ୍ଭୀରତାର ସହ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ। ଏହା ଏକ ସାମୂହିକ ଦାୟିତ୍ୱ ।
୧୯୯୭ରେ ଦେରିଦାଙ୍କୁ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଶୁଣିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା ଓ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଦର୍ଶନର ବିଭିନ୍ନ ଧାରା ବିଷୟରେ ଆଗ୍ରହ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । ତା ଦ୍ଵାରା ଶ୍ରୀ ଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ଦର୍ଶନକୁ ବୁଝିବା ସହଜ ତଥା ଗଭୀର ହେଲା । ତେଣୁ ଟ୍ଵିଟରରେ ମୋ ସମକକ୍ଷ କେହି ନାହାନ୍ତି । ସେଇଟା ହିଁ ଜୀବନରେ ମୋର ସବୁଠୁଁ ବଡ଼ ଉପଲବ୍ଧି । ତୁଷାର
ଧର୍ମ ଓ ରାଜନୀତି ଆଦିର ପ୍ରଭାବରେ ନିରପେକ୍ଷ ମତାମତ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିରଳ । ତା ବ୍ୟତୀତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ବା ସଂସ୍ଥା ନିଜର ଲାଭ ତଉଲିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ । ଫଳତଃ, ଯୁବବର୍ଗ ସଠିକ୍ ଦିଗଦର୍ଶନ ପାଇ ପାରୁ ନାହାନ୍ତି । ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ଭିତ୍ତିରେ ସମସାମୟିକ ଘଟଣାବଳୀକୁ ମୁଁ ୨୦୦୫ ମସିହାରୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରୁଛି ।
https://t.co/GbcDPCi98m
Founding of Savitri Era Learning Forum (2005), Savitri Era Religion (2006), and Savitri Era Party (2007) has liberated The Mother & Sri Aurobindo from earlier narrow representations and ownership. Twitter facilitating such dissemination is certainly in the evolutionary direction.
https://twitter.com/NathTusar/status/1117318773915168768?s=19
ରାଜନୀତି ବିଜ୍ଞାନର କେତେକ ବହି ମୁଁ ପଢ଼ିଛି କିନ୍ତୁ ସେ ସବୁ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ । ଓଡ଼ିଶାର ଇତିହାସ କିମ୍ବା ଆନ୍ଦୋଳନ ସବୁ ସେଥିରେ ସ୍ଥାନ ପାଇନାହିଁ । ତାହେଲେ ଯଥାର୍ଥ ବିଶ୍ଳେଷଣ ସମ୍ଭବ ହେଲା କିପରି ? ଓଡ଼ିଶାକୁ ତାର ଉପଯୁକ୍ତ ସ୍ଥାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ପ୍ରତି ଓଡ଼ିଆ ପଣ କଲେ ହେବ । କିଛି ଗୋଟାଏ ବିଚିତ୍ର କଥା ନୁହେଁ । ~ତୁଷାରନାଥ ମୁମପ୍ରାର୍ଥୀ
ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ଆପଣ ପ୍ରଥମ ସମର୍ଥକ । ମନୋବଳ ବଢିଲା ।
ଜ୍ଞାନର ସଂଜ୍ଞା ଜ୍ଞାନ ନୁହେଁ ଅଜ୍ଞାନର ଆବିଷ୍କାର । ଉତ୍ତରୋତ୍ତର ଭାବରେ ଜ୍ଞାତ ହେବା ଯେ ନିଜର ଜ୍ଞାନ କେତେ ସୀମିତ ଯାହା ଦିନକୁ ଦିନ ଆହୁରି ଶିକୁଡ଼ି ଯାଉଛି । ସେଇଥିପାଇଁ ସଳଖି ହୋଇ ବସିବା ଗୋଟେ ବଡ ଶିକ୍ଷା । ଖାଲି ଶରୀର ପାଇଁ ନୁହେଁ । ଅଣ୍ଟା ସଳଖିଲେ ସବୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଖି ହେବ ନିଜର ଭୁଲକୁ କାଟି ଫିଙ୍ଗିବାର ସାହାସ ବି କରିହେବ ।
ଅଣ୍ଟା ସଳଖି ଛିଡା ହେବା ପାଇଁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ ଲାଗିଲା । ଧୀରେ ଧୀରେ ବିକାଶ । ପ୍ରଥମେ କ୍ଷୁଦ୍ର ବା ଶୁଦ୍ର । ତା ପରେ ବିଷୟ ସମ୍ପତ୍ତି, କ୍ଷେତ୍ର, ଓ ଶେଷରେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ । ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଛାଡ଼ କିନ୍ତୁ ପଛରୁ ଅଜ୍ଞାନ କହେ ଏଇଠି ବଢ଼ିଆ ପା ଆଉ ଆଗକୁ କାହିଁକି ଯିବା ସେଇଠି ଛାଡ଼ଖାଇ । ପୁଣି ଆର ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା ବାକି ବାଟ ପାଇଁ ।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ବିପ୍ଳବୀ ମନ କିନ୍ତୁ ମାନିଲା ନାହିଁ । ଆର ଜନ୍ମ କାହିଁକି? ଏଇ ଜନ୍ମରେ କାହିଁକି ନୁହେଁ ? ବାଟ ଖୋଜି ପାଇଲେ । କହିଲେ, ଚାହିଁଲେ ପାଇବ । ସମସ୍ତେ ଚାହିଁବେ । ଟିକେ ଘାଢ଼ ଭାବରେ ଚାହିଁବେ । ତାହେଲେ ବିଶ୍ଵ ଚେତନା ବିଗଳିତ ହେବ । ଅତିମାନସ ଧାରା ଭୂପୃଷ୍ଠକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଆସିବ । ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ତଥା ଅମୃତର ଘର ହେବ ଏଇ ଧରା ।
ଦଳର ନେତା ଓ ସଭାପତି ଯଦି ଦୁଇ ଜଣ ହେବେ ତାହେଲେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ସାମାନ୍ୟ କେଉଁଠି ନିଶ୍ଵାସ ନେଉଛି ବୋଲି ଦେଖାଯିବ । କିନ୍ତୁ ଦୁଇଟି ଯାକ ପଦବୀରେ ଯଦି ଜଣେ ନିରଙ୍କୁଶ ଶାସନ କଲା ତେବେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଗଳାଚିପି ହତ୍ୟା କରାଯାଇଛି ବୋଲି ସ୍ପଷ୍ଟ ବୁଝାଯିବ । ତାପରେ ଦଳ ଗୋଟିଏ ଖେଳ ମାତ୍ର ଏବଂ ସଦସ୍ୟ ମାନେ ଚାକର । କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ହୋଇଗଲା ଆଉ ନୁହେଁ ।
ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ସରଳତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଏହିପରି ଏକ ଛଦ୍ମ ହଜୁରତନ୍ତ୍ର ନିଜର ବିରାଟ କାୟା ମେଲେଇଛି ଯାହାର ମୂଳରୁ ପାହାଚ ପାହାଚ | ଇଂରେଜ ମାନେ ଆମକୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ, ସ୍ଵାଧୀନତା ଓ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଉପହାର ଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ତାକୁ ରକ୍ଷା କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକର । କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ପରେ ନିଦ ଭାଙ୍ଗୁ ଓ ସ୍ବାଭିମାନ ଜାଗ୍ରତ ହେଉ
ଆମ ପିଲାଦିନେ ଯୁଆଡେ ଚାହିଁଲେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଆଖିରେ ପଡୁଥିଲା । ଏ ମଧ୍ୟରେ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ସ୍ୱଛଳତା ଆସିଛି କିନ୍ତୁ ନୂଆପଇସାର ନିଶାରେ ଲୋକେ ଏତେ ମସଗୁଲ୍ ଯେ ଗଣତନ୍ତ୍ର କଣ ସେଥିରେ କାହାର କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ । ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କୁ ଦୋଷ ଦେଇ ହେବ ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ ବୁଝି ବି ଚୁପ୍ ରହୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ବିବେକକୁ ଆହ୍ବାନ କରିବା ମୋର ଲକ୍ଷ୍ୟ
ମୁଆଁ ସମସ୍ତେ ଖାଆନ୍ତୁ । ଅଭିନନ୍ଦନ । ସାଙ୍ଗେରେ ଏ କଥା ଟିକେ ମନେ ରହିବା ଦରକାର୍ ଯେ ଓଡ଼ିଶାର ମୁଆଁ କିଏ ଚୋରେଇ ନେଇଛି । ଦୁଇ ଆଗରେ ମୁଆଁ କଣ ବହୁତ ବର୍ଷ ନୁହେଁ ? ଟିକିଏ ଗଭୀର ଭାବରେ ଭାବିବାର କଥା । ନେଡି ଗୁଡ କହୁଣିକି ବୋହି ଗଲାଣି । ସଜାଗ ନ ହେଲେ ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏ ବହିଯିବ | ତିନି ଆଗରେ ମୁଆଁ ଫଳିବାର ବି ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ~ତୁଷାର
ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ କ୍ଷମତାରୁ ତଡିବାକୁ ହେବ । ଯେଉଁମାନେ ଜାମା ଯୋଡ଼ ହୋଇ ଆସି ନେତା ଗିରି ଦେଖୋଉଛନ୍ତି, ଫୁଲ ମାଳ ପକେଇ ଫଟ ଛପୋଉଛନ୍ତି, ଆଉ ସେପଟେ ଯାଇ ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଗୋଲାମଗିରି କରୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଚେତେଇ ଦେବାକୁ ହେବ । ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ଛିଡା ହେବାକୁ ଯଦି ହାଡ଼ ନାହିଁ ତାହେଲେ ବାଟ ଛାଡ । ଆସିଲେଣି ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର । https://t.co/ShEhcnXpSp
ଆପଣ ଏକା କାହିଁକି, ସମସ୍ତେ ପିଲାଦିନର ସ୍ମୃତି ଗୁଡ଼ିକୁ ରୋମନ୍ଥନ କରନ୍ତି । ଆଉ ସେତେବେଳେ ଟିଭି ନଥିବା ଯୋଗୁ ମଣିଷ ମଣିଷ ଭିତରେ ସମ୍ପର୍କ ଥିଲା ଘନିଷ୍ଠ । ଟେଲିଫୋନ କମ୍ ଥିଲା ବୋଲି ଘରକୁ ଯାଇ ସାକ୍ଷାତ କରିବାର ଏକ ବଡ଼ ପରମ୍ପରା ଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ସ୍ମୃତିର ସାନ୍ଦ୍ରତା ଆଉ ଟିକିଏ ବେଶୀ । ଯାହାହେଉ ଭଲ ଲାଗିଲା ଏ ଭାବରେ ଚିହ୍ନା ହୋଇ ।
https://twitter.com/NathTusar/status/1338722187792928769?s=19
ଧନ୍ୟବାଦ୍ । ବାପାଙ୍କର ୧୯୮୧ ମସିହାରେ ପରଲୋକ ହୋଇଥିଲା । ସେ ଇତିହାସ ପଢ଼ାଉଥିଲେ ଏବଂ ରାଧାନାଥ ଙ୍କର ଚିଲିକା କାବ୍ୟ ତାଙ୍କର ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରିୟ ଥିଲା । ଆମମାନଙ୍କୁ ଆବୃତ୍ତି କରିବାପାଇଁ କହୁଥିଲେ ସବୁବେଳେ । ଯେତେ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇଲେ ମଧ୍ୟ ସାଇକେଲ ଚଲେଇଲେ ନାହିଁ; ଚାଲି ଚାଲି ସ୍କୁଲ୍ ଯିବା ଆସିବା କରୁଥିଲେ ।
ବାପାଙ୍କ ନାଁ ଚିନ୍ତାମଣି ମହାପାତ୍ର । ବଡ଼ ଭାଇ ଉଦାର ନାଥ ମହାପାତ୍ର ବି ପଢୁଥିଲେ । ସେ ବୋଧେ ୧୯୬୧ କିମ୍ବା ୬୨ ବ୍ୟାଚ । ଶୁଭେଚ୍ଛା ସହ ।
My father, Chintamani Mohapatra was a teacher there during 1950-75 (approx.). He used to teach history. Both my elder brothers studied there whereas I in the village school in Sailo Jharapada.
https://twitter.com/NathTusar/status/1187666085148913669?s=19
ଆପଣ ଭଲ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନେଇ ଲେଖିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛିଟା ଅନ୍ୟମତ ଜାଗିପାରେ ।
ଭାଷାର ମା ସହିତ ତୁଳନା ଅନାବଶ୍ୟକ; ନୂଆ ଭାବ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ।
ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଆକ୍ଷେପ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଅସ୍ବସ୍ତିକର ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ଓ
ମୂଳ ବିଷୟରୁ ଆମେ ଦୂରକୁ ଯାଉଛେ ।
ଏହା ଘୃଣା ଭାବ ବା ନୈତିକ ଗର୍ବର ପରିଚାୟକ ହୋଇପାରେ ।
ମୁଁ ବି ଏଇ ସବୁ ଭୁଲ କରେ ।
ବିଭୁ ପାଢ଼ି, ବିଷ୍ଣୁ ନାଗର, ଆନିସୁଲ୍ ହକ୍, ହରପ୍ରସାଦ ଦାସ, ବିଭୂତି ପଟ୍ଟନାୟକ, ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତ ତ୍ରିପାଠୀ, ପ୍ରତିଭା ରାୟ, ଶାନ୍ତନୁ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ, ବନଜ ଦେବୀ, ଜ୍ୟୋତି ନନ୍ଦ, ନାରାୟଣ ପ୍ରସାଦ ସିଂହ, ପ୍ରବାସିନୀ ମହାକୁଡ଼, ଅଜୟ ସ୍ୱାଇଁ, ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ଡା, ମମତା ଦାଶ, ସୁସ୍ମିତା ରଥ
~ସରୋଜ ବଳ https://t.co/lusM2X1Ynu
ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପ୍ରଶ୍ନ । ଏହିପରି ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ମାନଙ୍କରେ ସବୁକିଛି ପ୍ରାୟ ଚଳତମାନ ଅବସ୍ଥାରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ସ୍ଥିର କିଛି ଦେଖେଇବାର ଶକ୍ତି ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା କମ୍ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ । ଏପରି ପକ୍ଷପାତିତା କାହିଁକି?
At certain points one wishes that the camera should be still for a few seconds so that the scene or the object can be enjoyed with intensity. But generally the camera always moves although both the facilities are available. So why this partiality towards movement instead of both?
My problem is this. Why create too much of uncertainty instead of islands pause and ponder, especially for senior citizens? So, a right mix of stability and movement can be a more humanising option instead of moving breathlessly. Not about your movie specifically, but in general.
Thanks for responding but I may trouble you further. Good night.
ନୂଆ ଶବ୍ଦ କେତୋଟି ମୁଁ ଗଲା ଦି ତିନି ମାସ ଭିତରେ ବ୍ୟବହାର କରିଛି; ଯଥା ବର୍ଣ୍ଣନଦୀ (ନ୍ୟାରେଟିଭ) ପ୍ରମିଦିଆ (ମିଡ଼ିଆ) କାଗବନ୍ଧ (ରିଷର୍ଚ୍ଚ ପେପର୍ ) ଓ ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ (ଭିଡିଓ ) | ହିନ୍ଦୀ ବା ଇଂରାଜୀ କୁ ସିଧାସଳଖ ଅନୁବାଦ ନକରି ଏକ ଭାବଗତ ଆତ୍ମୀୟତା ଥାଇ ନୂଆ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ ସବୁ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ ଭଲ । ପୁରାତନ ରଚନାରୁ ବହୁ ମୂଳ ଓପାଡ଼ି ହେବ
ପ୍ରପର ନାଉନ୍ ରେ ତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା କଥା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଅଲଗା ବନାନ ସବୁ ଇଂରେଜୀ ସହ ଆମେରିକାନ ପରି ସହାବସ୍ଥାନ କରିପାରେ । ତାପରେ ସବୁ ସମୟ ଓ ସଙ୍ଘର୍ଷର ଖେଳ ।
ଅନ୍ୟମାନେ ଓଡ଼ିଆକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଲେ ବା ନ ଦେଲେ ସେଥିରେ ବିଶେଷ କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ । ଆମେ ଓଡ଼ିଆ ମାନେ କେତେ ଦୂର ଭାଷାର ଦେଖା ରଖା କରୁଛୁ ବା ତା ପାଇଁ ଚିନ୍ତିତ ସେଇଟା ବେଶୀ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ । ଆମେ ଯଦି ନିଜେ ବୃଦ୍ଧି ଲାଭ କରିବା ତେବେ ତା ଆପେ ଆପେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖାଯିବ । ଓଡ଼ିଆ ଲିପିର ମହତ୍ତ୍ଵକୁ ସମସ୍ତେ ଉପଲବ୍ଧି କରିପାରିବେ ।
ଓଡ଼ିଆରେ ଆମେ ଯାହା କହୁ ସେୟା ଲେଖୁ ବୋଲି ଗର୍ବ କରୁ । ତେଣୁ ମୁଁ ଏ ନୂଆ ବନାନଟିକୁ ପ୍ରଚଳିତ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ପଢ଼ିବାକୁ ଓ ଲେଖିବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି । ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଉଛି ବି ।
ମୁଁ ମାନୁଛି କିନ୍ତୁ କିଛିଟା ବାଦାନୁବାଦ ହେଉ । ମନ୍ଥନରୁ କଣ ବାହାରିବ ତାହା ଆଗରୁ କହିବା କଷ୍ଟ । ମୋର ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଯୁକ୍ତିଗତ ଲାଗୁଛି । ଏ ମହାଶୟଙ୍କୁ ହ୍ୟାଟଟିପ୍
https://t.co/rsahuj4l2J
ଅନେକ ବ୍ୟକ୍ତି ମାତ୍ର ଦୁଇ ତିନୋଟି ଶବ୍ଦରେ ଟ୍ୱିଟ୍ କରନ୍ତି ଓ ବାକି ଯାଗା ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ । ସେମାନେ ଯଦି କିଛି ନୀତି ବାକ୍ୟ ବା କବିତାଂଶ ଲେଖନ୍ତେ ହୁଏତ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ଉଦାହରଣ ସ୍ଵରୂପ
ସବୁ ଜିନିଷ ପୂର୍ବ ସହ ତୁଳନା କରିବା ଠିକ୍ ନହୋଇପାରେ । ସାଇତି ରଖିବାର ନାନା କୌଶଳ ବର୍ତ୍ତମାନ ।
https://t.co/AFctmJpl6f
ଆପଣ ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ଠିକ୍; କିନ୍ତୁ ମାନବ ସଭ୍ୟତାର ଏକ ଅଭୁତପୂର୍ବ ସମୟରେ ଆମେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଛେ । ଯେ କୌଣସି ଜିନିଷକୁ ଯାନ୍ତ୍ରୀକ ପଦ୍ଧତିରେ ସାଇତିବାର କ୍ଷମତା ଗଲା ଶତାବ୍ଦୀରେ ଏତେ ନ ଥିଲା । ତେଣୁ ଏକ ମୂଳ ଓ ଅମଳିନ ଢାଞ୍ଚାକୁ ବଞ୍ଚେଇ ରଖିବାରେ ଅସୁବିଧା ନାହିଁ । ସେ ଦୃଷ୍ଟିରୁ, ଆମେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଅସାଧାରଣ । cc @ak_panda
କୋଉ ଶବ୍ଦ ବା ଅକ୍ଷର କିପରି ଉଚ୍ଚାରିତ ହୁଏ ତାର କଣ ନଥିକରଣ କରାଯାଇସାରିଛି ? ନାଁ ଏହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ?
ସେପରି ମାନକ କଣ ଉପଲବ୍ଧ? ଓଡ଼ିଆ ପାଇଁ କିଏ ତାର ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ?
#ଭାରତ ଭଳି #ଓଡ଼ିଶା ମଧ୍ୟ ବିଭିର୍ଣ୍ଣ ଅଞ୍ଚଳର ସମାହାର ଯେଉଁଠି ବହୁ ପ୍ରକାରର ଭାଷା ଓ ସସ୍କୃତି ଗୋଟିଏ ହାରରେ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଛନ୍ତି । ବିଭିର୍ଣ୍ଣତା ରହିବ; ତାକୁ ଏଡେଇ ଦେଇ ହେବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଭାଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଗୋଟିଏକୁ ହିଁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବାକୁ ହେବ । କାରଣ ମୂଳ ସୁଦୃଢ ହେଲେ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ସବୁ ମଧ୍ୟ ବଳଶାଳୀ ହେବେ । #ଓଡ଼ିଆଭାଷା
ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଆହା ଅଟେ ସେହି ଘର,
ପରସ୍ପର ସ୍ନେହ ଯହିଁ ଥାଏ ନିରନ୍ତର ।
ସାହିତ୍ୟର ଗୁଣ ବହୁମୁଖୀ କିନ୍ତୁ ଉପନ୍ୟାସ ପଢିବା ମୋର ସ୍କୁଲରେ ହିଁ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ତାପରେ ଫିକ୍ସନ୍ ପଢ଼ିବା ପ୍ରାୟ ନାହିଁ କହିଲେ ଚଳେ । ଯେଉଁମାନେ ପଢୁଛନ୍ତି ବା ମୁଭି ଦେଖୁଛନ୍ତି ତାର ରିଭ୍ୟୁ ଦିଧାଡି ଟ୍ୱିଟ୍ କଲେ ସୁସ୍ଥ ସମାଲୋଚନାର ଏକ ଟ୍ରେଣ୍ଡ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ପାରନ୍ତା । ଲେନ୍ସ ତଳେ ରହିଲେ ହିଁ ସାହିତ୍ୟର ଗୁଣବତ୍ତା ପରଖିହେବ ।
ସାହିତ୍ୟ ସମାଲୋଚନା ଆଉ କେବଳ ସାହିତ୍ୟ ଭିତରେ ସୀମାବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହି ନାହିଁ । ରାଜନୀତି, ସମାଜତତ୍ତ୍ଵ, ଭବିଷ୍ୟତବିଦ୍ୟା, ଓ ଦର୍ଶନ ପ୍ରଭୃତିର ଏକ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଖେଚେଡି ଭାବେ ବେଶ୍ ଆଦୃତ ହେଉଛି । ନାରୀ ଓ ଜାତି ଜାଗରଣର ଅସ୍ତ୍ର ଭାବେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଛି । ଏସବୁ ଦିଗରେ ସଚେତନତା ଏକ ସୁସ୍ଥ ତଥା ପରିଶୁଦ୍ଧ ମାନସିକତା ପାଇଁ ଅତ୍ୟାବଶ୍ୟକ ।
ଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମକୁ ବିରୋଧ କରିବା ଆଳରେ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଗବେଷଣା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ବର୍ଣ୍ଣନଦୀ ବହି ଉଠିଛି । ସେହି ସାମ୍ରାଜ୍ୟରେ ବାମପନ୍ଥୀ ମାନଙ୍କ ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ବି ଅସୂୟାର କାରଣ । ତଥାପି ଯାହା ଜ୍ଞାନ ପାଇଁ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ ତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାରେ ଦ୍ୱିଧା ନ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଜ୍ଞାନ ହିଁ ଗଣତନ୍ତ୍ର କୁ ଦାନା ବାନ୍ଧିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । https://t.co/rnxuLLqpaW
ଭୀମ ସିଂଙ୍କର ଓଡ଼ିଆ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରର ଅଜ୍ଞାତ ଅଧ୍ୟାୟ ଏକ ଅନବଦ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି । କିଛି ତଥ୍ୟଗତ ଅଶୁଦ୍ଧି ଥାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଏପରି ଏକ ବିବରଣୀ ବିରଳ । ଶହ ଶହ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ସେ ପୃଷ୍ଠାମାନଙ୍କରେ ସ୍ଥାନ ଦେଇ ତାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ସଜୀବ କରିଛନ୍ତି । ନହେଲେ ସେମାନଙ୍କ ଅବଦାନ କାଳ ଗର୍ଭରେ ଲୋପ ପାଇ ଯାଇଥାନ୍ତା । ବହିଟି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ମଧ୍ୟ ଏକ ନଥିକରଣ । https://t.co/kZWp2TIubA
ମୋ ଜୀବନରେ ନିଶ୍ଚିତ ରଙ୍ଗ ଭରି ଦେଇଥିଲା ଏଇ ବିଶେଷାଙ୍କଟି ଯେଉଁଟି ମୁଁ ଜୀବନ ରଙ୍ଗ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ରଣଧୀର ବାବୁଙ୍କୁ ଦେଖାକରି ତାଙ୍କଠାରୁ ସଂଗ୍ରହ କରିଥିଲି । ଏକ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା ଏଇ ଇତିହାସ କାରଣ ୧୯୭୩ରୁ ଅନେକ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନର ସୂତ୍ରପାତ ହୋଇଥିଲା । ଓଡ଼ିଆ କଥାଚିତ୍ର ଗୀତର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗ ଅବସାନ ହେଲା ପ୍ରାୟ । https://t.co/TYJ0auNGI9
ମଞ୍ଚରେ ତ ନିରଞ୍ଜନ ଶତପଥୀଙ୍କୁ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ହେଇନି କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ସାଥୀ ଓ ଅଦିନ ମେଘରେ ତାଙ୍କ ସ୍ଵଳ୍ପ କିନ୍ତୁ ପୋଖତ ଅଭିନୟକୁ କେହି ଭୁଲି ପାରିବ ନାହିଁ । ଜୀବନ ଯେ ତାଙ୍କର ଏତେ ସଙ୍ଘର୍ଷପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ଜାଣିନଥିଲି । ଅଭିନେତା ହିସାବରେ ସେ ଚିର ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବେ । ମନମଥ ଶତପଥୀଙ୍କ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ।
https://t.co/DGlRIwXxpZ
ସ୍ଵଂୟପ୍ରଭା ମିଶ୍ର (ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ) ଙ୍କ ଫଟ ଟିଏ କଣ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ ? ସେ କଣ ଉଇକିପିଡ଼ିଆ ରେ କେବେ ସ୍ଥାନ ପାଇପାରିବେ ? ଗୁଗଲ ରେ ଖୋଜିଲେ କିଛି ନାହିଁ ତାଙ୍କ ନାଁ ରେ ।
https://t.co/q8kpE7Soml
ସ୍ଵଂୟପ୍ରଭା ମିଶ୍ର (ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ)
ରଥ ଯା ଚାଲି ଯା ଚକ ଗଡିଯା ରେ
ନୂଆବୋଉ (୧୯୬୨ - ପଞ୍ଚସଖା)
ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାଶ
ନାରାୟଣପ୍ରସାଦ ସିଂହ
https://t.co/EypN6c9eIP
ରଙ୍ଗ ନୁହେଁ ସେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ଛଳନା
ମନ ଯଦି ବୁଝେ ଆଖି ତ ସେ କଥା ବୁଝେନା ।
https://t.co/OgTHquNIK8
ଜୀବନ ଆଜି ଧନ୍ୟ ହେଲା । ସାଧନାର ଗୀତ ଟିଏ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା ।
https://t.co/uVbEIOqTGK
ମଞ୍ଚରେ କଳାକାରଙ୍କୁ ତ ଗୀତଟିଏ ପୁରା ଗାଇବାର ସ୍ଵାଧୀନତା ମିଳେ କିନ୍ତୁ ରେକର୍ଡ ହୋଇଥିବା ଗୀତକୁ ଅଧାରୁ ବନ୍ଦ କରିଦିଆ ଯାଏ କାହିଁକି ? ସେ ଶିଳ୍ପୀର କଣ କିଛି ସମ୍ମାନ ବା ଅଧିକାର ନାହିଁ ?
https://t.co/BrQ6DZswQc
ସାଧାରଣ ସାମ୍ବାଦିକ ଜଣେ କରିବା ଓ ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ହେବା ଭିତରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକୁ କଟାକଟି କରିବାର ଅଧିକାର କାହାରି ନାହିଁ । ଯଦି ଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଖାଇ ନ ପାରୁଛନ୍ତି ଦୟା କରି ଏପରି ପେଟକଟା ପିଠିକଟା କରି ଅମର ସୃଷ୍ଟି ସବୁର ମର୍ଯ୍ୟଦା ନଷ୍ଟ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ । ଧନ୍ୟବାଦ ।
ଜଗର୍ଣ୍ଣାଥଙ୍କ ଉପରେ ଯେତେ ସବୁ ତଥ୍ୟ ରହିଛି ସେ ସବୁକୁ ଅନୁଶୀଳନ କରି କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ପହଞ୍ଚିବା ଅସମ୍ଭବ । ତେଣୁ ନୂତନ ଯୁଗର ଯୁବା ବର୍ଗ ନିଜ ବୁଦ୍ଧି ଅନୁସାରେ ବିଚାର କରିବା ଭଲ । @srinibash_samal
https://t.co/kX633wV3Yz
August 15 was decided in 1872 when Sri Aurobindo was born. #ARYA100Years (1914-21) came out on August 15. So, don't think superficially.
I told about the past. How you mould the future is upon you.
It's better to talk about the three individually instead of clubbing them together since they are so different in their worldviews as well as methods.
https://t.co/CnG8uHr0P8
Nice documentation but not much analysis. He borrows from the past part is good but robs him of any kind of originality. That of course may not be a big minus point but doesn't allow him to be counted as a thinker or an astute blender.
I'm interested in the history of Odia songs. Can I get a list of old Odia songs broadcast by Akashvani, Cuttack ? There's a special programme called Sajafula. Can I get a month wise list of songs since inception ? Contribution of Akashvani towards music needs to be highlighted.
