ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ।
ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ ଉପଲକ୍ଷେ ସବୁ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା। ଏପରି ଏକ ପଦକ୍ଷେପ ଯେ ମୋ ଜୀବନକାଳ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି ଏହା ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଛି। କାରଣ ମା ବାପ ନ ଥିଲା ଭଳିଆ ଓଡ଼ିଆ ପାଇଁ ସବୁ ଆଶା ଯେତେବେଳେ ଲୋପ ପାଇ ଯାଉଥିଲା ସେତେବେଳେ ସରକାର କିଛି କରିବାକୁ ସଙ୍କଳ୍ପ ନେଇଛନ୍ତି ଏହା ବିରାଟ ଆଶ୍ବାସନାର କଥା।
ତିନି ଦିନ ରଜ ପରି ମନେ ହେଉଛି। କିଏ ସମ୍ମାନ ବା ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଲା ନପାଇଲା କିମ୍ବା ମଞ୍ଚର ଛୋଟ ମୋଟ ଭୁଲ ଭଟକା ବଡ଼ କଥା ନୁହେଁ। ରାଜନୀତିର ମଙ୍ଗ ମୋଡ଼ିବା ସମୟ ବା ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ। ୧୯୩୬ ମସିହା ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏପରି ଏକ ସୁଯୋଗ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଛି ଯେତେବେଳେ ଏଆଇ ଆସି କବାଟ ଠକ ଠକ କଲାଣି। ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡ଼ୁଛି।
ଭାଷା ଉତ୍ସବରେ ଭାଷାକୁ ହିଁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ମିଳୁ। ଭାଷା ସହିତ ଅନେକ ବିବିଧତା ଜୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିଛି। ସେସବୁ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦିଆଯିବା ଦରକାର। କିନ୍ତୁ ଇତିହାସ, ସଂସ୍କୃତି, କିମ୍ବା ଧର୍ମ ଆଦି ବିଷୟ ପଶିଗଲେ ଜିନିଷଟା ଗୋଳମାଳିଆ ହୋଇଯିବ। ତାଛଡ଼ା ପୁରାତନ ସାହିତ୍ୟ ଅପେକ୍ଷା ସ୍ବାଧୀନତା ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳର ସୃଜନଶୀଳତା ଉପରେ ଆଲୋକପାତ ହେବା ଉଚିତ।
କାନ୍ତକବିଙ୍କୁ ତ ଯଥେଷ୍ଟ ପ୍ରଚାର ମିଳିଲା। ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ କୁମୁଦିନୀ ଦେବୀ ହେଉଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଶାର ରେକର୍ଡ଼ରେ ଗାଇଥିବା ପ୍ରଥମ ମହିଳା କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ।
ଦୂରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀର ପ୍ରଭାବ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି। ଏପରି ଏକ ଅଭୂତପୂର୍ବ ପଦକ୍ଷେପ ପଛରେ ଯେତେ ଯୋଜନା, ଯେତେ ଉଦ୍ୟମ, ତଥା ଯେତେ ସ୍ବପ୍ନ ରହିଛି, ସେ ସବୁକୁ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛି ଓ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି। ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ମନେହେଲା ଯେ ଓଡ଼ିଆ ଅନାଥ ନୁହେଁ। କଳାଧଳା କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ ଦେଖିବାର ଆଶା ବଢ଼ିଲା।
ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ବ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀର ଆଜି ଶେଷ ଦିବସ। ଓଡ଼ିଶା ମାଟିରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଏହି ସ୍ତରର ଆଦର ପ୍ରକଟ ଓ ନିରାଜନା ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଘଟିଲା। ଗୋଟିଏ ଭଲ ମୂଳଦୁଆ ମଡ଼ା ହେଲା। ଏହା ଉପରେ ଆଗକୁ ଅନେକ କିଛି କରାଯାଇପାରିବ। ଓଡ଼ିଆକୁ ନେଇ ହୀନମନ୍ୟତା ରହିବ ନାହିଁ। ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ଓ ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଗୀତ ସାରା ପୃଥିବୀ ଶୁଣିବ।
ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଭାଷା ବଦଳୁଛି। କିଶୋର କିଶୋରୀମାନଙ୍କର ସ୍ବାଦ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଛି। ତେଣୁ ବାଧ୍ୟବାଧକତା ଦ୍ବାରା ଯେ ସବୁକିଛି ସମ୍ଭବ ଏହାର କୌଣସି ସଠିକତା ନାହିଁ। ତଥାପି ଏ ପ୍ରକାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ। ଓଡ଼ିଆପ୍ରୀତି ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ରହିଛି। ଓଡ଼ିଆ ଗୀତର ଚାହିଦା ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଚାଲିଛି।
ମରାଠୀ, ହିନ୍ଦୀ, ଓ ଇଂରାଜୀରେ ଅମ୍ବେଡ଼କର ଲେଖାଯାଏ। ସରକାର ଯଦି ସେହି ବନାନଟି ପ୍ରୟୋଗ କରନ୍ତେ ତାହେଲେ ଓଡ଼ିଆର ଅପଭ୍ରଷ୍ଟ ଆମ୍ବେଦକର ଲୋପ ପାଆନ୍ତା। ତେନ୍ଦୁଲକର ଜାଗାରେ ସେମିତି ତେଣ୍ଡୁଲକର ହେବାକଥା।
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଭଲପାଇବା ସାଙ୍ଗେସାଙ୍ଗେ ଜଣେ ଭଲ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ ହେବାବି ଏକ ମସ୍ତବଡ଼ ଆହ୍ବାନ। ଏଥିପାଇଁ ଯଥାର୍ଥ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ସୁସ୍ଥ ରାଜନୈତିକ ଆଦର୍ଶ ଅନୁସରଣ କରିବା ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ। ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ମାଧ୍ୟମରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଭୁଲ ଦିଗଦର୍ଶନ ପରିବେଷଣ କରାଯାଉଥିବାରୁ ନିଜ ଚେଷ୍ଟାରେ ଭଲ ବାଟ ଆବିଷ୍କାର କରିବାକୁ ହେବ।
ବିଭିନ୍ନ ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନେ ଯାହା ପ୍ରଚାର କରୁଛନ୍ତି ତାହା ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦ ରହଛି। ନ୍ଯସ୍ତସ୍ବାର୍ଥ ଗୋଷ୍ଠୀ ଯାହା ସବୁ ଅନୁମୋଦନ କରୁଛନ୍ତି ତାକୁ ମଧ୍ଯ ଗ୍ରହଣ କରିବାଟା ଯଥାର୍ଥ ନୁହେଁ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ବଡ଼ ବଡ଼ ଅଭିଜ୍ଞ ତଥା ପାରଦର୍ଶିତା ଲାଭ କରିଥିବା ବ୍ଯକ୍ତି ଅଛନ୍ତି। ତେଣୁ ସାମାଜିକ ଆଚରଣରେ ବିଭ୍ରାଟ।
ପୁରୁଣା କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକର ଗୀତ ସବୁର ଭିଡ଼ିଓ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ। ହେଲେ କେହି ଏ ବିଷୟରେ ମତାମତ ପ୍ରକାଶ କରୁନାହାନ୍ତି। ଗଲା ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀରେ ଏହା ଉପରେ କିଛି ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି କି ନାହିଁ ଜଣାନାହିଁ। ଯେଉଁ କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକର ପୁନରୁଦ୍ଧାର ହୋଇଛି ସେଗୁଡ଼ିକ କିପରି ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ ତାର ସୁବିଧା କରାଯାଉ।
ଏହାର ସମାଧାନ ଦିଗରେ କିଛି ମତାମତ ଦିଅନ୍ତୁ। ସରକାରଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ଚେଷ୍ଟା ଦ୍ବାରା ମଧ୍ଯ କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇପାରିବ।
ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ନିୟମ ମାନିଲେ ବହୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯିବ। କୌଣସି ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ବା ସମର୍ଥନ ଦେବାନାହିଁ। ଯାହାଙ୍କର ବାପା, ମା, ସ୍ବାମୀ, କିମ୍ବା ସ୍ତ୍ରୀ ଅଣଓଡ଼ିଆ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହି ଶ୍ରେଣୀ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯିବ। ଅଣଓଡ଼ିଆ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କୁ ସଭାସମିତିକୁ ଡାକିବାନାହିଁ କି ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଆନନ୍ଦରେ ଗଦ୍ ଗଦ୍ ହୋଇଯିବାନି।
ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟିର ଟିକେଟ୍ ବାଣ୍ଟିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ। ଯେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ଥାନୀୟ ସମର୍ଥନ ଯୋଗାଡ଼ କରି ନିର୍ବାଚନ ଲଢ଼ି ପାରିବେ। ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନର୍ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସକାଶେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଏକ ରାଜନୈତିକ ବିକଳ୍ପ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ। ତାଛଡ଼ା, ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଆଧିପତ୍ୟକୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା ମଧ୍ୟ ସମୟର ଡାକ।
ବହୁ ବଡ଼ ବଡ଼ ନେତାଙ୍କୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ବିଭିନ୍ନ ଦଳସବୁ ଭୋଟ ମାଗୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କର ଆଦର୍ଶକୁ ଭିତ୍ତିକରି ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜନୀତି ହୋଇନାହିଁ। ଯେଉଁମାନେ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ନୈତିକତା, ତଥା ଯଥାର୍ଥ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟିର ଅଂଶବିଶେଷ ହେବାପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି।
ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ। ଆପଣ ନିଜପାଇଁ କୌଣସି ଏକ ପଦବୀ ସ୍ଥିର କରି ତଦନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ।
ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟି
ଶୁଭେଚ୍ଛା, ନୈତିକତା, ତଥା ଯଥାର୍ଥ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ
ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନର୍ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସକାଶେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଏକ ରାଜନୈତିକ ବିକଳ୍ପ ପ୍ରଦାନ କରିବା
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ରାଜନୀତିରେ ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଆଧିପତ୍ୟକୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା
ସମୟ କ୍ରମେ ହେବ।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ସଂଗଠନର ଓଡ଼ିଶା ମୁଖ୍ୟ ଗଦାଧର ମିଶ୍ରଙ୍କ ପରଲୋକ dharitri.com/?p=624588
ଓଡ଼ିଆ ହିସାବରେ ମୁଖ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଉଛି ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ବା ସମର୍ଥନ ନଦେଇ ସ୍ବାଧୀନ ଓଡ଼ିଆ ପ୍ରାର୍ଥୀ ମାନଙ୍କୁ ଜିତାଇବା। ଗଣତନ୍ତ୍ର କେବଳ ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନଙ୍କର କ୍ରୀଡ଼ାଭୂମି ନୁହେଁ। ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସମାନ ଅଧିକାର ରହିଛି। ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ନଢ଼ାଳି, ପ୍ରକୃତ ସମାଜସେବୀ ମାନଙ୍କୁ ଭୋଟ ଦେଲେ, ଧାରା ବଦଳିବ।
କେବଳ ପୁରୁଣା କଥାକୁ ନେଇ ଭାବିବା ବା ପୁରୁଣା ଲୋକଙ୍କୁ ମନେପକାଇବା କଣ ସବୁକିଛି? ଆଜିର ଓଡ଼ିଆ କାହାକୁ ନେଇ ସନ୍ତୋଷ ଅନୁଭବ କରିବ ବା ଗର୍ବ କରିବ? ଓଡ଼ିଆ କହିଲେ ଯଦି କେବଳ ଗୋଟାଏ ସାଂସ୍କୃତିକ ଶିକୁଳିର ବୋଝ ମନକୁ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ କରେ ତାହେଲେ ତାହା କେତେଦୂର ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ? ଏ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବା ପିଲାମାନେ ନେତୃତ୍ୱ ନିଅନ୍ତୁ।
ମରଠା ଶାସନର ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଏବେବି ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଜନମାନସରୁ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇନାହିଁ। ପୁଣି ଥରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଗୁଜୁରାଟୀ ମାନଙ୍କ ହାତରେ ଟେକିଦେବା କେତେଦୂର ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ? ନିଜର ସ୍ବାଧୀନତା ଓ ସ୍ବାଭିମାନକୁ ଜାଣିଶୁଣି ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେବା କୋଉ ବୁଦ୍ଧିମାନର କାର୍ଯ୍ୟ? ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଆତ୍ମମନ୍ଥନ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି।
ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ପ୍ରତୀକ ପାଇଁ ମୋର ପ୍ରତିବାଦ।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ବେଦର ନୂତନ ବ୍ଯାଖ୍ଯା ପ୍ରଣୟନ କରି ଜଣାଇଲେ ଯେ ଉପରଠାଉରିଆ ରୀତିନୀତି ପଛରେ ରହିଛି ଚେତନା ସ୍ତରରେ ଆସ୍ପୃହା କରିବାର ଆହ୍ବାନ। ତେଣୁ ସାଧାରଣ ଭାବରେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସବର ଯେଉଁ ସାମାଜିକ ପ୍ରଥା ସବୁ ଘତରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି ସେସବୁର ପୁନର୍ନିରୀକ୍ଷଣ ଦ୍ବାରା ଯଥାର୍ଥ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିହେବ। ଶ୍ରୀମାଙ୍କର ବାଣୀସବୁ ଶିକ୍ଷାପ୍ରଦ।
ଓଡ଼ିଆ ସସ୍କୃତିର ବହୁଳ ଅଂଶ ଯେ କପୋଳକଳ୍ପିତ, ଏହା ପ୍ରତିପାଦିତ ହୋଇଛି।
ଗୁଗଲ ମାନଚିତ୍ରଙ୍କ ସୌଜନ୍ୟରୁ ଆମ ଗାଁର ଛବି। ସାଇଲୋ ଝାରପଡ଼ା, ଜିଲ୍ଲା କଟକ।ଦଶ ବର୍ଷ ତଳେ ଯାଇଥିଲି। ପିଲାଦିନ ଏଇଠି କଟିଛି। ସେତେବେଳେ ଚାଳଘର ଥିଲା। ଦୋଳରେ କେତେ କଣ ହେଉଥିଲା।
ଓଡ଼ିଆରେ ବୋଧହୁଏ ସବୁଠାରୁ ଭଲ ହୋଲି ଗୀତ ଅଥଚ କାଇଁ ବେଶି ଲୋକ ଶୁଣିଲା ଭଳିଆ ଲାଗୁନି! Holi Asichi ଶବ୍ବିର କୁମାରଙ୍କର ସାମାନ୍ଯ ନାସିକାପ୍ରସୂତ ସ୍ବର ଗୀତଟିକୁ ଆକର୍ଷଣୀୟ କରିଛି।
ଜୀବନର ମାନେ କିଛି ଜାଣି ହୁଏ ନାହିଁ
ଚାଲିବା ହିଁ ସାର ସିନା ଅନ୍ୟ ଚାରା କାହିଁ?
ତଥାପି ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ତୁହା ତୁହା
ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ସମ୍ମୁଖରେ କିଏ ଅଛି ସାହା?
ବିଜ୍ଞାନ ଓ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ଭରସାରେ ରହି
ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଆମେ ସବୁ ଯାଉ ବହି।
କାଲିର ସକାଳ ପରି ମୃତ୍ଯୁ କିନ୍ତୁ ସତ୍ଯ
ତାକୁ ପରାସ୍ତ କରିବା ଧ୍ୟେୟ ହେଉ ନିତ୍ଯ।
ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର
ନିର୍ବାଚନ ସମୟରେ ଓଡ଼ିଶା ବା ଓଡ଼ିଆ କଥା କହିଲେ ତାକୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଦଳୀୟ ରାଜନୀତିର ରଙ୍ଗ ଦିଆଯିବ। କିନ୍ତୁ ଏହା ଏକ ଅତି ମହତ୍ତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଯାହାର ସମାଧାନ ନିର୍ବାଚନ ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ହୋଇପାରିବ। ଅତି ସୁଜା କଥା। ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ତଡ଼ିଲେ ହିଁ ଓଡ଼ିଆ ସ୍ଥାନ ପାଇବେ। ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ପୂଜା କଲେ ସେମାନେ ଚାବୁକ ମାରି ଉଠବସ୍ କରୋଉଥିବେ।
Eman swapna kakhana dekhini ami
Chanchala man anmana
Tumi je amar
Tumi je amar pratham rater
Bhalobaso tumi sunechhi
Ami eto je tomay bhalobesechhi
Manekara ami nei
Je bhabei tumi sakal dekha
Hotepara tumi Rajanigandha
Kagajer phul bale
ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନ ହୋଇନଥିଲା କିନ୍ତୁ ଦୀର୍ଘ ଦିନର ସଙ୍ଗ୍ରାମ ପରେ ଓଡ଼ିଶା ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ଭାବେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲା ଆଜି ୧୯୩୬ ମସିହାରେ। ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ସ୍ବାଭିମାନ ଆଜି ଅନ୍ୟର ପଦଦଳିତ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଦୁରାବସ୍ଥା କହିଲେ ନ ସରେ। ତଥାପି ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଆଶା ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ପୁଣି ଭଲ ସମୟ ଆସିବ ଓ ସ୍ବଚ୍ଛ ରାଜନୀତି ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେବ।
ଷାଠିଏ ଦଶକ ମୋର ସ୍କୁଲ ବେଳ ଓ ରହଣି ଗାଆଁରେ। ଆକାଶବାଣୀ କଟକରୁ ପ୍ରଚାରିତ ଗୀତ ଥିଲା ମୁଖ୍ୟ ମନୋରଞ୍ଜନ। ଓଡ଼ିଶୀ ଓ ଭଜନ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ କମ ଥିଲା। କଥାଚିତ୍ର ଗୀତର ସଙ୍ଖ୍ଯା ଥିଲା ବହୁତ ସୀମିତ ଓ ବାରମ୍ବାର ସେହି କେତୋଟି ଗୀତକୁ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା ଯାହା ମନରେ ଘର କରି ଯାଇଛି। ଏବେ ଯାଇଁ ବୁଝିହେଲା ଯେ ସେହି ହିଁ ଥିଲା ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗ।
ଖାଇବା ପିଇବା ବା ବୁଲିବା ବ୍ଯତୀତ କିଛି ଗୋଟାଏ ଗମ୍ଭୀର ବିଷୟ ଉପରେ ଆଲୋଚନା ପ୍ରାୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେନାହିଁ। ରାଜନୀତି ତ ସେଇ ଧରାବନ୍ଧା ଦୁଇଫାଳିଆ। ତାଛଡ଼ା କେବଳ ପୁରୁଣା ତଥ୍ୟରୁ ସନ୍ତୋଷ ଆହରଣ କରିବା ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ବିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଅବାଞ୍ଛିତ। ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ ଯେ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ନୂଆ ଚେତନା ଦ୍ବାରାହିଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିପାରିବ।
ଦିଲ୍ଲୀରେ କିନ୍ତୁ ସବୁ ଋତୁ ଆସେ। ଏବେ ବସନ୍ତ। ଏଠିକି ଚାଲି ଆସନ୍ତୁ।
ଓଡ଼ିଶା ବା ଓଡ଼ିଆକୁ ଯେତେ ଭଲପାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଆରେ ନଲେଖିଲେ ତାହା କେବେ ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବନାହିଁ। ସୁସ୍ଥ ଚିନ୍ତା ପରିପ୍ରକାଶର ମାଧ୍ୟମ ନହେଲେ ଖାଣ୍ଟି ବା କଞ୍ଚା ଓଡ଼ିଆ କେବଳ ଶୋଧା ଗାଳି ପାଇଁ ପାଥେୟ ହୋଇ ରହିବ। ଭାଷାର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନର ବ୍ୟବହାର ହିଁ ଦିଗ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିବ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ନୂତନତ୍ବର ଆଉ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ।
ନୂଆ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ନୁଆ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ବାଚନ କରିବା ପାଇଁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ପାଖରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ। ହାତରୁ ଖସିଗଲେ ପୁଣି ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ। ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ନିତାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ। ଗୋଡ଼ାଣିଆ ଭାବ ଛାଡ଼ିବାକୁ ପଡ଼ିବ।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଲେଖା ସବୁ ୧୯୧୪ ମସିହା ଠାରୁ ଆର୍ଯ୍ୟ ପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା।
ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଓଡ଼ିଆରେ ଅନୁବାଦ ହୋଇସାରିଛି।
motherandsriaurobindo.in/e-library/book…
କଥା ପରଦାର ଏବେ ହାତ ପାଆନ୍ତାରେ।
https://x.com/NathTusar/status/1779133150582735256?t=nLZCUNHQJkCQ_GpwhfXDKg&s=19
ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁ
https://x.com/NathTusar/status/1779147855770599782?t=sf75Q0mG8WfWOCzvYciZQw&s=19
ଆଜି ଓଡ଼ିଆ ମେଲୋଡ଼ି ମହାଶୟ ହାଏ ମଦଭରି ଆଖି ଗୀତଟି ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛନ୍ତି। ଏବେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁଙ୍କ କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି କିଏ କାହାର ଉପରେ। ଉଭୟଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ।
ବଙ୍ଗଳାରେ ଉଠଲ ବାଇ ତୋ କଟକ ଯାଇ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ତଗ ଅଛି। ଆଗରୁ କଲିକତାରେ ବହୁତ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ ରାନ୍ଧିବା ଚାକିରି କରୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ସହଜରେ ଛୁଟି ମିଳୁନଥିଲା। ଘରକୁ ଯିବା କଥା କହିଲେ ମାଲିକ ଉଠଲ ବାଇ ତୋ କଟକ ଯାଇ କହି ଟାଳି ଦେଉଥିଲେ। ବାଇ ମାନେ ହଠାତ ମନକୁ ଆସୁଥିବା ନିଶା, ପାଗଳାମି, ବା ଝୁଙ୍କ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଭିଡ଼ିଓରୁ ଦେଖିଲି।
ଧୋ ରେ ବାଇଆ ଧୋ ଗୀତଟି ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର ବୋଲିଥିବା ଜଣାଶୁଣା। ସିନେମା ଗୀତ ବହିରେ ମଧ୍ୟ ସେଇଆ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ଏଠି ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ନାଆଁ ଲେଖିଥିବାର ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲି। ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଦିଆଗଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା। ସେହିପରି ଝୁଲରେ ହାତୀ ଝୁଲ ଗୀତଟି ଶିପ୍ରା ବୋଷଙ୍କ ବଦଳରେ ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର ବୋଲିଛନ୍ତି ବୋଲି ଦର୍ଶାଯାଇଛି। ତାଛଡ଼ା କଇଁଚି କାକୁଡ଼ି ଗୀତଟିର ଉଲ୍ଲେଖ ନାହିଁ।
ଦିଲ୍ଲୀରେ ଯଦି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି ବୋଲି ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ଦେଖାଗଲାଣି ତାହେଲେ ଗୋଡ଼ାଣିଆ ହେବାପାଇଁ ବ୍ଯାକୁଳ ହେବାର ଯଥାର୍ଥତା ଆଉ କୋଉଠି ରହିଲା? ହଁ ଯଦି ଦମ ଅଛି ତେବେ ସ୍ଥାନୀୟ ଦଳଟିଏ ଗଢ଼ି ଲଢ଼ିଥିଲେ ମହତପଣିଆ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତା। କିନ୍ତୁ ଆମରତ ଏକ ବିଚିତ୍ର ପରିସ୍ଥିତି! ବନ୍ଧୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଫଳାଫଳତ ଆଗରୁ ସ୍ଥିରୀକୃତ।
ଆଗରୁ ସ୍ବାଭିମାନ ଶବ୍ଦ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିଲା। ଏବେ ଅନେକେ ଅସ୍ମିତା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି। ମୋ କାନକୁ କିନ୍ତୁ ଅଡ଼ୁଆ ଲାଗେ। ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିଆ ନୁହେଁ ବରଂ ଗୋଡ଼ାଣିଆଙ୍କ ଭାଷା ପରି ଲାଗେ। ଏମିତି ଅନେକ ଶବ୍ଦ ଅଛି। ଆଜିକାଲିର ବଂଶଧର ମାନେ ପାର୍ଥକ୍ୟଟା ଠିକରେ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ। କାରଣ ଟିଭି ବାଲା ନିତି ଫେଣ୍ଟିବାରେ ବ୍ଯସ୍ତ। ସମ୍ବାଦପତ୍ର ବି।
ଧନ୍ୟବାଦ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଅଭିଜ୍ଞତା କଥା କହିଛି। ପୁରୁଣା ବହିପତ୍ରରେ ଅଛି କି? ଧନ୍ୟବାଦ। ତଥାପି ସାଧାରଣ ଲେଖାଲେଖିର ଉଦାହରଣ ମିଳିଲେ ଭଲହୁଅନ୍ତା। ଗୁଗଲ ବୁକସ୍ ଅଳ୍ପ କେତୋଟି ଦେଖାଉଛି। ୧୯୮୫ ଓ ୧୯୯୮ କୁ ପୁରୁଣା ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ।
ମାସେ ହେଲାଣି ମୁଁ ଶହ ଶହ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଦେଖିସାରିଲିଣି କିନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଶା ରାଜନୀତି ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ଆଦୌ ନାହିଁ କହିଲେ ଚଳେ। ଦଶ ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଏକ ନମ୍ବର କରିଦେବେ ବୋଲି ଯୋଉ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଲେ ତାକୁ ମଧ୍ଯ କେହି ଖାତିର କଲେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସମ୍ବିତ ବାବୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ଓଡ଼ିଶା ନାଁ ଡିବି ଡିବି ହୋଇ ବାଜିଲା।
ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଭକ୍ତ ହିସାବରେ ମୁଁ ୨୦୦୫ ମସିହାରୁ ହିନ୍ଦୁତ୍ବ ବିରୁଦ୍ଧରେ ମତବ୍ୟକ୍ତ କରିଆସୁଛି। ବିବର୍ତ୍ତନ ଧାରାରେ ଏହାର ପତନ ନିଶ୍ଚିତ ଏବଂ ଏହି ନିର୍ବାଚନ ଫଳାଫଳରେ ତାହା ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବ ବୋଲି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସୂଚନା ମିଳିଲାଣି। ଯେଉଁ ଦଳମାନେ ଏହି ମହାଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଏକାଠି ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ଶତ ଅପୂର୍ଣ୍ଣତା ସତ୍ତ୍ୱେ ଧନ୍ୟବାଦ।
କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି। ନୂଆବୋଉ ଉପରେ। ଅଧାକଥା ରହିଗଲା। ଆସନ୍ତା ଶନିବାର ରାତି ଦଶଟାରେ। ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁଙ୍କ ପାଖରେ ତ ତଥ୍ୟର ଖଣି। ଆଉ, ମୋ ପାଇଁ ତ ଅମୃତ ସମାନ। ଯୋଗକୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ବହି ଆଜି ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା। ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଲିଖିତ ସମୟ ସରଣୀରେ ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା (୧୯୯୭)। ରଣଧୀର ଦାସଙ୍କ ପଥ ବହୁଦୂର ବି ଉପାଦେୟ। archive.org/details/samaya…
ଗଲା ବର୍ଷ ଅକ୍ଟୋବରରୁ ସାରେଗାମା ଓଡ଼ିଆ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଟୁବ ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି ବୋଲି ଆଜି ଦେଖିଲି। ଯାହାହେଉ ଓଡ଼ିଆର ଭାଗ୍ୟ। ଗୋଟିଏ କଥାଚିତ୍ରର ଗୀତଗୁଡ଼ିକୁ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଶୁଣିହେବ। କିନ୍ତୁ କତେକରେ ପୁରା ଗୀତ ନୁହେଁ। ତେଣୁ କାନ୍ଦୁଥିବ ଯାହା ପାଉଥିବ ବାନ୍ଧୁଥିବ। ଷାଠିଏ ସତୁରି ବର୍ଷ ତ ଏମିତି କଟିଗଲା। ଆଉ ଗୀତର ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଦେଖିବା ତ ସ୍ବପ୍ନ!
ପୀରତି ପୀରତି ମାଣିକ ଯୋଡ଼ି କଥାଚିତ୍ରର।
ତୋ ଖୋଜିଲା ଖୋଜିଲା ଆଖି ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଖାର୍ଜୀ ଗାଇଛନ୍ତି।
ରେମାଲ ପ୍ରଭାବରେ କାଲିଠାରୁ ଝଡ଼ବର୍ଷା ଲାଗିରହିଛି। ହୁଗୁଳୀ ନଈ ଦେଖାଯାଉଛି। ଆରପଟେ ଚନ୍ଦନନଗର। ପବନର ବେଗ ଚଳନୀୟ। ମୋର ଛତାଲାରୁ ବେଶ ଉପଭୋଗ୍ୟ। ଟ୍ରେନରେ ଗଲାବେଳେ ତାର ଦୃଶ୍ୟ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର। ବ୍ୟାରାକପୁର ଷ୍ଟେସନ ସାମନାରେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ହୋଟେଲ। ବସିବା ଜାଗା ବେଶି ଭଲ ନୁହେଁ ଯଦିଓ ଖାଇବା ରୁଚିକର। ମଞ୍ଜା ତରକାରିଟି ଭଲ ହୋଇଥିଲା।
https://x.com/NathTusar/status/1795055079189283194?t=q-PpUKbogLFQpgrWQWv5sw&s=19
No comments:
Post a Comment