Saturday, 5 July 2025

ସମ୍ବିଧାନ ଉପରେ ଗୋଇଠା

 ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

... 

ଶୀର୍ଷାନନ୍ଦ ଦାସ କାନୁନଗୋଙ୍କ ସାକ୍ଷାତକାରରୁ ଅମରେନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସବିତା ଗୀତ ବିଷୟରେ ପ୍ରଥମ କରି ମୁଁ ଶୁଣିଲି। କଭର ଅଛି କିନ୍ତୁ ମୂଳ ଗୀତଟି ପାଇଲି ନାହିଁ। ତାଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତକାର।

ରଥଯାତ୍ରା ଉତ୍ସବ ଭିତରେ ଜଣେ ନୂଆ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କର ଉଦୟ ହେବା ଏକ ରହସ୍ୟପୁର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା। କିନ୍ତୁ ଜଣେ ମଣିଷ ଆଉଜଣେ ମଣିଷକୁ ଏପରି ଅମାନୁଷିକ ଭାବରେ ଗୋଇଠା ମାରିବାର ଦୃଶ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମାତାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ହୋଇ ରହିବ। ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରେ ଏସବୁ ଜିନିଷ ସାଧାରଣ ବୋଲି କୁହାଯାଏ କିନ୍ତୁ ଓଡିଆ ଏ ସ୍ତରକୁ ଉଠିବା ଗୌରବ!

https://x.com/NathTusar/status/1940455075610349697?t=Yg3ni9a346TbUu5md8cR5A&s=19

ଯଦି କିଏ କେଉଁ ଏକ ଅଫିସରେ କାମ କରିଥିବ ତାହାହେଲେ ସେ ଭଲକରି ଜାଣିଥିବ ଯେ କେତେ ନିୟମ କାନୁନ ଭିତରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡେ ଓ ତା ଭିତରେ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କଥା ଭୁଲିଯାଇ ଜଣେ ସୈନିକ ଭାବରେ ଦାୟିତ୍ବ ତୁଲାଇବା ପାଇଁ ହୋଇଥାଏ। ସେହିପରି ଏକ ଅଫିସ ପରିସରର ପବିତ୍ରତାକୁ ବିଧ୍ବସ୍ତ କରି ଏଇ ଯେଉଁ ଅଘଟଣ ଘଟିଲା ତାର ସାମୂହିକ ନିନ୍ଦାବାଦ ହେଉ।

କାରଣ ଏଇ ଗୋଇଠା ଖାଲି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଉପରେ ନୁହେଁ ବରଂ ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ଉପରେ ଗୋଇଠା। ଯଦି ଅଫିସ ନରହିବ ତେବେ ସାମ୍ବିଧାନିକ ନିର୍ଦ୍ଦେଶାବଳୀ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେବ କେମିତି? କୋର୍ଟ କଚେରୀ ଚାଲିବ କେମିତି? କର୍ମଚାରୀଟିଏ ଜୀବନକୁ ପାଣିଛଡେଇ କାହିଁକି କାମ କରିବାକୁ ଆସିବ? ସବୁ ଜାଗାରେ ତ ପୋଲିସ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ। ସୁରକ୍ଷାର ଉପାୟ?

ଅଫିସରମାନେ ଠିକରେ କାମ କରୁନାହାଁନ୍ତି, ଲୋକଙ୍କୁ ହଇରାଣ କରୁଛନ୍ତି, ବା ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ, ଆଦି ବିଭିନ୍ନ ଅଭିଯୋଗ କରାଯାଉଛି। କିନ୍ତୁ ସେସବୁର ସମାଧାନ ଗୋଇଠା ନୁହେଁ। ଆଇନକୁ ନିଜ ହାତକୁ ନେବାର ଅଧିକାର କୌଣସି ନାଗରିକର ନାହିଁ। ନିର୍ବାଚିତ ପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ ଦଳିଚକଟି ଦେବାର ଦଣ୍ଡ କଣ?

ଏଇଟା କେବଳ ଅଫିସରମାନଙ୍କର ନିଜସ୍ବ ସମସ୍ଯା କହି ଆଡେଇ ଦେଲେ ହେବନାହିଁ। କିମ୍ବା ବିରୋଧି ଦଳର ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଭାବି ଚୁପ ରହିଲେ ଚଳିବ ନାହିଁ। ଏହି ସାଙ୍ଘାତିକ ଘଟଣା ଗଣତନ୍ତ୍ର, ସମ୍ବିଧାନ, ମାନବିକତା, ଧର୍ମାଚରଣ, ତଥା ନୀତିସୂତ୍ର ଉପରେ ମରଣାନ୍ତକ ପ୍ରହାର। ଓଡିଶାର ଜନତା ତୀବ୍ର ବିରୋଧ କରି ଦେଶ ଆଗରେ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ।

ମନେଅଛି, ଆନ୍ଦୋଳନକାରୀ ଛାତ୍ରମାନେ ଥରେ ବିଧାନସଭା ଭିତରେ ପଶି ଭଙ୍ଗାରୁଜା କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ତତ୍କାଳୀନ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ବିରେନ ମିତ୍ର କୋହଳ ମନୋଭାବ ପୋଷଣ କରି ବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଗ୍ରହଣ କରିନଥିଲେ। ଗୋଇଠା ଘଟଣାଟି ତୁଳନାରେ କ୍ଷୁଦ୍ର ହୋଇଥିଲେହେଁ ଅପରାଧ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ବଡ କାରଣ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ପ୍ରତିବାଦର ପ୍ରତୀକ ନୁହେଁ।

କେହି ଜଣେ ଗିରଫ ହେବା ବା ଅଫିସରମାନଙ୍କ ଆନ୍ଦୋଳନ ପ୍ରତ୍ୟାହୃତ ହେବା ଘଟଣାର ସମାଧାନ ନୁହେଁ। ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଓଡିଆମାନଙ୍କୁ ଏକ ଲଜ୍ଜାଜନକ ସ୍ଥିତିକୁ ଟାଣି ନେଇଥିବା ଏଇ ଘଟଣା କେଉଁ ସବୁ କାରଣରୁ ସଙ୍ଘଟିତ ହୋଇପାରିଲା ତାର ଯଥାର୍ଥ ଅନୁଧ୍ୟାନ ଦରକାର। ସେସବୁର ମୂଳୋତ୍ପାଟନ ନହେଲେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏହାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବା ଆଦୌ ବିଚିତ୍ର ନୁହେଁ।

ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସାମାଜିକ ବିଧିବ୍ଯବସ୍ଥା ଯେ ମଣିଷ ପ୍ରକୃତିର ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ସକାଶେ ଅସମର୍ଥ ଏକଥା ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ଶହେ ବର୍ଷ ଆଗରୁ କହିଛନ୍ତି। କେବଳ ବିବର୍ତ୍ତନର ଧାରା ସହିତ ସହଯୋଗିତା ଦ୍ବାରା ହିଁ ଉଚ୍ଚତର ଚେତନାର ପରବର୍ତ୍ତୀ ସୋପାନର ଅବତରଣ ହୋଇପାରିବ। ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ଚାହିଁବା ଦରକାର। ଏହା ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ଉପରେ।

ଗତ ଶତାବ୍ଦୀରେ ବହୁ ଓଡିଆ ସାହିତ୍ୟିକ ଓ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଲୋକପ୍ରିୟ କରାଇବାରେ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେପରି କେହି ଦେଖାଯାଉ ନାହାଁନ୍ତି। ପାରମ୍ପରିକ ଚିନ୍ତାଧାରା ଉପରେ ଭରସା କରି ସମାଜରେ ନୈତିକତା ଆଶା କରିବା ବୃଥା। ଏପରିକି ସାଧାରଣ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମନୋଭାବ ମଧ୍ୟ ସୁଦୂରପରାହତ।

ଯଦି ସାହିତ୍ୟ ବା ସିନେମାରେ ଏପରି ଦୃଶ୍ୟ ହୃଦୟକୁ ଉଦବେଳିତ କରୁଛି, ତାହାହେଲେ ଏହି ସତ ଘଟଣା ମଧ୍ୟ ବିବେକକୁ ମନ୍ଥନ କରୁ। ଓଡିଆ ପରିଚୟ ଯେ ଏହାଦ୍ବାରା ତଳିତଳାନ୍ତ ହୋଇଛି ଏହା ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବାରେ କୁଣ୍ଠା ନରହୁ। ଏହା ବ୍ଯକ୍ତିଗତ ଅପରାଧ ନୁହେଁ। ସାମୂହିକ ଭାବେ ଭୁଲ ସ୍ବୀକାର କରି ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ପଦକ୍ଷେପର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି।

ଓଡିଆକୁ ଭଲପାଇବା ଭଲକଥା କିନ୍ତୁ ତା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଅନ୍ୟ ଭାଷାମାନଙ୍କ ଉପରେ ଯେତେ ଦକ୍ଷତା ହାସଲ କରିହେବ ସେଥିରେ ହେଳାକରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଆଧୁନିକ ଯୁଗସହ ତାଳଦେଇ ଯିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ଓଡିଆକୁ ଅଯଥାରେ ଅତିମାତ୍ରାରେ ଧର୍ମ ଓ ପରମ୍ପରା ସହିତ ଜୋଡି ଦିଆଯାଉଥିବାରୁ ଯୁବସମାଜ ବୀତସ୍ପୃହ ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ଅଳ୍ପ ଚେଷ୍ଟାରେ ବଙ୍ଗଳା ଶିଖିହେବ।

ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଓଡିଶାର ଉନ୍ନତି ଆଜିଯାଏ ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁ। ତେଣୁ ବେସରକାରୀ ଉଦ୍ୟମରେ ଯଦି କିଛି ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ଗଜୁରୁଛି ତାକୁ ସମାଲୋଚନା କରିବାଟା ଅଦୂରଦର୍ଶିତା। ଓଡିଶା ଭାରତର ଏକ ଅଙ୍ଗ ଓ କେହିବି ଆସି ନିଜର ବ୍ଯବସାୟ ତଥା ଭାବମୂର୍ତ୍ତି ବଢାଇବାର ଚେଷ୍ଟା କରିପାରେ। ତେବେ ଭବିଷ୍ୟତର ସ୍ବରୂପ ସିଙ୍ଗାପୁର ଭଳି ବାରମିଶା ହେବ।

ପଦ୍ମ ଚିହ୍ନ ସରକାରୀ ବିଜ୍ଞାପନରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବା ପରେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ନୈତିକତାକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦିଆଯାଇଛି। ତାପରେ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସାହାଣ ମେଲା ହୋଇଯାଇଛି। ବଜାରଭିତ୍ତିକ ଅର୍ଥନୀତିରେ ସ୍ବାର୍ଥ ହିଁ ସବୁକିଛି। ତେଣେ ଆମେରିକା ପାର୍ଟି ଗଢାହେଲାଣି। କାହିଁକି?

x.com/NathTusar/stat…

ଗଣତନ୍ତ୍ର କେବଳ ନୈତିକତା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ପ୍ରଗତି କରିପାରିବ ନାହିଁ। ସେଇଥିପାଇଁ ସାମ୍ବିଧାନିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଗୁଡ଼ିକର ସୃଷ୍ଟି। ଯଦି ସେମାନଙ୍କର କାହାରି କିଛି ପ୍ରତିବାଦ ନାହିଁ ତେବେ ସାଧାରଣ ଲୋକ ଏଥିରେ ମୁଣ୍ଡ ଖେଳାଇବ କାହିଁକି?

ଓଡିଆ ଓଳିଆ: କଷଟି ପଥରଟିଏ ଖୋଜିବା https://odiaolia.blogspot.com/2025/07/blog-post.html

ଓଡିଆ ଓଳିଆ: ପହ୍ଲବାଦ ଗୋଟିଏ ଆଦିମ ପ୍ରବୃତ୍ତି https://odiaolia.blogspot.com/2025/07/blog-post_5.html

ଓଡିଆ ଓଳିଆ: ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ବିକିବା ଭଲ ବ୍ଯବସାୟ

https://odiaolia.blogspot.com/2025/07/blog-post_1.html

ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ, ଗାଜିଆବାଦ-୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ବିକିବା ଭଲ ବ୍ଯବସାୟ

 ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ କେମିତି ସମସ୍ତେ ହିଂସ୍ର ସ୍ବଭାବର ହୋଇଗଲେ ଆମେ ଦେଖିଲେ। ମହିଳାମାନେ ବି ବାଦ ଗଲେ ନାହିଁ। ଘରେ ବସି ବୀରତ୍ବ ପ୍ରଦର୍ଶନର ସୁଯୋଗକୁ କିଏ କାହିଁକି ହାତଛଡା କରିବ? କେବଳ ଜଣକର ଟିକେ କ୍ଷୀଣ ଅନୁକମ୍ପାର ସ୍ବର ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିଥିଲା। ମଣିଷ ମନରେ ମଣିଷ ପ୍ରତି ଏତେ ଘୃଣାଭାବ କାହିଁକି? ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମନୋଭାବର ଅଭାବ ହିଁ ବଡ କାରଣ।

https://x.com/NathTusar/status/1931358601186267482?t=5No3j-UyfVU-hJiWpD144Q&s=19

ଓଡିଆର ସବୁ ଗୀତ ଭିତରେ ଏଇଟିକୁ ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲି ମୁଁ ଜ୍ଞାନ କରେ। ସୁନ୍ଦର ଭାଷା ସହିତ ଏକ ଶାନ୍ତ ଭାବର ସ୍ବର। ସାବଲୀଳ ଗାୟନ ସାଙ୍ଗକୁ ଯନ୍ତ୍ରସଙ୍ଗୀତର ଯେତେଦୂର ସମ୍ଭବ ସ୍ବଳ୍ପ ଉପଯୋଗ। ତାଛଡା ଏହା ପୁରାତନ ଶୈଳୀରୁ ଦୂରରେ। ଗାୟକ ମୁମ୍ବାଇ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତରେ ମଧ୍ୟ କଣ୍ଠଦାନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲେ।

youtu.be/0MNdnwc8_AI?si…

ଭଲ କଥା। କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଗାଳି ଦେଇ ଆପଣଙ୍କର ଲାଭ କଣ ହେବ ବୁଝିପାରୁନି।

ମୃତ୍ୟୁ ଉପରେ ବିଜୟ ହାସଲ କରାଯାଇପାରିବ ବୋଲି ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଛନ୍ତି। ସାବିତ୍ରୀ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଉପରେ ଆଧାରିତ ତାଙ୍କର କାବ୍ୟ ଏ ଦିଗରେ ଏକ ବିରାଟ ପଦକ୍ଷେପ। ବର୍ଣ୍ଣନଦୀ ବ୍ଯତୀତ, କବିତା ମାଧ୍ୟମରେ କିପରି ମନ୍ତ୍ରଶକ୍ତି ଜାଗ୍ରତ କରାଯାଇପାରିବ, ତାହାର ଉଦାହରଣ ସେ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି। ପୃଷ୍ଠାଏ ପଢିବାର ସହଯୋଗ କାମ୍ୟ।

ତା ଉପରେ ତା ଉପରେ ଧୁମ ଧଡାକା ଭିତରେ ଅଧା ସମୟ ଆଖିବୁଜି ବସିଲି। ପଛପଟୁ ଆଗରୁ ଦେଖିଥିବା କେହି ଜଣେ ଆଗକୁ କଣ ହେବ କହି ଚାଲିଥାନ୍ତି। ତଥାପି ଘଟଣାକ୍ରମ ଠଉରାଇବା ସମ୍ଭବ ହେଲାନାହିଁ। ଯୋଉମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସେମାନେ ତ ମହାଖୁସି। ଜଣାପଡିଲା ଯେ, ଏଇଆକୁ ଭଲ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି। ଶେଷକୁ, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ବିକିବା ହିଁ ସବୁଠୁଁ ଭଲ ବ୍ଯବସାୟ।

ଭୁବନେଶ୍ବରରୁ ହୀରାକୁଦ ରେଳଯାତ୍ରାର ଆଜି ଥିଲା ପ୍ରଥମ ସୁଯୋଗ। ସାଙ୍ଗରେ ବର୍ଷା ଲାଗିରହିଥିଲା। ପ୍ରକୃତିର ଅନୁପମ ଦୃଶ୍ୟ ଉପଭୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଏହା ଏକ ସୁବିଧାଜନକ ଉପାୟ। ମହାନଦୀକୁ ଦୁଇଥର ଅତିକ୍ରମ କଲି। ଦୁଇଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିପରୀତ ରୂପ। ଜୀବନର ଗତିପଥ ମଧ୍ୟ କୋଉଠି ସମତଳ ତ କୋଉଠି ବନ୍ଧୁର। ହରିଶଙ୍କର ଯିବାର ସମ୍ଭାବନା ଅଛି। ଦେଖାଯାଉ।

ଆଜି ଅକସ୍ମାତ ବାରାସାତ ଇସ୍କନ ମନ୍ଦିରରେ ବିନାମୂଲ୍ଯରେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ପ୍ରସାଦସେବନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଘଟିଥିଲା। ଖେଚେଡି, ଭାତ, ଡାଲି, ଓ ଧାପେ ଖିରି ଭୋକ ବେଳେ ଅମୃତ ପରି ଲାଗିଲା। ସବଜି ସରି ଯାଇଥିଲା। ଏଠି ପ୍ରାୟ ସବୁ ଜାଗାରେ ବାହୁଡା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମେଳାମଉଛବ ଲାଗିରହିବ। ତେଣୁ ଓଡିଶା ବା ଓଡିଆଙ୍କ ମାଲିକାନା ଭାବ ଜାହିର କରିବା ଭୁଲ ଧାରଣା।

ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରେ ଜଗନ୍ନାଥ, ଓଡିଶୀ ନୃତ୍ୟ, ସସ୍କୃତ ପ୍ରାର୍ଥନା, ଓ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନୀ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଙ୍ଗୀତ।

ମୁଁ ପିଲାଦିନୁ ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ରଚନା ପଢିଆସୁଛି ଯାହା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ମୋର କଲେଜ ଶିକ୍ଷା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅର୍ଜିତ ଜ୍ଞାନ ବାହାରେ ମୋତେ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛି। ଆଜିକାଲି ଲୋକମାନେ ଏତେ ପରିମାଣରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସୀ ଯେ ସେମାନେ ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିପାରୁନାହାନ୍ତି। ହଳଦିଆ ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗେ କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଦେଖିନାହିଁ ସେ କେମିତି ଜାଣିବ?

ବୁଦ୍ଧିଗତ ବ୍ଯାପାରରେ ଓଡିଆମାନଙ୍କର ଏଠି କ୍ବଚିତ ଆଲୋଚନା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। କେହି କୌଣସି ବହି ପଢିବା କିମ୍ବା ଏକ ବହିର ସମୀକ୍ଷା ଲେଖିବା ପ୍ରାୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେନାହିଁ। ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ଏହି ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ କୌଣସି ଓଡିଆଙ୍କ ନାମ ବିରଳ। ସତରେ କଣ ଓଡିଆମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତିଭାର ଅଭାବ? କଙ୍କାଳ କେବେ ଉଠିବ?

ଭାରତ ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କର ବୋଲି କହିବା ଓ ଓଡିଶାକୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ସହ ଜୋଡିଦେବା, ଦୁଇଟିଯାକ ଭୁଲ ଚିନ୍ତାଧାରା। ପରିତାପର ବିଷୟ ଯେ ଶିକ୍ଷିତ ଲୋକମାନେ ଏପରି ଅପପ୍ରଚାର କରୁଛନ୍ତି। ମିଛକୁ ବାରମ୍ବାର ସତ ବୋଲି ଘୋଷଣା କଲେ ତାହା କେବେ ସତ ହେବ ନାହିଁ। ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ସବୁ ଧର୍ମକୁ ସମ୍ମାନ କରେ। ତେଣୁ କୌଣସି ଏକ ଧର୍ମର ବିଶେଷ ଅଧିକାର ନାହିଁ।

ସାହିତ୍ୟର ଅନୁରାଗୀ ହିସାବରେ ଏକ କାଳ୍ପନିକ ଦୃଶ୍ୟକଳ୍ପର ଅବତାରଣା କରିବା ଆପଣଙ୍କ ପକ୍ଷେ କିଛି ବିଚିତ୍ର ନୁହେଁ। କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷ ଭିତରେ ପେଶି ହେଉଥିବା ମଣିଷ ଆମ ସମାଜର ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର। ତା ଭିତରେ କିଏ କେଉଁ ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ଉପରେ ଭରସା କରି ଚାଲିଛି ଓ ନିଜର କ୍ଷତ ଉପରେ ମଲମ ଲଗାଉଛି ତାଉପରେ କଟକଣା କିଆଁ? ଅଯଥା ଆକ୍ଷେପ କାହିଁକି?

ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ବାତାବରଣରେ ଜୀବନର ଅନ୍ଯାନ୍ଯ ବହୁ ଦିଗ ଭଳି ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ବଜାରର ଘାତ ସଙ୍ଘାତ ଭିତରେ ବଢିବ। ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଥିଲେ ଛିଡି ଛିଡି ଯିବ। ଏହା ସମୟ ଓ ବିବର୍ତ୍ତନର ଖେଳ। ମୂଷା ମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଡିବା ଜାହାଜ ଛାଡି ପଳାନ୍ତି।

ବିବର୍ତ୍ତନର ନିୟମ ଓ ଆଚରଣ ସବୁ ଧର୍ମ ଓ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଉପରେ ଲାଗୁ। ଆମର କଥାବାର୍ତ୍ତା ମଧ୍ୟ ତାହାରି ଅଙ୍ଗ। ଏହି ବିଷୟ ଉପରେ ଅନବରତ ବିଚାର ଆଲୋଚନା ଲାଗି ରହିଛି। ବିଶ୍ବାସ ଓ ପହ୍ଲବାଦ ସ୍ଥାନରେ ବୌଦ୍ଧିକ ବିବେଚନା ଉନ୍ମୋଚିତ ହେବ। ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଧର୍ମକୁ ବଡ ବୋଲି କହି ତାର ଗାରିମା ବଖାଣିବା ସ୍ବାଭାବିକ କଥା। କିନ୍ତୁ ଧର୍ମାଚରଣ ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ଯେପରି ଦୁର୍ବଳ ନକରୁ ତାହାହିଁ ଜଣେ ନାଗରିକର ସବୁଠାରୁ ବଡ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ। ସବୁ ସମସ୍ୟା ଓ ମତଦ୍ବିଧାର ସମାଧାନ କିପରି ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ହୋଇପାରିବ ଏହାପାଇଁ ସଚେଷ୍ଟ ହେବା ନିହାତି ପ୍ରୟୋଜନ।

ସାରା ବିଶ୍ୱ ବୋଲି ଯାହାକୁ ଆପଣ କହୁଛନ୍ତି ସେ କିଏ ଓ ସେ କଣ ଦେଖୁଛି, ସେ ବିଷୟରେ ମୋର କୌଣସି ସ୍ପଷ୍ଟ ଧାରଣା ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ଅନୁସାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଚେର ଆମ ଦେଶରେ ବେଶ ସବଳ। ଅପରାଧୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ବିଧି ବ୍ଯବସ୍ଥା ରହିଛି।

ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ସବୁ ପ୍ରକାର ମତର ମୂଲ୍ୟ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କେବଳ ସମ୍ବିଧାନରେ ଯାହା ଲେଖାହୋଇଛି ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ଲାଗୁ ହୁଏ। ତାକୁ ହିଁ ବିଶ୍ବାସ କରିବାକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ବାଧ୍ୟ। ଅନ୍ୟ ସବୁ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଗପ।

ନଦିବାକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରି ଲାଭ କିଛି ନାହିଁ କାରଣ ଏହା ନଦା ହୋଇସାରିଛି। ତା ଭିତରୁ ବାହାରିବାର କୌଣସି ଉପାୟ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଯାହା ପୁରାତନ ତାହା ମୂଲ୍ଯହୀନ।

ଆପଣଙ୍କର ଆଶାବାଦ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରଂଶସନୀୟ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଭାବରେ ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟବାଣୀ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରେ। ସେଥିରେ ସତ ଫଳିବ କି ନା ସେଇଟା ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ। କିନ୍ତୁ ପରିଣାମ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅନେକ ଅଲଗା।

ବହୁତ ଭଲ କଥା। ମୁଁ ୨୦୦୫ ମସିହାରୁ ଲେଖାଲେଖି କରିଆସୁଛି। ସମୟ ହେଲେ ପଢିବେ। ମୋର ଅନ୍ୟ ତେଣ୍ଡାଟି ହେଲା @SavitriEra

savitriera.blogspot.com/2025/06/savitr

ଯାହା ସବୁ ଘଟିଛି ତାର ଏକରକମ ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା ବୋଲି ଧରିନେବାକୁ ହେବ ସଁବାଳୁଆ ପ୍ରଜାପତି ପାଲଟିବା ପରି। ବିଭିନ୍ନ ଭାବରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅବଦାନ ରହିଛି।

https://x.com/NathTusar/status/1939593384391496129?t=SbCDYa-199E83NNaDb4wvQ&s=19

ଆମ ଆତପୁରରେ ରଥମେଳା ଚାଲିଛି। ସବୁବର୍ଷ ପରି ସେହି ଏକା ଜିନିଷ ଓ ଦୋକାନ। ତଥାପି ଲୋକେ ଆସନ୍ତି ଓ କିଣାବିକା ହୁଏ। ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଆକର୍ଷଣୀୟ ନିଶ୍ଚୟ। ସେହି ଏକା ନଦୀରେ ଯେମିତି ଦୁଇଥର ପଶିହୁଏ ନାହିଁ, ମେଳା ମଧ୍ୟ ଅନୁରୂପ। ମୋର ସୀମିତ ଆଶା ମୁତାବକ କୋଳିଖଟା, ଚିନାବାଦାମ, ଓ ମାଲପୁଆ ଆଣିଲି। ଭିଡ ଏବେ ବେଶି ଜମିନାହିଁ।

ଯାହାହେଉ, ଓଡିଶା କଥା ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଆଲୋଚିତ ହେବାର ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ରାସ୍ତା ଖୋଲୁଛି। ବାଟରେ ହ... ।

ସାକ୍ଷାତକାର।

ବାମରୁ ପ୍ରଥମ (ଛିଡା ହେବା)

x.com/suryanandannet…

ଏଇଟି ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ଥିଲା।

x.com/RanjitGutu/sta…

ପିଲାଦିନେ ଗାଆଁରୁ କଟକ ବସରେ ଗଲାବେଳେ, କାଠଜୋଡି ନଈ ପୋଲ ପୂର୍ବରୁ ବାଲିକୁଦା ଷ୍ଟେସନ ନିକଟରେ କଳାଧୂଆଁ ଛାଡି ଯାଉଥିବା ଟ୍ରେନର ଦର୍ଶନ ମିଳେ। ବସିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ କିନ୍ତୁ ସୁଯୋଗ ପ୍ରାୟ ନଥାଏ। ଏବେ ମାସିକିଆ ଟିକେଟ କରି ସବୁଦିନ ଲୋକାଲ ଟ୍ରେନରେ ବୁଲୁଛି। ଦୁଇକଡର ସବୁଜିମା ଓ ବିଶେଷ କରି ବର୍ଷା ବେଳର ଦୃଶ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନୋରମ।

ସବୁଜିମା ଖୋଜି ଖୋଜି ଦିନେ ଫୁଲନଖରା ପାଖ କେନାଲ ବନ୍ଧରେ କିଛି ସମୟ କଟାଇଥିଲି ଯେଉଁଠି ଗାଡିମଟର ନାହିଁ। ଅନତିଦୂରରେ ବିସ୍ତୃତ ଜମି ଖାଲି ପଡିରହିଥିଲା। ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି କେବେଠୁଁ ଫୁଲନଖରା କଥା ମନେପକାଇ ଦେଇ ଗଲେ କିନ୍ତୁ ଆଜିଯାଏ କାହାରି ଆଖି ଖୋଲିଲା ନାହିଁ। ଗୋଟିଏ ଅତ୍ଯାଧୁନିକ ସହର ଭାବରେ ଗଢିଉଠିବାର ସବୁ ସମ୍ଭାବନା ସେଠାରେ ରହିଛି।

https://x.com/NathTusar/status/1940426882576785488?t=lCeTJzblKrloSvKcD-NQ4A&s=19

ପହ୍ଲବାଦ ଗୋଟିଏ ଆଦିମ ପ୍ରବୃତ୍ତି

 ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

ମୋର ବଡ ଦୁଇଭାଇ, କେଦାରନାଥ ଓ ଉଦାରନାଥ, ପରଲୋକରେ। ତାଙ୍କ ନାଆଁ ସହିତ ଖାପଖୁଆଇ ମୋ ନାମକରଣ କରାଯାଇଥିଲା ତୁଷାରନାଥ। ସାଧାରଣତଃ, ତୁଷାରକାନ୍ତ ବା ତୁଷାରକାନ୍ତି ନାଆଁ ଥାଏ। ତେଣୁ ମୋ ନାଆଁଟି ବିରଳ। ଗୁଗଲରେ ଖୋଜିଲେ ଏକା ମୁଁ ହିଁ ହାଜର। ଡିଜିଟାଲ ଯୁଗରେ ଏପରି ଅନନ୍ୟ ନାଆଁ ରଖିବା ବହୁତ ବଡ ଆବଶ୍ୟକତା। ଇଙ୍ଗ୍ରାଜୀରେ ଅବଶ୍ୟ ଆଉ ଅଛନ୍ତି।

https://x.com/NathTusar/status/1924900346217857376?t=aF4Sq25VfWRkwcfK8vX3Pw&s=19

ବେଳେ ବେଳେ, ମୁଁ ନିଜ କଥା ଲେଖୁଛି କାରଣ କେବଳ ସେହି ବିଷୟ ଉପରେ ହିଁ ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦକ୍ଷତା ରହିଛି। ଅବଶ୍ୟ ସ୍ଥାନବିଶେଷରେ ଅତିରଞ୍ଜିତ ହେବାର ଅଥବା କୋଉ ଗୋଟିଏ ପଟକୁ ବେଶି ଢଳିପଡିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି। ତଥାପି ଓଡିଶା ବାହାରେ ଥାଇ ସ୍ବଳ୍ପମାତ୍ରାରେ ଓଡିଶାର ଇତିହାସ ଲେଖୁଛି ବୋଲି ସନ୍ତୋଷ ଆସୁଛି। ତାଛଡା, ଗୋଲ ଗୋଲ ଓଡିଆ ଲିପିର ସେବା।

ମହତାବ ଜନକଂଗ୍ରେସ ଗଢିବା ପରେ ରାଜନୈତିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଧିରେ ଧିରେ ଜେପି ଆନ୍ଦୋଳନ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲା। ଆମ କଲେଜ ସମୟର ଏହା ଥିଲା ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଅଭିଜ୍ଞତା। ସେତେବେଳେ ବି ଲୋକ ମେଣ୍ଢା ଭଳି ଇନ୍ଦିରାଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିବାର ମୁଁ ଦେଖିଛି। ତେଣୁ ଆଜିର ପରିସ୍ଥିତି ନେଇ ବିଶେଷ କିଛି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବାର ନାହିଁ। ଅଧର୍ମ ବିତ୍ତ ବଢେ...!

ରାଜନୈତିକ ମତବାଦ ସମୟକୁ ଚାହିଁ ନୂତନ ରୂପ ନିଏ। ଆଗରୁ କଙ୍ଗ୍ରେସକୁ ବିରୋଧ କରି ସଙ୍ଗ୍ରାମ ହେଉଥିଲା। ବର୍ତ୍ତମାନ ବିଜେପି ବିରୁଦ୍ଧରେ ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନର ଆବଶ୍ୟକତା। ଏଥିପାଇଁ କୌଣସି ରାଜନୈତିକ ଦଳ ପାଖରେ ଉପଯୁକ୍ତ ଗୋଳାବାରୁଦ ନାହିଁ। କାରଣ ଧର୍ମ ଏପରି ଏକ ଅସ୍ତ୍ର ଯାହା ପାଖରେ ସମସ୍ତେ ନତମସ୍ତକ। ଏକମାତ୍ର ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ହିଁ ଦୃଢ ବିକଳ୍ପ।

ଲକଡାଉନ ସମୟରେ ବସି ବସି ପରସ୍ପର ସହିତ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଥିବା ଗୀତମାନଙ୍କର ଏକ ତାଲିକା ତିଆରି କରିଥିଲି।

themusepaper.blogspot.com/2020/08/one-hu

ମଝିରେ ମଝିରେ ପୁଅ ଓ ଝିଅମାନଙ୍କର ସ୍ବର ଅଲଗା କରାଯାଇଥିଲେ ବୋଧହୁଏ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା ଓ କାନ ଉପରୁ ବୋଝ କମିଥାଆନ୍ତା।

ଆମେ କହିବା ନିରର୍ଥକ କାରଣ ସମସ୍ତେ ଓଡିଆ ସତ କିନ୍ତୁ ବିଭାଜିତ। ପ୍ରଥମେ ରାଜନୈତିକ ଦଳ। ମତାମତ କେବେ ଏକ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ। ତାପରେ କୋଉ ଜିଲ୍ଲା। ହୃଦୟର ଆବେଗ ଓ ଭାବପ୍ରବଣତା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହେବ। ତୃତୀୟରେ ବାପା, ମାଆ, ସ୍ତ୍ରୀ, ସ୍ବାମୀ, ବୋହୂ, ଜ୍ବାଇଁ ଅଣଓଡିଆ ହୋଇଥିଲେ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ବଦଳିବ। ଶେଷରେ ହିନ୍ଦୁ, ମୁସଲମାନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ।

ଦଳର ନେତୃତ୍ବ ନେଇ ନିର୍ବାଚନ ଲଢିବା ପରେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିଲେ ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ସବୁ ଦୋଷ କ୍ଷମଣୀୟ। କିନ୍ତୁ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ମ୍ଯାଣ୍ଡେଟ ହାସଲ ନକରି ମନୋନୀତ ହୋଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ନୀଚମାନର ହେଲେ ସମାଲୋଚନା ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ।

ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ମୋର ପୂର୍ବ ମତ।

x.com/NathTusar/stat

ଜାତୀୟ ଦଳ ନିର୍ବାଚନ ଆଗରୁ ଯେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରାର୍ଥୀଙ୍କ ନାମ ଘୋଷଣା କରିପାରିବ ନାହିଁ ଏକଥା କୋଉ ରାଜନୀତି ବିଜ୍ଞାନରେ ଲେଖା ନାହିଁ।

ବାଧ୍ଯ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ମୋର ମୂଳ ଡାକ୍ତିର ପ୍ରଥମ ବାକ୍ଯଟି ଅବାନ୍ତର ନୁହେଁ। ବିଗତ ଷାଠିଏ ବର୍ଷରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ବାଚନ ମୁଁ ଦେଖିଆସିଛି। ଆୟା ରାମ ଗୟା ରାମ ଏବଂ ଘୋଡାବେପାର ହିଁ ସୁସ୍ଥ ପରମ୍ପରା ଭାବରେ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଛି। କୌଣସି ଦଳରେ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଧାରା ନାହିଁ।

x.com/NathTusar/stat

ତିରିଶ ବର୍ଷ ତଳର ବମ୍ବେ ସିନେମାର କହନା ହୈ କ୍ଯା ଗୀତକୁ ମନେପକାଇ ଶୁଣିବାପରେ ଲାଗିଲା ଯେ ଏହାର ଭବିଷ୍ୟତ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ। ଖାଲି ଅତି ଗେହ୍ଲେଇ ହେବାର ନାରୀ କଣ୍ଠ ପୁରୁଷ କଣ୍ଠ ଭଳି ଟିକେ ସାଧାରଣ ହୋଇଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥାଆନ୍ତା।

ଶେଷରେ ଭୋ... ଗାଳିଟି ଲାଗିଥିଲେ ଚମତ୍କାର ଯମକ ହୋଇଥାନ୍ତା।

ବାଟବଣା ଜାଗାରେ ବାଡ଼ବତା

ଝିଟିପିଟି ଜାଗାରେ ଏଣ୍ଡୁଅ

ଏବେ ହୁଗୁଳୀ ନଦୀ ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା। ଜୀବନ ପରି ଏଥିରେ ବି ଜୁଆର ଓ ଭଟ୍ଟା ଆସେ। ପ୍ରକୃତିର ରହସ୍ୟ ମଣିଷ ପକ୍ଷରେ ବୁଝିବା ଅସମ୍ଭବ। ତାପରେ ଛୋଟ ଶାମୁକାଟିଏ ଠାରୁ ନୀହାରିକା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେଉଁ ଲୀଳାଖେଳା ଅନବରତ ଚାଲିଛି ତା ଭାବିଲେ ଭଗବାନଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାକୁ ଜଣେ ବାଧ୍ୟ ହୁଏ। ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ହୁ କବିତା

ମୈଶୁର ପାକ ଘିଅବାଲାଟା ଏତେ ମିଠା ଯେ ପାଟି ବାନ୍ଧି ହୋଇପଡେ। କିନ୍ତୁ ଶୁଖିଲା ପ୍ରକାରଟି ଭଲ। ଏଠାରେ ସେହିଭଳି ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଆକାରର ମିଠା ଟ୍ରେନରେ ବିକ୍ରି ହୁଏ ଯାହାର ନାମ ଦିଲଖୁସ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିକାଳି ଗରମ ଓ ନରମ ବୋଲି ଦାବି କରନ୍ତି। ଯେହେତୁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମିଠା ବିକ୍ରି ହୁଏନାହିଁ, ଅଗତ୍ୟା ଲୋକେ ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କିଆ ଦିଲଖୁସ ହିଁ ଖାଆନ୍ତି।

ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ କଥାଚିତ୍ରରେ ଶିଶୁ ଶିଳ୍ପୀ ଭାବରେ ଚପଳା ନାୟକ (ପରେ, ପାର୍ବତୀ ଘୋଷ) ଦୁଇଟି ଗୀତରେ ଅଭିନୟ କରି ଦର୍ଶକମାନଙ୍କୁ ଅଭିଭୂତ କରିଥିଲେ। କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା କଥାଚିତ୍ରରେ ସେହିପରି ଏକ ଭକ୍ତିରସାପ୍ଲୁତ ଦୃଶ୍ୟରେ ଭୁବନେଶ୍ଵରୀ ମିଶ୍ର ବୋଲିଥିବା ଟିକି ମୋର ନାଆଟି ଗୀତଟି ବିପୁଳ ଲୋକପ୍ରିୟତା ଅର୍ଜନ କରିଥିଲା।

ମଣ୍ଡା ପିଠା ଓ ଗଇଁଠା ପିଲାଦିନୁ ମୋର ଭାରି ପ୍ରିୟ। ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ ମୋମୋ ମଧ୍ୟ ସେଇଭଳିଆ ଗୋଟିଏ ପ୍ରସ୍ତୁତି କିନ୍ତୁ ଆଜିଯାଏ ମୁଁ କେବେ ଖାଇନାହିଁ। କାରଣ ତାକୁ ଦେଖିଲେ ହିଁ ଦୂରରୁ ମୋର କେମିତି ଗୋଟାଏ ଘୃଣାଭାବ ଆସେ। ଥରେ ଚୌହାନ ବାବୁ ବୋଲି ମୋର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ମୋ ସହ ଏକମତ ହୋଇ କହିଲେ ଯେ ହଁ ମୋମୋ ମଲା ମୂଷାଛୁଆ ପରି ଦେଖାଯାଏ। ଏକଦମ ସତ!

ପ୍ରତୀକ ପଟ୍ଟନାୟକ ବାବୁ ଥରେ ଲେଖିଥିଲେ ଯେ କତେକ ଭାଷାରେ ବନାନ ଯାହାଥାଉନା କାହିଁକି ଅଭ୍ୟାସ ଅନୁଯାୟୀ ଲୋକେ ଉଚ୍ଚାରଣ କରନ୍ତି। ସେହିପରି ଆମେ ଯଦି ହଳନ୍ତକୁ ଛାଡିଦେଇ ପାରନ୍ତେ, ଭାବ ଅନୁସାରେ ଅର୍ଥ ବୁଝି ହୁଅନ୍ତା ଓ ଲିପିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବଢନ୍ତା। ଡ ଓ ଢ ତଳେ ବିନ୍ଦୁ ଦେବାର ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ପ୍ରୟୋଜନ ନାହିଁ।

ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଦୂରେ ତୁମେ ଦୂରେ ଦୂରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୃଷ୍ଟି।

କିଏ କାହାର କଥାଚିତ୍ରର ହେମ ହରିଣୀ।

ନବଜନ୍ମ କଥାଚିତ୍ରର ଏହାର ମୂଳ ଗୀତଟି ଶୁଣିବାର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସୁଯୋଗ ନାହିଁ।

ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶହେ ଲୋକ ବି ଶୁଣିନାହାନ୍ତି ଏହି ଅନବଦ୍ୟ କୃତିଟିକୁ।

ଏଇ ସାତରଙ୍ଗ ମିନାକରା ଆକାଶର ମୁଦିରେ ତୁମ ନାଆଁ କିଏ ଗୋ ଲେଖିଛି?

ମୀନା ମୀନା ମୀନା

ସବା ବଡଭାଇ ଓ ନୂଆବୁଙ୍କ ନଅ ନମ୍ବର ଫ୍ଲାଟ କ୍ବାଟରରେ ଆମେ ରହୁଥିଲୁ। ତେଣୁ ରୂପାଲି ହୋଟେଲ ଓ ଆଖପାଖରେ ଥିବା ଅନ୍ୟ କେତୋଟି ଦୋକାନ ଆମ ପାଇଁ ଥିଲା ବହୁତ ବଡ ସାହାଯ୍ୟ। ସେ ଛକର ନାଆଁ କେବେ ବଦଳିବ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଭୁବନେଶ୍ବର ତିଆରି ହେବା ବେଳରୁ ଯେଉଁ ମାଷ୍ଟର ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କୁ ଖାଇବା ଯୋଗାଉଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ଇଙ୍ଗ୍ରାଜୀ ଯୋଗୁ ଆମେ ଭୁଲିଯିବା।

କଥା ପରଦାର ଦରବାରରେ ଆଜି ଭାଗ୍ୟ। କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ଖରାପ ପ୍ରମେୟ ଲାଇଭ ଟିଭି ଚାଲୁନାହିଁ। କଣ କରିବା ଓଡିଆଙ୍କର ତ ସବୁକାଳେ କପାଳ ଫଟା। ତେବେ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଛପି ଛପି ଗୀତଟିକୁ ମନେପକାଇବା।

ନୀଳ ଆକାଶ ନୀଳିମା ତଳେ

ଝଡର ଆଭାସ ଦେଇ ବହୁତ ବେଳୁ ପବନ ଫବନ ହେଉଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏବେ ବର୍ଷା ହେଲା। ଏ ବର୍ଷ ତ ପ୍ରାୟ ମାସେ ଖଣ୍ଡେ ହେଲାଣି ବର୍ଷାଦିନ ଭଳିଆ ମଝିରେ ମଝିରେ ବର୍ଷା ଲାଗିରହିଛି। ଗରମରୁ ଲାଘବ ମିଳିଛି। ମୋହନ ରାକେଶଙ୍କର କାଳିଦାସଙ୍କ ଜୀବନ ଉପରେ ଆଧାରିତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ନାଟକ ଆଷାଢ କା ଏକ ଦିନ କଥା ମନେପଡେ। ମଲ୍ଲିକା କାଳିଦାସଙ୍କୁ ବିବାହ କରିପାରିନଥିଲା।

ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଥମ ନିୟମ ହେଲା ରାଜତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଶସ୍ତି ଗାନ କରିବା ନାହିଁ। ପୁରାଣ, ଇତିହାସ, କିମ୍ବଦନ୍ତୀ, ବା ପରମ୍ପରା ମାଧ୍ୟମରେ ହେଉଥିବା ପ୍ରଚାରର ବିରୋଧ କରିବା। ଉଦାହରଣ ସ୍ବରୂପ କୌଣସି ରାଜା ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିଥିଲେ ବୋଲି ନକହି ଶ୍ରମିକମାନେ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ ବୋଲି ବିଶ୍ଵାସ କରିବା। ତାଛଡା ଐତିହ୍ୟ ପଛରେ ବେଶି ଗୋଡାଇବା ଅନୁଚିତ।

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମତ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବ କିନ୍ତୁ ମଣିଷ ନିଜ ପାଇଁ କଣ ଭଲ ତା ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବା ଉଚିତ। ଦୃଢ ବ୍ଯକ୍ତିଗତ ମତ ନିଶ୍ଚିତ ସମ୍ମାନାଷ୍ପଦ କିନ୍ତୁ କୌଣସି ରାଜନୈତିକ ଦଳ ଦ୍ୱାରା ଆରୋପିତ ହେଉଥିବା ଆଦର୍ଶକୁ ପରୀକ୍ଷା କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ପୂର୍ବରୁ ଯାହା ଶିକ୍ଷା ଦିଆହୋଇଛି ତା ସବୁ ଖରାପ ଏପରି କହିବା ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିର ବିପରୀତ।

ଯୋଉ ବାଟରେ ହଉ ପଛେ ଓଡିଆ ବା ଓଡିଶାର ନାଆଁ ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଦେଖିଲେ ଟିକିଏ ଖୁସି ଲାଗେ। ଆଉ ଇଏତ ଏମିତି ଏକ ଖୁସିର ଖବର। ଆଶା ଦୁଇ ପଡୋଶୀ ପ୍ରଦେଶ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରୀତି ଓ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟର ଭାବ ବଢି ଚାଲିବ। ଗଲାକାଲି ଷ୍ଟେଟ୍ସମ୍ୟାନରେ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଗୋଟିଏ ଭଲ ଲେଖା ପଢିଥିଲି। ମୁଁ ନିଜେ ଏବେ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରେ ରହୁଛି।

ଯେତେ ପାଠ ପଢିଲେ ବା ବଡ ଚାକିରି କଲେବି ଜଣେ ଭଲ ନାଗରିକ ହେବା ସହଜ କଥା ନୁହେଁ। କାରଣ ମଣିଷ ଜନ୍ମରୁ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମନୋଭାବାପନ୍ନ ନୁହେଁ। ତେଣୁ ପ୍ରତି ପଦକ୍ଷେପରେ ଶିଖିବାକୁ ପଡେ। ନିଜର ଚିନ୍ତାଧାରା ସହିତ ଅନବରତ କସରତ କରିବାପାଇଁ ହୁଏ। ପହ୍ଲବାଦ ଗୋଟିଏ ଆଦିମ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଯେଉଁଥିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଖରେ ଏକ ଆହ୍ବାନ।

https://x.com/NathTusar/status/1931034846798979279?t=OkeDbOl6kBSHA1XgEOE1fw&s=19

କଷଟି ପଥରଟିଏ ଖୋଜିବା

 ମୁଁ ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ

ଓଡିଆ ଓଳିଆ: ଶ୍ରୀମାଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ଏକ ଦୃଢ ବିକଳ୍ପ

odiaolia.blogspot.com/2025/05/blog-p

ମୁଁ ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬।

https://x.com/NathTusar/status/1920575072080687111?t=FMTuzfO7iMhccu2A00FHNA&s=19

ଏବେ ତ ଅଘରଦ୍ବାରି ସମସ୍ତେ ଭ୍ଲଗ ତିଆରିରେ ବ୍ଯସ୍ତ, କିନ୍ତୁ କୋଡିଏ ବର୍ଷ ତଳେ ବ୍ଲଗର ପ୍ରଚଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ନିଜେ ଲେଖି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଛାପିଦେବାର ଯେତେବେଳେ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, ସେତେବେଳେ ଆଉ ଖୁସିର ସୀମା ରହିଲା ନାହିଁ। ୨୦୦୫ରୁ ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ମୁଁ ଲେଖିଆସୁଛି।

savitriera.blogspot.com

odiaolia.blogspot.com

ହୁଗୁଳୀ ନଈ ଉପର ଦେଇ ବହି ଆସୁଥିବା ଦକ୍ଷିଣା ପବନ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋ ଫ୍ଲାଟ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରି ବେଶ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି। ଗରମ ଦିନେ ପ୍ରକୃତିର ଏଇ ବରଦାନ ବୋଧହୁଏ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ବେଶି, ଯାହାକୁ ପ୍ରଣାମ କରି ବଙ୍କିମଚନ୍ଦ୍ର ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ପ୍ରାର୍ଥନା ଲେଖିଥିଲେ। ଦକ୍ଷିଣ ହାଓ୍ବା ଉପରେ ବି ବଙ୍ଗଳାରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ଗୀତ ରହିଛି।

ସିନେମା ତିଆରି ହୋଇନଥିଲା କିନ୍ତୁ ଗୀତ ରେକର୍ଡ ହୋଇଥିଲା ଓ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଅଛି। (ନିମ୍ନ ତଥ୍ୟରେ ଭୁଲ ଥାଇପାରେ)।

ଆହୂତି - ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି

ମାନ ଅଭିମାନ (୧୯୮୦) - ବାସୁଦେବ ରଥ

ପୂଜାରିଣୀ (୧୯୮୧) - ଜେ ଆଦେନୀ

ପୂଜା ଚନ୍ଦନ (୧୯୮୨) - ବାସୁଦେବ ରଥ

ଉଦୟ ଭାନୁ (୧୯୮୩) - ବାସୁଦେବ ରଥ

ମନ ମନ୍ଦିର - ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କର

ଧୀରେ ଧୀରେ ଚଳେ ରାଇ ବନ ରାହା ଚାହିଁ ସାହା ଆହା କେହି ନାହିଁ ନାହିଁରେ

ସାହା ଆହା କେହି ନାହିଁ ନାହିଁ 

ଧାର ଧାର ନୀର ବହେ ତାର ଦୂରୁ ଦୂରୁ ଛାତି ଖୋଜେ ସେ ଯେ ସାଥୀ କାହିଁ କାହିଁରେ

ଖୋଜେ ସେ ଯେ ସାଥୀ କାହିଁ କାହିଁ

ଦୂର ପରଦେଶୀ ମୋହନ ବଇଁଶୀ ଦିବାନିଶି ଘୋଷି ଦିଏ ତ ଡାକ

ରାଇ ଗୋ!

ପଛେ ଧନୀ ଧାଏଁ ଭେଟ ତ ନ ପାଏ କୁଳ ମାନ ହାରି କାଳ କାଳକ

ସପନେ ପହଁରେ ଆଶା ନଈ ଧାରେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ରେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

ଚଲାପଥେ ତା'ର ଭୁଇଁଫଟା ଗାର ପାଦ ଥର ଥର ନାଇଁ ତ ଛାଇ

ରାଇ ଗୋ!

ଚାତକୀ ସରି ସେ ଅନାଏ ଆକାଶେ ଦୂରୁ ଦିନେ ବାରି ଟୋପାଏ ପାଇଁ

କରୁଣା ଦୁଆରେ ସେ ଯେ ଘୂରି ଫେରେ ଗାଇ ଗାଇ ରେ ଗାଇ ଗାଇ

ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି

ଭୁବନେଶ୍ବର ମିଶ୍ର

କବିଚନ୍ଦ୍ର କାଳୀଚରଣ ପଟ୍ଟନାୟକ

ବିଜେବି କଲେଜରେ କ୍ଯାପଟେଲ ପିଲାଙ୍କର ଆମ ଗାଆଁପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମନୋଭାବ ଦେଖିଥିଲି। ରିଜିଓନାଲରେ ଅଣଓଡିଆ ଇଙ୍ଗ୍ରାଜୀ ମାଧ୍ୟମ ପିଲାଙ୍କର ଆମପ୍ରତି ନାକଟେକା ଥିଲା। ସୁନ୍ଦରଗଡରେ ଚାକିରି କଲାପରେ କଟକିଆମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କିଭଳି ତୀବ୍ର ବିଦ୍ବେଷ ଭାବ ରହିଛି ଅନୁଭବ କଲି। ଦିଲ୍ଲୀରେ ପଞ୍ଜାବୀ ସହକର୍ମୀମାନଙ୍କ ବିତୃଷ୍ଣା ଥିଲା। ଏବେ ବଙ୍ଗରେ।

ଗୋପବନ୍ଧୁ ଚୌଧୁରୀ

ଦେଖୁଛି ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ଦେଶ ଓ ବିଦେଶ ସ୍ତରକୁ ଉଠି ଗଲେଣି। କିନ୍ତୁ କେତେକ ତେଣ୍ଡା କେବଳ ଓଡିଶା ଓ ଓଡିଆ ସକାଶେ ରହିବା ଦରକାର ଯାହାଦ୍ୱାରା ସବୁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆମ ନିଜର ସ୍ବାର୍ଥ କଥା ଯାଞ୍ଚ କରିହେବ। ମହାଭାରତୀୟ ସ୍ରୋତରେ ଭାସିଯାଇ ଓଡିଶାର ଅସ୍ତିତ୍ବ ଓ ସ୍ବାଭିମାନକୁ ବିକି ଦେବା କୋଉ ବାହାଦୁରିର କାମ ନୁହେଁ। ସ୍ବାଧୀନ ଚିନ୍ତା ଆବଶ୍ୟକ।

ଖଟି ବା ଆଡ୍ଡାର ବହୁତ ଉପକାର ରହିଛି। ଜ୍ଞାନ ବଢେ ଓ ପାଟିତୁଣ୍ଡରେ, ମନରେ ଦବି ହୋଇ ରହିଥିବା ଗୁଡାଏ ସନ୍ତାପ ଗ୍ଯାସ ହୋଇ ବାହାରିଯାଏ। ସ୍ବମିଦିଆର ବି ସେହି ଭୂମିକା। ମାନସିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ ଏହାର ଅବଦାନ ବହୁତ। କିନ୍ତୁ ଯେବେଠାରୁ ଇନଫ୍ଲୁଏନ୍ସର ବା ପ୍ରଭାବକାରୀ ହେବାର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ସେ ଦୌଡରେ ବହୁତ ଲୋକ ପାଗଳେଇ ଗଲେଣି।

ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ବିଭିନ୍ନ ସଂସ୍ଥାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରର କାମ ଦେଖିବେ। କିନ୍ତୁ ସ୍ବମିଦିଆର କେତେକ ତେଣ୍ଡା ଖେଳ ପଡିଆ ଠାରୁ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ର, ପୋଲିସ ଠାରୁ ପୂଜାପଣ୍ଡା, କୋର୍ଟ କଚେରୀ ଠାରୁ କଥାଚିତ୍ର, ମହାକାଶ ଯାତ୍ରା ଠାରୁ କଇଁଚ ସୁରକ୍ଷା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତ ଜାଗାରେ ବେଶି ଜାଣିଥିବାର ଦାବି କରୁଛନ୍ତି!

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ କବିତା

ମୁଁ ଭାବେ ଯେ ପଚାଶରୁ ସତୁରି ଦଶକ ମଧ୍ୟରେ ମେଲୋଡି ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରାୟ ସବୁ ସ୍ବରବିନ୍ଯାସ ବ୍ୟବହାର କରି ନିଆଯାଇଛି। ତେଣୁ ନୂଆ ଗୀତ ସବୁ ପୁରୁଣାର ଅନୁକରଣ ମାତ୍ର। ଏହା ସତ କି?

ସଙ୍ଗୀତ ସମୁଦ୍ର ହୋଇପାରେ କିନ୍ତୁ ମେଲୋଡି ତ ସୀମିତ। ଯେମିତି ରାଗଗୁଡିକ ସୀମିତ। ତେଣୁ ନୂଆ ଆସିବ କୋଉଠୁ?

https://x.com/NathTusar/status/1921814714536845565?t=PiQBqiMgqW-fSbhBPtf33A&s=19

ମୁଁ ତ ଫିକସନ ଠାରୁ ପ୍ରାୟ ଦୂରେଇ ଥାଏ କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ଏପରି ସବୁ ଘଟଣା ନିଉଜ ଜରିଆରେ ପଢିବାକୁ ମିଳୁଛି ଯାହା ଗପ ଠାରୁ ବଳି। ସତରେ ସୃଷ୍ଟିର ଏହି ଲୀଳା ବଡ ବିଚିତ୍ର। ଦିଲ୍ଲୀରେ ଥରେ ଏକ ନାଟକ ଦେଖିଥିଲି ଯେଉଁଥିରେ ଗୋଟିଏ ଚୋରକୁ ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଖୁବ ଅପଦସ୍ଥ କରୁଛନ୍ତି। ରୁଷୀୟ ରଚନାର ଏହି ଘଟଣାକ୍ରମରେ ସେ ନିଜେ ଚୋରି କରିଛନ୍ତି।

ପୋଥି ବାଇଗଣ ହେଉ ପଛେ, ରାଜନୀତିରେ ମୁଁ ଏକ ବିକଳ୍ପ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ଯୋଗାଇ ଆସୁଛି। ମୋର ଦୀର୍ଘ ଅନୁଭୂତି ବ୍ଯତୀତ, ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ଓ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଦର୍ଶନର ଅଧ୍ୟୟନ ଏଥିପାଇଁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଦେଇଥାଏ। ତାଛଡା ବ୍ଯକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ନୈତିକତା ତଥା ମଣିଷକୁ ଭଲପାଇବା ଏକ ସ୍ବତଃସ୍ଫୁର୍ତ୍ତ ପ୍ରବୃତ୍ତି ହେବା ଦରକାର। ଘୃଣାରେ ଅନ୍ଧ ନହେବା ବି ଦାୟିତ୍ବ।

ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ବଙ୍ଗ ଜୟ।

[বাংলার অন্য দেবদেবীদের ছেড়ে জগন্নাথ চর্চায় কেন আগ্রহী হলেন মমতা? ইতিহাস খুঁজলে পাওয়া যাবে উত্তর, বাংলার মুখ বাংলার শাক্ত দর্শন কীভাবে জড়িয়ে রয়েছে জগন্নাথের সঙ্গে।]

ନବେ ଦଶକରେ ମ୍ଯାନେଜମେଣ୍ଟ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରଭାବ ବଢିବା ଯୋଗୁ ସବୁ ସମାଧାନର ଉତ୍ସ ଭାବରେ ତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରାଗଲା। ଅବଶ୍ୟ ସେ ନିଶା ଆଜି ଆଉ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଧରାଯାଉ ରାଜନୀତି କରିବା ଲାଗି ରାଜନୀତି ବିଜ୍ଞାନ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯେ ଜ୍ଞାନ ଆବଶ୍ୟକ ତାହା କେହି ଭାବୁନାହାଁନ୍ତି। ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ରଚନାରୁ ବିଭିନ୍ନ ବିଷୟରେ ଅନ୍ତର୍ଦୃଷ୍ଟି ଆହରଣ କରିହୁଏ।

ଏଠି ପ୍ରାୟ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଉଡାଜାହାଜରେ ବସିଥିବେ, କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜାଣିନଥିବେ ଯେ ଉଡାଜାହାଜ କେମିତି ଉଡୁଛି ତାର ରହସ୍ଯ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିଜ୍ଞାନ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଭାବେ ଜାଣିପାରିନାହିଁ। ସେହିପରି, ସଂଙ୍ଖ୍ଯା ଉପରେ ଯେତିକି ନିର୍ଭର କରାଯାଉଛି, ସଙ୍ଖ୍ୟାମାନଙ୍କର ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତତା ବା ସ୍ବପ୍ନାବସ୍ଥା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି। ପ୍ରକୃତି ସବୁବେଳେ ଉପରେ।

ଉତ୍ତର ଭାରତର କଜରୀ ପରି ଓଡିଶୀ ଗୀତ ପ୍ରାୟ ବିରହାତ୍ମକ। ସ୍ବରରେ ମଧ୍ୟ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସର ଭାବ କମ ଓଡିଆ ଗୀତରେ। ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାଶଙ୍କ ନିଜ ଗଗନୁ ଜୋଛନା ଝରିପଡେ ଗୋ ବା ଆକାଶରେ ସପନର ଜୋଛନା ଆଦି ବି ସେପରି ଭାବ ଗଢିବାରେ ଅସଫଳ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଆଜି ଆକାଶେ କି ରଙ୍ଗ ଲାଗିଲା ବା ଜୀବନ ଯମୁନାରେ ଜୁଆର ଉଠେରେ ଭଳି ସୃଷ୍ଟି ନବ ଦିଗନ୍ତ ଛୁଇଁଲେ।

ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରେ ଶହ ଶହ ଗାୟକ ଗାୟିକା ଅଛନ୍ତି। ଅତି ଉଚ୍ଚ ସ୍ତରର ପ୍ରତିଭା ତଥା ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ। ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ପଦ୍ଧତିରେ ବି ପାରଙ୍ଗମ। ଓଡିଶାରେ ବୋଧହୁଏ ସେହି ଧରଣର ଅଧ୍ୟବସାୟ କମ। ତାଛଡା, ଓଡିଶୀ ଗାୟନ ଯୋଗୁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ସନ୍ଦେହ ମଧ୍ୟରେ ରହିବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ପୁଣି ଜଗନ୍ନାଥ ଜଣାଣର ବୋଝ। ତେଣୁ ସଙ୍ଗୀତକୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗଦର୍ଶନ ଆବଶ୍ୟକ।

ଓଡିଶା ମହାଭାରତୀୟତା ସାଙ୍ଗରେ ସମ୍ମିଳିତ ହେବା ପରେ ଭାଷା ପ୍ରଶ୍ନଟି ଥଣ୍ଡାବସ୍ତାକୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି ପ୍ରତୀୟମାନ ହେଉଛି। ଭଲ କଥା। କାହିଁକି ଅଯଥାରେ ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥାର ଶିକାର ହେବା? କାରଣ ଭାଷାର ଧର୍ମ ହେଲା ବିବର୍ତ୍ତିତ ହେବା। ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଭାଷାମାନଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଆହରଣ କରି ଧନୀ ହେବା। ଦରକାର ପଡିଲେ ଲିପିକୁ ଛାଡିବା!

ବହୁତ ବର୍ଷ ତଳର କଥା। ଦିଲ୍ଲୀରୁ କଟକ ୨ୟ ଏସିରେ ଆସିଲୁ। ଫେରିବା ଓ୍ୱେଟିଂରେ ଥାଏ। ମୁଁ ଭାବିଲି ହୋଇଯିବ। ମାସକ ପରେ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ଦେଖିଲି ହୋଇନାହିଁ। ତେବେ ଆଶାରେ ଟ୍ରେନରେ ଚଢିଲୁ। କିଛି ବର୍ଥ ଖାଲି ଥାଏ। କିନ୍ତୁ ପୁରୀରୁ ପୂର୍ବଦିନ ଟିକେଟ କରିଥିବା ଲୋକମାନେ ପାଇଲେ। ଶେଷକୁ ଟଏଲେଟ ପାଖ ଟିଟିଇ ସିଟରେ ବସି ଚାରିଜଣ ରାତ୍ରିଯାପନ କଲୁ।

ନାହିଁ ମାମୁଁ ଠାରୁ କଣା ମାମୁଁ ଭଲ। ଏହା ଜୀବନର ଏକ ବହୁତ ବଡ ଶିକ୍ଷା। କାରଣ ମଣିଷର ସବୁ ଆଶା ଓ ସ୍ବପ୍ନ କେବେ ପୁରଣ ହୁଏ ନାହିଁ। ମୋହନ ରାକେଶ ଲେଖିଥିବା ଆଧେ ଅଧୂରେ ଏକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ନାଟକ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ପଢିବା ଉଚିତ। ଜୀବନର ଅପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଅପର ଦିଗ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ସାବିତ୍ରୀ। ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁ କଣାମାମୁଁ ପଢିବା ପାଇଁ କହୁଥିଲେ।

ବହୁତ ଭାବି ଚିନ୍ତି ଓ ଜୀବନ ସହିତ ସଙ୍ଘର୍ଷ କରି ମଣିଷ ଯାହା ଟିକେ ଅଧେ ଶିଖେ, ସେଇଟା ତାକୁ ବହୁତ ବଡ ଲାଗେ। କିନ୍ତୁ ତା ଆଗରୁ କୋଟି କୋଟି ଲୋକ ସେହିପରି ଅନୁଭୂତି ଭିତର ଦେଇ ଯାତ୍ରା କରିଛନ୍ତି। ତା ଭିତରୁ ଶହ ଶହ ଲୋକ ସେସବୁ ବିଷୟରେ ଲେଖିଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି। ପଢିଲେ ହିଁ ତାକୁ ଜାଣିହୁଏ। ତା ଭିତରୁ ବାହାରିଥିବା ଘିଅ ହେଲା ଦର୍ଶନ ଶାସ୍ତ୍ର।

ବିଜୟ ମାଲ୍ଲୟାଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବିଜୟ ମଲ୍ଲଙ୍କ ନାଆଁ ଓଡିଆମାନେ ଶୁଣିଥିବାର ଆଶା କମ। ସେ ଆଉ ନାହାଁନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ କାଶ୍ମୀରୀ ଭାଷାର ଗୀତଗୁଡ଼ିକ ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କୁ ମୁଗ୍ଧ କରେ। ବୁଝିନପାରିଲେ ବି ଏହି ଗୀତଟିକୁ ମୁଁ ଅନେକ ସମୟରେ ଶୁଣେ।

ଶ୍ରୀଲୋକନାଥର କେତୋଟି ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଏହି ଟୁବରେ, ଦିବର୍ଷ ତଳୁ। ଆଜି ଆକାଶେ କି ରଙ୍ଗ ଲାଗିଲା ୧୦:୦୦ ଠେଇଁ। ଉପଯୁକ୍ତ ଶୀର୍ଷକ ଅଭାବରୁ ଅନେକ କିଛି ଲୋକଲୋଚନର ଆଢୁଆଳରେ ରହିଯାଉଛି।

youtu.be/VljEAcu7BLA?si…

କଥା ପରଦାର ଆଜି ପୁନର୍ମିଳନ ଉପରେ। ଗୀତ ତଥା ସମ୍ପାଦନାରେ ଦକ୍ଷିଣୀ ଛାଞ୍ଚ ପ୍ରୟୋଗର ଅୟମାରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଯାହା ଆଜିଯାଏ ବଳବତ୍ତର।

ଅନେକ ବର୍ଷ ତଳେ ଦେବ ଡି ଦେଖିଥିଲି। ଇମୋସନାଲ ଅତ୍ଯାଚାର ଗୀତଟି ଏବେବି ମୋର ପ୍ରିୟ। ସୃଜନଶୀଳତାକୁ ନଥିକରଣ ବୋଲି ଭାବିବା ଭୁଲ। ତାଛଡା ବ୍ଯବସାୟିକ ଦିଗ ହେଉଛି ସବୁଠୁଁ ବଡ ପ୍ରାଥମିକତା। ଭାଷା ବି ସ୍ଥାନ କାଳ ପାତ୍ର ନେଇ। ଲୋକ ରାଗିଲେ ପାଟିରୁ ଖରାପ ଶବ୍ଦ ବାହାରେ। ଭଦ୍ର ମହଲରେ ବୁଲେଇ ବଙ୍କେଇ କୁହାଯାଏ। ଗୋଟିଏ ବୃତ୍ତିକୁ ନିନ୍ଦା ନହେଉ।

ଭଲ ହେବାଟା ଏତେ ସହଜ ନୁହେଁ। ଭଲରେ ରହିବା କିମ୍ବା ଭଲେଇ ହେବା ଦ୍ଵାରା ନିଜକୁ ତଥା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଭୁଲେଇ ଦିଆଯାଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ଶୃଗାଳ ପରି ଧରାପଡିବାର ଆଶଙ୍କା ସବୁବେଳେ। ତେବେ ଭଲ କିଏ ଭେଲ କିଏ କେମିତି ଜାଣିବା? କଥା ଅଛି, ସୁନା ଚିହ୍ନେ ବଣିଆ; ଗୁଣ ଚିହ୍ନେ ଗୁଣିଆ। ତେଣୁ କଷଟି ପଥରଟିଏ ଖୋଜିବା ହିଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଦାୟିତ୍ବ।

କେତେଗୁଡିଏ ନୂଆ ଶବ୍ଦ ପ୍ରଚଳିତ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି। ଯଥା:

ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ - ଭିଡିଓ

ଦୃଶ୍ଯାଂଶ - ଟ୍ରେଲର

ଉଙ୍କିକା - ଟିଜର

ଟୁବ - ୟୁଟ୍ୟୁବ ଚ୍ଯାନେଲ

ତେଣ୍ଡା - ହ୍ଯାଣ୍ଡଲ

ସ୍ବମିଦିଆ - ସୋସାଲ ମିଡିଆ

ପ୍ରମିଦିଆ - ମେନଷ୍ଟ୍ରିମ ମିଡିଆ

ଲେଖାଂଶ - କୋଟେସନ ବା କ୍ଲିପିଙ୍ଗ

ବର୍ଣ୍ଣନଦୀ - ନ୍ଯାରେଟିଭ

କୋବାଦିତା - ଡିସକୋର୍ସ

#ଓଡିଆ

ସମ୍ବିଧାନ ଉପରେ ଗୋଇଠା

 ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଡନ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-...