Tuesday, 8 October 2024

ସାଧନା ଓ ସାଗର ମନ୍ଥନ

 ନିଜସ୍ବ ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସଙ୍କଳନ

ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: ଆକାଶବାଣୀ କଟକ ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ ଯୁଗ ଆସିଲା

odiaolia.blogspot.com/2024/08/blog-p

ମୁଁ ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ-୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ୍ ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

[ଓଡ଼ିଆରେ ପୁରାଣ ଅଛି, ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ ଅଛି, ପଲ୍ଲୀଗୀତ ଅଛି, ଲୋକଗୀତ ଅଛି, ଢଗଢମାଳି ଅଛି, ଜେମାଦେଇ କାନ୍ଦ ଓ ଟିକାଗୋବିନ୍ଦଚନ୍ଦ୍ର ଅଛି, କିନ୍ତୁ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଚେତନା ଓ ମାନସିକତାକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କଲାପରି ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଆ ଗୀତର ଏକ ସୁସ୍ପଷ୍ଟ ପ୍ରବାହ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁଭୂତ ହୁଏନାହିଁ।] - ଦେବଦାସ ଛୋଟରାୟ (ପ୍ରଣାମ ପାର୍ଥସାରଥୀ, ୨୦୧୭)

ଶୁଭେନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଟୁବରେ ମୋ ପ୍ରିୟା ଠାରୁ କିଏ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ସର୍ବାଧିକ ଲୋକପ୍ରିୟ। ତା ତଳକୁ ନ ଯାରେ ନଯା ଗୋରୀ ବାଲିଯାତରା ଦେଖି। ଓଡ଼ିଆ ମେଲୋଡ଼ିଙ୍କ ଟୁବରେ ଗୋରୀ ଲୋ ଗୋରୀ ତୁ ସେପାରିକୁ ଯିବୁ ସବୁଠାରୁ ବେଶି ନିଘା ଅର୍ଜନ କରିଥିବା ବେଳେ ଦ୍ଵିତୀୟ ସ୍ଥାନରେ ଅଛି ଫୁର୍ କିନି ଉଡ଼ିଗଲା ବଣି। ଝଙ୍କାର ଟୁବରେ ଶୁଣ ସମୁଦୁଣୀ ଉପରେ।

ଶ୍ରୀବତ୍ସ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ ସୁଶ୍ରୀ ସଙ୍ଗୀତା ମହାପାତ୍ର ବୋଲିଥିଲେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୀତା କଥାଚିତ୍ରର କାଚ କାନ୍ଥର ଏପାଖେ ମୁଁ (ନାରାୟଣ ପ୍ରସାଦ ସିଂହ)। ଏହାର ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକ ଏବଂ ଶ୍ଯାମାମଣି ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ କଣ୍ଠରେ କାଚ କାନ୍ଥର ଦୁଇପଟେ ଆକାଶବାଣୀ କଟକରୁ ପ୍ରଚାରିତ ହୋଇଥିଲା (ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଦାସ)।

ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀର ସେଇ ନୀଳପରୀ ଦେଶେ ଗୀତରେ କଣ୍ଠଦାନ କରିଥିଲେ ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ ଏବଂ ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର। ଗଗନ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ରଚନାରେ ଅର୍ଜୁନ ଚରଣ ସାମଲ ବୋଲିଛନ୍ତି ନୀଳପରୀ କହ ତୋତେ ଦେଖିଛି ମୁଁ। ଅଭିଜିତଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଯିଏ ମୋ ସପନେ ଆସି...ନୀଳ ନୟନା ଗୀତର କିଛିଟା ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ସଜନୀ ଗୋ ସଜନୀ ଗୀତ ସହିତ ରହିଛି।

ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କର ଏଇ ସାତରଙ୍ଗ ମୀନାକରା ଆକାଶର ଗୀତଟିର ସ୍ବର କିଛି ମାତ୍ରାରେ ଶ୍ଯାମଲ ମିତ୍ରଙ୍କ ଆମି ଚେୟେ ଚେୟେ ଦେଖି ସାରାଦିନ ଭଳିଆ ଲାଗେ। ତାଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଅନ୍ୟ ଲୋକପ୍ରିୟ ଗୀତଟି ହେଲା ଆଗୋ ମୋର ସନ୍ଧ୍ୟାତାରା ତନ୍ଦ୍ରାହରା। ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ସନ୍ଧ୍ୟାତାରା ନିଶିଥ ବାତାୟନେ ତଥା ଦୂରେ କାହିଁ ଦୂରେ ଧୂଆଁଗାର ପାରେ।

ତୁମର ତ ପ୍ରଜାପତି ମନ ପ୍ରଥମେ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ରେଡ଼ିଓରେ ବୋଲିଥିଲେ ଓ ପରେ ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଏହାର ଗ୍ରାମଫୋନ ରେକର୍ଡ ହେଲା ବୋଲି ସୂର୍ଯ୍ୟବାବୁ ଲେଖିଛନ୍ତି। ସେହିପରି ନିରୋଳା ଏ ରାତେ ପ୍ରଥମେ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ଓ କଲ୍ୟାଣୀ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ ରେଡ଼ିଓରେ ଗାଇଥିଲେ ଯାହା ପରେ ତଲତ ମହମୁଦ ଓ ମୀନା କପୁରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଲୋକପ୍ରିୟ ହେଲା।

ପୂରବୀ ଦତ୍ତ ପଳାଶ ବନେ ନିଶି ବିଜନେ ଗୀତଟି ରେଡ଼ିଓରେ ବୋଲିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ପରେ ସେହି ସ୍ବରରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ କଥାଚିତ୍ର ପାଇଁ ସନ୍ଧ୍ଯା ମୁଖାର୍ଜୀ ବକୁଳ ବନେ କୁହୁକୁ ତାନେ ଗୀତଟି ଗାଇଲେ। ସେହିପରି, ମାଣିକ ଯୋଡ଼ି କଥାଚିତ୍ରର ପୀରତି ପୀରତି ଗୀତଟି ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ମଧୁର ମଧୁର ଗୀତର ସ୍ବରରେ ହୋଇଥିଲା। କାର ଚୋରା ଚୋରା ସାଥୀ ମୋର କୁହନା ସ୍ବରରେ।

[ପୂର୍ଣ୍ଣରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଫେଡ଼ିଲା ପରେ - ଅଭିନେତା ନିରଞ୍ଜନ ଶତପଥୀଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀ - ୨୦୧୨ - ରାମବାବୁଙ୍କ ସେଇ ଘରସଂସାର ନାଟକ ଓ ମି. ବର୍ମା ଚରିତ୍ର ମତେ ଏତେ ସଫଳତା ଆଣିଦେଲା ଯେ ସକାଳ ପାଇଲା ବେଳକୁ ଲୋକଙ୍କ ଆଖିରେ ମୁଁ ଓଡ଼ିଶାର ଅପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ଷ୍ଟାର ପାଲଟିଗଲି |]

archive.org/details/purnar

କିଆ କେତକୀ ବନେ କହଇ କେ - ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଶଙ୍କର (ପର୍ଶୁରାମ ପଟ୍ଟନାୟକ)

ଆଜି ପାହନା ରାତି - ଶ୍ଯାମଲ ମିତ୍ର (ନରସିଂହ ମହାପାତ୍ର) - ୧୯୪୮

ଚନ୍ଦ୍ରମା ଫେରିଯାଅ ତିମିରେ - ତରୁଣ ବାନାର୍ଜୀ (ପାର୍ଥସାରଥୀ ମହାପାତ୍ର)

ବରଷେ ନାହିଁ ସେ ମେଘ - ଦ୍ବିଜେନ ମୁଖାର୍ଜୀ (ବୀଣା ଦେବୀ)

ଆଜି ଏଇ ବଇଶାଖେ - ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର (ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀ) - ୧୯୬୨

ଜୟ ସନ୍ତୋଷୀ ମା ଫିଲ୍ମ ହିଟ୍ ହେଲା ପରେ ଶୁକ୍ରବାରକୁ ପବିତ୍ର ମାନିବାର ଅୟମାରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।

ଏବେ ବୈଭବ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା ବ୍ଯାପିଛି।

ଜୀବନ ଅବଧି ଭିତରେ ଅନେକ କିଛି ଆସିଛି, ଯାଇଛି, କିମ୍ବା ବଦଳିଛି। କିନ୍ତୁ ଷାଠିଏ ଦଶକର ସେଇ ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକର ସମ୍ମୋହନ ଶକ୍ତି ଆଜି ବି ଅକ୍ଷୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଛି। ତା ପୂର୍ବରୁ ବହୁତ କିଛି ଥିଲା, ଅଥଚ ସେ ସବୁ ମୂଲ୍ଯହୀନ। ତା ପରେ ବି ପରିବର୍ତ୍ତନର ସୁଅ ଛୁଟିଲା, ହେଲେ ସବୁ କିଛି କେମିତି ଗୋଟାଏ ଯେମିତି ଘୂଣଖିଆ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗ ସେ।

ନରସିଂହ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ରଚନାରେ ସେଇ ମନ ମୋର ଅକାରଣେ ଗୀତଟି ରେଡ଼ିଓରେ ବୋଲିଥିଲେ ତାନସେନ ସିଂହ। କିନ୍ତୁ ପରେ ପ୍ରାୟ ସେହି ସ୍ବରରେ ଶ୍ରୀବତ୍ସ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ ସଂଯୋଜନା ଓ ନାରାୟଣ ପ୍ରସାଦ ସିଂହଙ୍କ ରଚନାରେ ସୁଶ୍ରୀ ସଙ୍ଗୀତା ମହାପାତ୍ରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୀତା କଥାଚିତ୍ରର କାଚ କାନ୍ଥର ଏପାଖେ ମୁଁ ଲୋକପ୍ରିୟତା ହାସଲ କରିଥିଲା।

ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀଙ୍କ ରଚନାରେ ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକ ରେଡ଼ିଓରେ ବୋଲିଥିଲେ ଆଗୋ ମୋର ସନ୍ଧ୍ୟାତାରା ଯାହା ପରେ କଳ ଗାଉଣା ରେକର୍ଡ଼ ଭାବରେ ମିଳିଲା। ସୌଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଯେ ଦୁଇଟି ଯାକ ସଂସ୍କରଣ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଉପଲବ୍ଧ। ଜିତେନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରଚନାରେ କୁହ ବିରହୀ ଚକୋର ଗୀତଟିକୁ କଲ୍ୟାଣୀ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ ଓ ଅଙ୍ଗୁରବାଳା ରାୟ ଅଲଗା ବୋଲିଛନ୍ତି।

କବିଚନ୍ଦ୍ର କାଳୀଚରଣ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ରଚନାରେ ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାଶ ରେଡ଼ିଓରେ ବୋଲିଥିଲେ ନୟନେ ସୁନୟନାରେ ଯାହାଲାଗି ପରେ ତାଙ୍କ ନିଜ ସଙ୍ଗୀତ ସଂଯୋଜନାରେ ସାଧନା କଥାଚିତ୍ର ପାଇଁ କଣ୍ଠଦାନ କରିଥିଲେ ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓ ଶିପ୍ରା ବୋଷ। ଘର ବାହୁଡ଼ାରେ ମନର ଶାମୁକା ବୁକେ ଗୀତଟି ବୋଲିଛନ୍ତି ତୃପ୍ତି ଓ ଅକ୍ଷୟ କିନ୍ତୁ ରେକର୍ଡ଼ରେ କେବଳ ତୃପ୍ତି ଦାସ।

ରାଧାଗୋବିନ୍ଦ ପଟ୍ଟନାୟକ ଓ ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟା ମହାନ୍ତିଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ମାଧବ ଚରଣ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଲେଖା ଏ ବୁକୁର ମୂକ ଭାଷା ତଳେ ନାମକ ରେଡ଼ିଓ ଗୀତଟି ମୋର ବହୁତ ପ୍ରିୟ। ଏବେ ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟା ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିଲା ଯାହା ସେ ରାଖାଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବୋଲିଛନ୍ତି। ସଜଫୁଲେ ଆଜି ସଜାଇ ଦିଅଗୋ ମୋ ଜୀବନ ଦେବତାରେ।

ସ୍ୱୟଂପ୍ରଭା ମିଶ୍ର, ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପ୍ରଭା ତ୍ରିପାଠୀ, ଓ କ୍ଷଣପ୍ରଭା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ତିନି ଭଉଣୀ। ପଦ୍ମାଳୟା ଗରାବଡୁ, ସଙ୍ଗୀତା ଗୋସାଇଁ, ସୁଚିତ୍ରା ମହାପାତ୍ର, ଓ ସୁମିତ୍ରା ମହାପାତ୍ର ଚାରି ଭଉଣୀ। ସେହିଭଳି ମାଳବିକା, ମନସ୍ୱିନୀ, ଓ ମହାଶ୍ୱେତା ତିନି ଭଉଣୀ ଓ ଅପରାଜିତା ତାଙ୍କ ପିଉସୀ ଝିଅ ଭଉଣୀ। ଆରତୀ ଗୋସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଝିଆରୀ ଅନ୍ତରା ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ।

ପୀରତିର ମୂଲ କେତେ -

ପ୍ରେମ କେମିତି ହୁଏ - ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି

କୁସୁମ କୁସୁମ କେଳି କୁସୁମ - ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି

ମନ କାରେ ଦବା ପାଇଁ ସକ ସକ - ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି

ସବୁଦିନେ ନାହିଁ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି - ଭିକାରୀ ବଳ

ମନ ଦରଜକୁ ଭାଇ ମାଲିସ ନାହିଁ - ଧନଞ୍ଜୟ ଶତପଥୀ

ପୀରତି ନୂଆ ନୂଆ ଚମକେ - ରାଖାଲ ମହାନ୍ତି

ପୀରତି ପଥ ଖସଡ଼ା ସଙ୍ଗିନୀ - ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କର

ପୀରତିରେ କରତି ଟା ଯଦି ଥାଏ ନାହିଁ। ଲକ୍ଷ୍ମୀନାରାୟଣ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ରଚନା ଓ ରାଖାଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ ଗୀତଟି ବୋଲିଛନ୍ତି ବିଶ୍ବନାଥ ରାଓ।

x.com/NathTusar/stat

ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଆଜ୍ଞା। ନିମ୍ନ ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯଦି କିଛି ତଥ୍ୟ ଥାଏ ଦୟାକରି ଜଣାଇବେ।

ଜୀବନ ସୁରଲିପି ତୁମ

ତାର ଗୋପନ ମନରେ

ଜହ୍ନ ତ ଦେଇଛି ଚିଠି

ବସନ୍ତ ଲେଖିଛି ଚିଠି

ଫୁଲେ ଫୁଲେ ହସିଉଠେ ଫଗୁଣ

ବସନ୍ତ ଆସିଲା ଫଗୁଣ ସକାଳେ

ବସନ୍ତ ଜାଗେ ବନେ ବନେ

ତୁଳସୀ ଚଉରା ମୂଳେ ରଙ୍ଗଣୀ

ସାଗୁଖିଆ ପାଟି ପାନ ଖାଉଚି

x.com/NathTusar/stat

ନଇ ଏପାରିରେ ଭାବଇ ବସି ମୁଁ

କାନ୍ଦନା ଚକୋରୀ ଗୋ ତୁମେ

ନରମ ସକାଳର କଅଁଳ ଏ ଖରାରେ

ଚମ୍ପା ଫୁଲଟିଏ ପାଇଲି ବନହଳଦୀ ପ୍ରାୟେ

ତୁମକୁ ଦେଖିଲେ ଅନେକ କଥା

ତୁମ କଥାରେ ପଡ଼ି ମୁଁ ତ ଯାଉଚି

ଏଇ ଛୋଟ ଛୋଟ ତାରା କଢ଼ି

ମଲ୍ଲିଫୁଲ ଦେଇ ଗଭା କଲା ଯୂଇ

ତୁ ମଲୁ ନାହିଁ ଲୋ ମନ୍ଥରା ବୁଢ଼ୀ

ସାଥୀ ମୋର କୁହନା ଗୋ କୁହନା

ମାଆର ମମତା ଭରା ଏଇ ସେ ମାଟିର କାରା

ଶୀତଲ କୁନମୁନ ଗାଇଛନ୍ତି ଜାଣେ ଜାଣେ ମୋ ରାଧିକା। 

ମୋ ମନ ନାଚେ ବୋଲିଛନ୍ତି ଜୟଶ୍ରୀ ସାହୁ।

ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଦେବାଶିଷ ନିଜେ ବୋଲିଛନ୍ତି ଜଗତପତି ହେ!

ଏଇ ସାତରଙ୍ଗ ମୀନାକରା।

ଜାଣିକରି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା ଯେ ସୁହାସ ବାବୁ ରାଖାଲ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ପୁଅ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଟୁବଟି ଆଶାନୁରୂପ ହୃଦୟଗ୍ରାହୀ ନୁହେଁ। ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକର ନାମ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ତଥ୍ୟ ଶୀର୍ଷକରେ ନଥିବାରୁ ଖୋଜିଲେ ମିଳିବା ସହଜ ନୁହେଁ। ପୁରୁଣା ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକର ଯଥାର୍ଥ ନଥିକରଣ ହେବାର ପ୍ରଭୁତ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ଓଡ଼ିଆ ମେଲୋଡ଼ିଙ୍କ ଅବଦାନ ବିପୁଳ।

ଆମେ ଚାରି ଭଉଣୀ ଓ ତିନି ଭାଇ ଏବଂ ମୁଁ ତଳ ଆଡ଼ୁ ଦ୍ବିତୀୟ। ମୋର ବାପା କଟକ ମିଶନ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ ଥିଲେ ଓ କୌଣସି କାରଣରୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନର ନାମ ରଖିଥିଲେ ସିରିଶ। ଅବଶ୍ୟ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ତୟା ବା ତଇନାନୀ ନାଁରେ ଜାଣିଥିଲେ। ଆପଣଙ୍କ ଯୋଗୁ ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲି। ଧନ୍ୟବାଦ।

ଯେହେତୁ କଥାଚିତ୍ର ବେଶି ତିଆରି ହେଉନଥିଲା ଓ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ନଥିଲା ଆକାଶବାଣୀ କଟକର ନାଟକ ଗୁଡ଼ିକ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ପୂରଣ କରିଥିଲେ। ହିମାଂଶୁ ଭୂଷଣ ସାବତ ଓ ଝରଣା ଦାସ ବୋଧହୁଏ ସେତେବେଳେ ଥିଲେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ନାୟକ ଓ ନାୟିକା। ନାଟକ ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଉଚ୍ଚମାନର ଥିଲା। ମାଳବିକା ରାୟ ବି ଝରଣାଙ୍କ ସମକକ୍ଷ ଥିଲେ।

ପରିଣାମ ଉପରେ କଥା ପରଦାର। କିଛି ତଥ୍ୟ, କିଛି ଚିତ୍ର, କିଛି ନାଆଁ, ଓ କିଛି ଘଟଣା। ସବୁକିଛି ଗୋଳିଆମିଶା। ପୁଣି ନାଟ୍ୟ ରୂପାନ୍ତରକୁ ବୁଝିବାର ବିଡ଼ମ୍ବନା। ରୀତିମତ ଗୋଟାଏ ଗୋଲକଧନ୍ଦା। ଶେଷରେ ପୁଣି ଛାଇକୁ ନେଇ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ। ଛାୟା ପଛେ ପଛେ ଗୀତଟି ସାଙ୍ଗରେ ଅଦ୍ଭୁତ ଯୋଗାଯୋଗ। ଦୁଃଖିରାମ ସ୍ୱାଇଁଙ୍କ ବିପଥକୁ ଯିବା ଏଉଠୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।

[୧୯୬୪ ମସିହା ଜୁଲାଇ ମାସରେ ଆମେ ଯେତେବେଳେ “ସୃଜନୀ” ତରଫରୁ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ “ସାଗର ମନ୍ଥନ” ମଞ୍ଚସ୍ଥ କଲୁ... ହେମନ୍ତ ଦାସ, ମନୋରଞ୍ଜନ ଦାସ, ସୁଖଲତା ମହାନ୍ତି, ବଳରାମ ପ୍ରସାଦ ଚଇନି ଓ ତୁଷାର ପାଣିଗ୍ରାହୀ ମୋତେ ଅବଶ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ।] - ଅନନ୍ତ ମହାପାତ୍ର (ଅନୁଭୂତି ଦର୍ପଣରେ ଓଡ଼ିଆ ନାଟକ)

archive.org/details/anubhu

ସାରେଗାମା ଓଡ଼ିଆର ଗୋଟିଏ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଭିଡ଼ିଓରେ ମୋର ନିମ୍ନ ମନ୍ତବ୍ୟ।

"ଏପରି କିଛି ଗାଣ୍ଡିମୁଣ୍ଡ ନଥିବା ସଙ୍କଳନ ତିଆରି କରିବାର ଯନ୍ତ୍ରବତ୍ ବଦଭ୍ଯାସ ବନ୍ଦ ହେଲେ ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଅପମାନିତ କରିବାର ମାଙ୍କଡ଼ାମି ମଧ୍ୟ କମ ହେବ।"

କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ, ଆଲବମ ଗୀତ, ଓ ଭକ୍ତି ଗୀତକୁ ଏକାଠି ଫେଣ୍ଟିବାରେ କୋଉ ବାହାଦୁରି ପଣିଆ ବୁଝିବା କଷ୍ଟକର।

ସତ କଥା ହେଉଛି, ରାଜା ରାଜୁଡ଼ା ମାନେ ନିଜ ରାଜତ୍ବ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ଯରେ ଓଡ଼ିଶା ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ରାଜ୍ଯ ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିଲେ। ସ୍ବାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନ ତାଙ୍କର ପ୍ରାଥମିକତା ନଥିଲା। ମଧୁବାବୁ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ପକ୍ଷପାତୀ ଥିଲେ। ସେ ଯାହାହେଉ, କେତେକ ବ୍ରିଟିଶ ଅଫିସରଙ୍କ ଯୋଗୁ ହିଁ ଆଜି ଓଡ଼ିଶା ଓ ଓଡ଼ିଆର ଅସ୍ତିତ୍ବ ବଜାୟ ରହିଛି।

ଭିକାରୀ ବଳଙ୍କ ଆଗୋ ବନହଂସୀ ଯୁଗଳ ଗୀତଟିର ଶେଷ ଭାଗରେ ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଚମତ୍କାର ଆଳାପ ରହିଛି। ସେଇଟିକୁ ସିଲସିଲା ଫିଲ୍ମର ଗୋଟିଏ ଗୀତରେ ସଂଯୋଜିତ କରାଯାଇଛି ବୋଲି ଜେନାମଣି ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ରାୟଙ୍କ ମନ୍ତବ୍ୟରୁ ପଢ଼ିଲି। କହିବା ନିଷ୍ପ୍ରୟୋଜନ ଯେ, ଆକାଶବାଣୀ କଟକରେ ଅବସ୍ଥାପିତ ତତ୍କାଳୀନ ବଂଶୀବାଦକ ହରିପ୍ରସାଦ ଚୌରସିଆଙ୍କ ଏ କାରସାଦି!

ଏତିକି ସନ୍ତୋଷ ମିଳିଲା ଯେ, ପ୍ରାୟ ସବୁ ପାଠପଢ଼ୁଆ ଲୋକେ ଯେମିତି ଚାହୁଁଥିଲେ ସେହି ମୁତାବକ ନୂଆ ସରକାର ଗଠିତ ହେଲା। ତା ସାଙ୍ଗକୁ ପୁଣି କେନ୍ଦ୍ର ମନ୍ତ୍ରୀ। ବହୁତ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ ବୋଲି ଆଶା ଜାଗ୍ରତ ହେଲା। କିନ୍ତୁ ସେମିତି କିଛି ଆଖିଦୃଶିଆ କାମ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ସର୍ବପୁରାତନ କଲେଜର ନାଁ ବଦଳାଇବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଶୁଣି ମନ ଖଟା ହୋଇଗଲା।

ଟ୍ରେନରେ ଏଠି ଶାନ୍ତିନିକେତନର ଭଲ ଗାମୁଛା ବିକ୍ରି ହୁଏ। ମାତ୍ର ପଚାଶ ଟଙ୍କା। ମୁଁ ଦରଜୀକୁ ଦେଇ ଫତେଇ ତିଆରି କରାଇଛି। ଘୋଡ଼ା ଛଟଙ୍କାକୁ ଦାନା ନଟଙ୍କା, ହେଲେ କପଡ଼ାର ସ୍ପର୍ଶାନୁଭବ ସନ୍ତୋଷଦାୟକ। ଗାଧୋଇବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ସାଲେମର ରଗଡ଼ିଆ ତଉଲିଆ। ବାହାରେ ନ ଶୁଖାଇ ମୁଁ ଭିତରେ ଶୁଖାଏ। ମଝିରେ ମଝିରେ ଓଦା ତଉଲିଆରେ ପୋଛିହେଲେ ସ୍ବର୍ଗସୁଖ।

କାଗଜ କପ ଛଡ଼ା, ପ୍ରାୟ ସବୁ ଜାଗାରେ ଏଠି ଭାଣ୍ଡରେ ଚାହା ଖାଇବାକୁ ମିଳେ। କିନ୍ତୁ ଖୁବ କ୍ବଚିତ ଦୋକାନ ଅଛି ଯେଉଁଠି ଏବେବି କାଚ ଗିଲାସର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପଲବ୍ଧ। ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲେ ଖୁସିଟା ଦୁଇଗୁଣ ହୋଇଯାଏ। ପିଲାଦିନେ ଆମେ ଯେଉଁ ବଙ୍କା ଫନ୍ଦ ବାଲା କପର ଚିତ୍ର ଆଙ୍କୁଥିଲୁ, ସେ କପ ଆଉ କେଉଁଠି କିଣିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ। ମୁଁ ବହୁତ ଖୋଜି ସାରିଲିଣି।

ସାଧନା କଥାଚିତ୍ର ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଗଳ୍ପ ଉପରେ ଆଧାରିତ କିନ୍ତୁ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଛିନ୍ନପତ୍ର ବୋଲି ଭୁଲରେ ଲେଖାଯାଇଛି।

ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: ଛାଡ଼ପତ୍ର ଉପରେ ଆଧାରିତ ସାଧନା

odiaolia.blogspot.com/2024/09/blog-p

ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: କଥା ପରଦାର ଓ ବହି ଦରବାର

odiaolia.blogspot.com/2024/10/blog-p

ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ। ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର, ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ଫୋନ୍: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

କଥା ପରଦାର ଓ ବହି ଦରବାର

 ନିଜସ୍ବ ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସଙ୍କଳିତ

ଆଜି ଯାହାହେଉ ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ସବିସ୍ତୃତ ଆଲୋଚନା ଶୁଣି ମନଟା ଖୁସି ହୋଇଗଲା। ଆଠ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କର ଯେତିକି ଲେଖା ଆଠ ପୁରୁଷ ଧରି ଓଡ଼ିଆ ଜାତି ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ହୋଇ ରହିଥିବ, ଏହିଭଳି ଅନୁପ୍ରାଣିତ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ସହକାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେଓ ପାର୍ଥସାରଥୀ ମହାପାତ୍ରଙ୍କୁ ସାଲ୍ଯୁଟ କଷିଲେ। ମୋ ପାଇଁ ଅକ୍ଷୟଙ୍କ ଛାୟା ପଛେ ପଛେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ।

ଭକ୍ତି ସଙ୍ଗୀତ ପ୍ରାୟ ମୁଁ ଶୁଣେନାହିଁ କିନ୍ତୁ କୋଠ ଭୋଗ ଖିଆ, ପ୍ରଭୁ ପଦ ତଳେ, ଓ ସଞ୍ଜ ସକାଳେ ଭଳି କେତୋଟି ଗୀତ ମଝିରେ କେବେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ। ତା ସାଙ୍ଗରେ ରାଧିକା ମୋହନ ଏବେ ଓ ନୀଳାଦ୍ରି ବିହାରୀ ହରି  ବି ଜୋଡ଼ିବାକୁ ହେବ। ବାସୁଦେବ ରଥଙ୍କ ସଂଯୋଜନାରେ ଜଗତର ନାଥ ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ ଓ ଦୟାମୟୀ ମହାମାୟୀ ମା ମଙ୍ଗଳା ଯୋଡ଼ିକ ଅତୀବ ଆକର୍ଷଣୀୟ।

ଅଭିମାନର ଭସା ମେଘ ମୁଁ ଯେ ଭାସି ଯାଏ ଦୂରେ ଗୀତଟିର ଦୃଶ୍ୟ ମନେପଡ଼ୁଛି।

କିଛି ଅଂଶ @sudhansubhol
archive.org/details/amabas

ନିମାଇଁ ଚରଣ ମହାପାତ୍ର

ଏବେ ପଢ଼ିଲି ଯେ ଅମାବାସ୍ୟାର ଚନ୍ଦ୍ର କିଛି ପରିମାଣରେ ଚିତ୍ରଲେଖା ଉପନ୍ୟାସର ଋଣୀ। ଚିତ୍ରଲେଖା ଉପନ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ ଆନାତୋଲି ଫ୍ରାନ୍ସଙ୍କ ତାଇ ଉପନ୍ୟାସର ଛାଇରେ ଲିଖିତ। ଆମ୍ରପାଲି ପରି ତାଇ ଏକ ଐତିହାସିକ ଚରିତ୍ର କିନ୍ତୁ ଚିତ୍ରଲେଖା ବୋଧେ କାଳ୍ପନିକ। ସେ ଯାହାହେଉ ଅମାବାସ୍ୟାର ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ନେଇ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେଉଁ ଗର୍ବ ଥିଲା ଭାଙ୍ଗିଗଲା।

ପୁରୁଣା କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକୁ ଏବେ କ୍ଲାସିକର ଆଖ୍ୟା ଦିଆଯାଉଛି କିନ୍ତୁ ସେ ସମୟରେ ଯଥାର୍ଥରେ ଉପଭୋଗ କଲାପରି ବା ପ୍ରଶଂସା କରିବାର ସୁଯୋଗ ଖୁବ କମ ଥିଲା। ତାର କାରଣ ହେଲା ହିନ୍ଦୀ ଛବି ମାନଙ୍କରେ ଖୁନ୍ଦି ହୋଇଥିବା ମନୋରଞ୍ଜନର ସାମଗ୍ରୀ ତୁଳନାରେ ଓଡ଼ିଆ କଥାଚିତ୍ର ଫିକା ପଡ଼ି ଯାଉଥିଲା। ତେଣେ ନବନାଟ୍ୟ ମଞ୍ଚ ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନ ସ୍ବାଦ ଚଖାଉଥିଲା।

ସାଧବ ଝିଅ ନାଟକରେ ଦଶାବତାର ନୃତ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରିଥିଲେ କେଳୁଚରଣ ମହାପାତ୍ର ଓ ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳରେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଲଷ୍ମୀପ୍ରିୟା। ଦୁର୍ଲଭ ଚନ୍ଦ୍ର ସିଂହଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ ଏହା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥିଲା ବୋଲି ସେ ନିଜର ଆତ୍ମଜୀବନୀ ଏ ଶତାବ୍ଦୀର ଓଡ଼ିଆ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଓ ମୋର ଭୂମିକା (୧୯୮୮)ରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି। ମାନେ ସ୍ରଷ୍ଟା ସେ।

ବତାସୀ ଝଡ଼ର ଶେଷ ଫର୍ଦ୍ଦ ଆଜି କଥା ପରଦାରରେ। ଛବିଟି ମୁଁ ଦେଖିନି। ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକର ସ୍ବର ସବୁ ମଧ୍ୟ ମାଗି ଅଣା। ତିନି ଜଣ ଗୋଟିଏ ଗୀତ ବୋଲିବା ପ୍ରଥମ ବୋଲି ସୂର୍ଯ୍ୟବାବୁ କହିଲେ, କିନ୍ତୁ ମୋର ଟିକେ ସନ୍ଦେହ ରହିଲା। ଚିତ୍ରଟିର ନିର୍ମାଣରେ ଅନେକ ପରୀକ୍ଷା ନିରୀକ୍ଷା କରାଯାଇଛି ବୋଲି ଜାଣିବାକୁ ମିଳିଲା, ହେଲେ ଯାଞ୍ଚ କରିବାର ସୁଯୋଗ ନାହିଁ।

ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁ ଥରେ ଲେଖିଥିଲେ ଯେ, ଚିତ୍ରଲେଖା, ଅମୃତ ଫଳ, ଓ ଅମାବାସ୍ଯାର ଚନ୍ଦ୍ର ଉପନ୍ୟାସ ତିନୋଟିକୁ ସମ୍ଭବ ହେଲେ ସେହି କ୍ରମରେ ପଢ଼ିବା ଲାଗି। ସେହିପରି, ଓଡ଼ିଶା ତଥା ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି ସନ୍ଦର୍ଭରେ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ପଠନୀୟ ଭାବରେ ସେ ଛମାଣ ଆଠଗୁଣ୍ଠ, କଣାମାମୁଁ, କନକଲତା, ମାଟିର ମଣିଷ, ଏବଂ ନୀଳଶୈଳ ଉପନ୍ୟାସ ପାଞ୍ଚୋଟିକୁ ବାଛିଥିଲେ।

ମନୁ ଦାଶଙ୍କ ଦ୍ବାରା ସଙ୍କଳିତ, ଦ ବିଗ ବୁକ ଅଫ ଓଡ଼ିଆ ଲିଟରେଚର ଶୀର୍ଷକ ପୁସ୍ତକଟି ଉପରେ ଏକ ଉପାଦେୟ ସମୀକ୍ଷା ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି। ସଙ୍ଗୃହିତ ରଚନାବଳୀ ବିଭିନ୍ନ ନୂତନ ଦିଗନ୍ତ ଛୁଇଁଛି ବୋଲି ପୁସ୍ତକଟି ପ୍ରଶଂସିତ ହୋଇଛି। ଓଡ଼ିଶା ବାହାରର ପାଠକ ତଥା ଗବେଷକ ମାନଙ୍କୁ ଏହା ଯଥେଷ୍ଟ ଖୋରାକ ଯୋଗାଇ ପାରିବ ବୋଲି ଆଶା।

ଓଡ଼ିଆ ଲିପିଟି ଆମର ଏଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଯେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସବୁ ଅପୂର୍ଣ୍ଣତା ସତ୍ବେ ଭାଷା ଓ ରାଜ୍ୟ ଲାଗି ମନ ଗର୍ବରେ ପୁରି ଉଠେ। ଏପରି ଗୋଲାକାର ଡଉଲ ଡାଉଲ ଚେହେରା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଭାରତୀୟ କିମ୍ବା ବିଦେଶୀ ଭାଷାର ନାହିଁ। ଉଚ୍ଚାରଣ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୂପ ବସେଇ ବସେଇ କରି। ହଳନ୍ତ ନାହିଁ କି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବଶ୍ବାସ ହୋଇ ଦୌଡ଼ିବା ଭଳି କଥା କହିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ।

ବହୁ ତଥ୍ୟ ସମ୍ବଳିତ ଗୀତିକାର ନନ୍ଦ କିଶୋର ସିଂହଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନୀ, ଝଲକ ଜୀବନର-ସୃଜନୀର (୨୦୦୫)। ଲୋକପ୍ରିୟ ଗୀତଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ, ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲେ ପ୍ରଥମେ ଚାହିଁବ, ଜହ୍ନତ ଦେଇଛି ଚିଠି କୁନି କୁନି ଜୋଛନା ହାତରେ, ବସନ୍ତ ଲେଖିଛି ଚିଠି ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି, ସୁଷମାଗୋ ତୁମ ଅଙ୍ଗେ ଭରା ମଧୁ ଜୋଛନା, ମୁଁ ଯେ ଆଲୋକର ଏକ ଝଡ଼, ଓ ମହୁଆ ଭାବି ମୋତେ।

ବଳଙ୍ଗାର ଜମିଦାର ବନମାଳୀ ପତି ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମାଣିଆଙ୍କୁ ନିଜ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଥିଏଟରର ମାଷ୍ଟର ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ କଲେ ଓ ମାଣିଆଙ୍କୁ ନାଟ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ବୃନ୍ଦାବନ ବିହାରୀ ଦାଶଙ୍କ ଠାରୁ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା। ଶ୍ରୀ ଦାଶ ସଂସ୍ଥା ଛାଡ଼ି ରଣପୁର ଗଲାବେଳେ ମାଣିଆ ମଧ୍ୟ ଯିବାପାଇଁ ଚାହିଁଲେ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ସୁଝାଇ ରଖାଗଲା।

ଅପର୍ଣ୍ଣା ମହାନ୍ତିଙ୍କ ନାରୀମନ (୨୦୧୨)ର କିଛି ଅଂଶ ପଢିଲି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଓ ତାର ପରିସ୍ଥିତି ଅଲଗା। ତେଣୁ ସେ ପୁରୁଷ ହେଉ ବା ନାରୀ, ସାମୂହିକ ଭାବରେ ଯେ କୌଣସି ପର୍ଯ୍ୟବେକ୍ଷଣ ଅଥବା ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନରେ ଅବାସ୍ତବତା ରହିବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ତାପରେ ମଣିଷ ଜୀବନ ସାରା ଶିଖୁଥାଏ ଓ ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ। ସାହିତ୍ୟର ଚରିତ୍ର ମାନଙ୍କ ପରି ଅଚଳ ନୁହେଁ।

ବିଜୟଲକ୍ଷ୍ମୀ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସମ୍ପାଦିତ ଭାଷା ଓ ଲିପି (୨୦୧୭) ପୁସ୍ତକରେ ଏଗାରଟି ଓଡ଼ିଆ ଅକ୍ଷରକୁ ନିର୍ବାସିତ କରିବାର ପରାମର୍ଶ ପଢ଼ି ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଲା। ସେହିପରି ଯୁକ୍ତାକ୍ଷର ବଦଳରେ ଅନୁସାର ଓ ହଳନ୍ତର ଉପଯୋଗ ହେଉ ବୋଲି ବିଶେଷଜ୍ଞମାନଙ୍କ ମତ। ହେଲେ ଏହାଦ୍ବାରା ଓଡ଼ିଆ ଲେଖାର ଯେ କି ଅପରିଛନିଆ ରୂପ ହେବ ତାହା ଭାବି ଡର ମାଡ଼ୁଛି।

ସ୍ନେହଲତା ମିଶ୍ରଙ୍କ ଲିଖିତ ବେତାର ନାଟ୍ୟସ୍ରଷ୍ଟା ଗୋପାଳ ଛୋଟରାୟ (୨୦୦୩) ପୁସ୍ତକରୁ ପଢ଼ିଲି ଯେ ନିଜର ମୌଳିକ ରଚନା ବ୍ଯତୀତ ଅନେକ ଲୋକପ୍ରିୟ ଉପନ୍ୟାସର ନାଟ୍ୟରୂପ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀ ଛୋଟରାୟଙ୍କ କୃତି। ଝଞ୍ଜା ପ୍ରଚାରିତ ହୋଇଥିଲା ୨୯.୯.୧୯୬୯ରେ ଯାହା ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶୁଣିଥିବି। ତାଛଡ଼ା ବଧୂ ନିରୂପମା, ଅମଡ଼ାବାଟ, ଓ ମଲାଜହ୍ନ ଆଦି ନାଟକ।

ଅଧ୍ୟାପକ ମଧୁସୂଦନ ଦାଶଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସଙ୍କଳିତ ଅବସର ବିନୋଦନ (୨୦୦୪) ପୁସ୍ତକରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ବାଦର ଗୀତ ଓ କବିତା ସନ୍ନିବେଶିତ ଯେଉଁଗୁଡ଼ିକ ଆମ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ମେରୁଦଣ୍ଡ ସ୍ବରୂପ। ନନ୍ଦକିଶୋର ବଳଙ୍କ ଜେମାଦେଈ କବିତାର ଉଡ଼ିଗଲେ ଗେଣ୍ଡାଳିଆ ଝାଡ଼ି ଦେଲେ ପର ଜେମାଦେଇ କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି ଝୁରି ବୁଢ଼ା ବର ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା ଯାହା ଏକ କରୁଣ କାହାଣୀ।

ଅପର୍ଣ୍ଣା ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସମ୍ପାଦିତ ଅସ୍ମିତାର ପରମ୍ପରା (୨୦୧୭) କବିତା ସଙ୍ଗ୍ରହରେ ସୀମା ମିଶ୍ରଙ୍କ ତାରାମାନଙ୍କ ପାଇଁ କବିତାର ଆଠ ଧାଡ଼ି [ଫୁଲ ବିକୁଥିବା ସେଇ ଝିଅଟିକୁ ପଚାରିଛ ସଜଳ ସଂଜରେ ନୀଳାକାଶର ସାମିଆନା ତଳେ ସେଇ ଛୋଟିଆ ଝିଅଟିର ସ୍ଵପ୍ନିଳ ଆଖିପତାର ତଳେ କେବେ ଜହ୍ନର ଉଦୟ ହୁଏ? କେଉଁଠାରୁ ନେଇଆସେ ସେ ଭଲ ପଇବାର ଏତେ ଜହ୍ନ ଆଲୁଅ?]

ବୋଧହୁଏ ଛବିଟିର ଜଟିଳତା ଯୋଗୁ ବ୍ଯଙ୍ଗାତ୍ମକ ନାଟ୍ୟରୂପ ନଥିବାରୁ କଥା ପରଦାର ଆଜି ବେଶ ଉପଭୋଗ କରିହେଲା। ନାଗଫାସ ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା ଇତିହାସରେ ଅନେକ ପ୍ରଥମ ଲମ୍ଫର ଅଧିକାରୀ ଯାହା ବିଜୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କୁ ନୂଆ ରୂପରେ ଉପହାର ଦେଇଥିଲା। ମାଳବିକା ପରଦାକୁ ଆସିଲେ। କାହାଣୀରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ରହସ୍ଯ ଓ ନୂତନତ୍ବ। ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ବାଦର।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା, ଜାତି ଓ ଜାତୀୟତା (୨୦୧୨) ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ମିଶ୍ରଙ୍କ ଏକ ପ୍ରବନ୍ଧ ସଙ୍ଗ୍ରହ ଯେଉଁଥିରେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ଓ ଇତିହାସ ଆଧାରିତ ଅନେକ ତଥ୍ୟ ରହିଛି କିନ୍ତୁ ଆଧୁନିକ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ହିସାବରେ ସିନେମା, ସଙ୍ଗୀତ, ବା ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଇତ୍ୟାଦି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ପ୍ରାୟ କିଛି ନାହିଁ। ଭାଷା ଉପରେ ବିପଦ ବହୁତ। ତଥାପି, ନିତି କିଛି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି।

ପ୍ରତିଭା ଶତପଥୀଙ୍କ ନାରୀ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ବାସ୍ତବତା: ବିବର୍ତ୍ତିତ ଓଡ଼ିଆ କବିତା (୨୦୦୯) ବହିରେ ସାହିତ୍ୟ ଓ ସମାଜଶାସ୍ତ୍ର ଗୋଳିଆମିଶା ହୋଇଯାଇଛି ବୋଲି ମୋର ମନେହେଲା। ତାଛଡ଼ା ଅପରାଧକୁ ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ଭାବରେ ଚିତ୍ରଣ କରାଯିବା ଯୋଗୁ ସାମାଜିକ ମନୋଭାବର ଯଥାର୍ଥ ସ୍ବରୂପ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତ ହୋଇପାରୁନଥିବା ଏକ ନୈରାଶ୍ୟଜନକ ବାସ୍ତବିକତା।

ଅଧ୍ୟାପକ ନାରାୟଣ ସାହୁଙ୍କ ନାଟକ ସମ୍ଭାର ଉପରେ ଜ୍ଞାନୀ ଦେବାଶିଷ ମିଶ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପାଦିତ ନଟ ନାଟ୍ୟ ନାଟ୍ୟାୟନ (୨୦୧୫) ଏକ ଉପାଦେୟ ପୁସ୍ତକ। ବିଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଭିନ୍ନ ଲେଖକ ମାନେ ତାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ସବୁକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଛନ୍ତି ଯାହାଦ୍ୱାରା ନାନା ପ୍ରକାରର ଐତିହାସିକ ଦିଗଗୁଡ଼ିକର ମଧ୍ୟ ପୁନର୍ମୂଲ୍ଯାଙ୍କନ ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଛି।

କବିଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଚୁମ୍ବନ ନାଟକରେ ଗୋଟିଏ ସଂଳାପ ହେଲା, "ତୋ ପ୍ରତି ମୋର ଗୋଟେ ହିଂସା ଆସୁଛି।" ଆଗରୁ ଇର୍ଷା ବଦଳରେ ହିଂସା ବାଦ କହିବାର ପ୍ରଚଳନ ଥିଲା। ବଙ୍ଗଳାରେ ମଧ୍ୟ ଅଛି ବୋଧହୁଏ। ଅପର୍ଣ୍ଣା ମହାନ୍ତିଙ୍କ ନାରୀମନ (୨୦୧୨) ପୁସ୍ତକରେ ନାରୀମାନଙ୍କ ଇର୍ଷାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପର ପ୍ରାଞ୍ଜଳ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଛି।

archive.org/details/narima

ହିନ୍ଦୀ ଅର୍ଥ କହିବାଟା ଠିକ ହେବନାହିଁ କାରଣ ହିଂସା ଦୁଇଟି ଯାକ ଅର୍ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିଲା। ଇର୍ଷା ଅର୍ଥରେ ତାର ଅପଭ୍ରଷ୍ଟ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରେ।

ହିନ୍ଦୀ ବଦଳରେ ସଂସ୍କୃତ କହିଲେ ଆପଣଙ୍କ ଯୁକ୍ତି ଟିକେ ଦୁର୍ବଳ ହେବ ବୋଧହୁଏ!

ଶବ୍ଦଟି ଯେହେତୁ ସଂସ୍କୃତର, ଓଡ଼ିଆ ସମେତ ସବୁ ଭାଷାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବା ସ୍ବାଭାବିକ। କିନ୍ତୁ ଭାଗବତରେ ବି ଦେଖିଲି, ହିଂସା କପଟ। ତେଣୁ ଆପଣ ଠିକ ହୋଇ ପାରନ୍ତି।

ହଁ, ମୁଁ କିଛି ଦିନ ତଳେ ଅଙ୍କୁଶ ଲଗାଇବା ଉପରେ ଲେଖିଥିଲି।

x.com/NathTusar/stat

ହେମନ୍ତ କୁମାର ଦାସ ତାଙ୍କ ଓଡ଼ିଆ ନାଟକର ଉତ୍ତର ଆଧୁନିକ ପର୍ବ (୨୦୦୮) ପୁସ୍ତକରେ ୧୯୮୦ ରୁ ୨୦୦୬ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନାଟ୍ୟକାର ମାନଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର ସମୀକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି। ମନୋରଞ୍ଜନ ଦାସ ୧୯୫୦ ମସିହାରେ ଉତ୍ତର ଆଧୁନିକ ଯୁଗର ସୂତ୍ରପାତ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ଯୁଗକୁ ଆଧୁନିକ ଆଖ୍ୟା ଦେଇ ତା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟକୁ ଉତ୍ତର ଆଧୁନିକ ପର୍ବ କୁହାଯାଇଛି।

ଫକୀରମୋହନଙ୍କ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଚିତ୍ତରଂଜନ ଚିରଞ୍ଜିତଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୩୭ ଜଣ ଉପନ୍ୟାସକାରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିକୁ ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିଛନ୍ତି ବିଭିନ୍ନ ସାହିତ୍ୟିକ ଯାହା ଚିତ୍ତ ରଞ୍ଜନ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପାଦିତ ଓଡ଼ିଆ ଉପନ୍ୟାସ ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ କୃତି ଓ କୃତିତ୍ୱ (୨୦୨୦)ରେ ସନ୍ନିବେଶିତ। ସମ୍ପାଦକଙ୍କ ଅବତରଣିକାରେ ଉପନ୍ୟାସର ବିବର୍ତ୍ତନର ଚିତ୍ର ମିଳେ।

ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ରଥଙ୍କ ଦ୍ବାରା ସମ୍ପାଦିତ ନୂତନତାର ସନ୍ଧାନରେ ବିଂଶ ଶତକର ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ (୨୦୦୫) ପୁସ୍ତକରେ ଦଶଜଣ ଆଲୋଚକଙ୍କର ପ୍ରବନ୍ଧ ସ୍ଥାନ ପାଇଛି। ନୀଳାଦ୍ରି ଭୁଷଣ ହରିଚନ୍ଦନଙ୍କ ଲେଖା ନବଚେତନାଧର୍ମୀ ନାଟକରେ ଅତୀତ-ପ୍ରତ୍ଯାବର୍ତ୍ତନ ୧୯୮୦ ପରବର୍ତ୍ତୀ ନାଟକଗୁଡ଼ିକ ଲୋକ ଉପାଦାନ ତଥା ଲୋକନାଟ୍ୟ ଉପାଦାନ ପ୍ରୟୋଗ କରିଥିବାର ଦର୍ଶାଇଛି।

ହାସ୍ୟାଭିନେତା ଦୀନବନ୍ଧୁ ଦାସ (ଟିମା)ଙ୍କ ଆତ୍ମକଥା କଳାକାରର କାହାଣୀ (୨୦୦୦) ଗୋଟିଏ ଉପନ୍ୟାସ ଠାରୁ କିଛି କମ ନୁହେଁ। କିଶୋର ଅବସ୍ଥାରେ ମଧୁମଙ୍ଗଳ ଭୂମିକାରେ ଅଭିନୟ କରି ସେ ପ୍ରଶଂସାଭାଜନ ହୋଇଥିଲେ। ନାଟକ ଛଡ଼ା ନୂଆବୋଉ ଆଦି ଛଅଟି କଥାଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ସେ ଅଛନ୍ତି। ଆକାଶବାଣୀର ଗାଁ ଗହଳିରେ ମଙ୍ଗୁଳି ହିସାବରେ ସେ ଘରେ ଘରେ ପରିଚିତ ଥିଲେ।

ଶରତ ମହାନ୍ତିଙ୍କର ଫଟ ପରି ଲାଗୁଛି।

କବିଚନ୍ଦ୍ର କାଳୀଚରଣ ଜୀବନୀ ଓ ଜୀବନ (୨୦୧୨)ରେ ହେମନ୍ତ କୁମାର ଦାସ କୁମ୍ଭାରଚକକୁ ଫକୀର ମୋହନଙ୍କ ଆତ୍ମଚରିତ ସହିତ ତୁଳନା କରିଛନ୍ତି। ମୂଲିଆ ନାଟକର ମୁଖବନ୍ଧରେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ରଙ୍କ ଆଲୋଚନା, ଦୁର୍ଲଭ ଚନ୍ଦ୍ର ସିଂହଙ୍କ ଏ ଶତାବ୍ଦୀର ଓଡ଼ିଆ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଓ ମୋର ଭୂମିକା, ତଥା ଦୀନବନ୍ଧୁ ଦାସ (ଟିମା)ଙ୍କ କଳାକାରର କାହାଣୀରେ ଅନ୍ୟ ଦିଗ ଅଛି।

ଭଲ ହେଲା। ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାଷା ଭାବରେ ଓଡ଼ିଆର ଯେଉଁ ଗର୍ବ ଥିଲା ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ଧିରେ ଧିରେ ସବୁ ଭାଷାକୁ ଏହି ସମ୍ମାନ ମିଳିବ ଓ ତାପରେ ତାର ଆଉ କିଛି ବିଶେଷତ୍ବ ରହିବ ନାହିଁ। ନିଶା ଖସିଯିବା ପରେ, ନିଜ ଭାଷାକୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ଯେ କଷ୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ପଡ଼ିବ, ଏ କଥା ବୁଝିହେବ। କେବଳ ସରକାରୀ ଅନୁଦାନକୁ ଚାହିଁ ବସିଲେ ଚଳିବ ନାହିଁ।

ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଓଡ଼ିଶା ବାହାରେ ରହିବା ଫଳରେ ହିନ୍ଦୀ କହିବା, ବୁଝିବା, ଓ ପଢ଼ିବା ସହଜ ହୋଇଯାଇଛି। ଲେଖିବା ବି ଜଣା କିନ୍ତୁ ପ୍ରାୟ ଦରକାର ହୁଏ ନାହିଁ। ସେହି ତୁଳନାରେ ବଙ୍ଗଳା କହିବା ଓ ବୁଝିବା କିଛି ମାତ୍ରାରେ ଆୟତ୍ତ ହୋଇଛି କିନ୍ତୁ ପଢ଼ିବା ସହଜସାଧ୍ୟ ହେଉନାହିଁ। ଆଉ ଲେଖିବା କଥା ତ ଛାଡ଼। ସେ ଲିପି ପ୍ରତି କେମିତି ଗୋଟାଏ ବିତୃଷ୍ଣା।

ଭାକ୍ତିକ ଶବ୍ଦଟି ପଢ଼ି କାହିଁକି ଟିକେ ଅଡ଼ୁଆ ଲାଗିଲା। ମୁଁ ଶିଖିଥିବା ବା ପଢ଼ିଥିବା ଓଡ଼ିଆ ଭିତରେ ଏ ଶବ୍ଦଟି ନଥିଲା। ମୂଳ ଶବ୍ଦଟିର ଭାବଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲା ଭଳି ବୋଧ ହେଉଛି। ଅବଶ୍ୟ ଭାଷା ସମୟକ୍ରମେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇ ଚାଲିଛି ଓ ଏବେକାର ପାଠକମାନଙ୍କର ସେସବୁ ଦେହସୁହା ହୋଇଯାଉଛି। ତଥାପି ଏପରି ଅଙ୍କୁଶୀକରଣ ପ୍ରକ୍ରିୟାର ପ୍ରତିରୋଧ ହେଉ।

ରାମ୍ପି ବିଦାରି ଆଜ୍ଞା।

ସବୁଠିଁ ମିଳେନାହିଁ। ଖୋଜିବାକୁ ପଡ଼େ।

ନାଗଫାସର ଦ୍ବିତୀୟ ଅଧ୍ଯାୟ ଆଜି କଥା ପରଦାରରେ। ଅନୀତା ଦାସ ପ୍ରଥମ ଓ ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ହାସ୍ୟ ଅଭିନୟ କରିଥିଲେ ବୋଲି କୁହାଗଲା। ସେହିପରି ଝିଅ ଦେଖିଲି ତିନିଟି ଗୀତଟି ବାଜିବା ବେଳେ ଶ୍ଯାମଳେନ୍ଦୁଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ଥିଲେ ଖୁସି ଲାଗିଥାଆନ୍ତା। ନାଗଫାସର ଗୀତ ବହିଟି ମଧ୍ୟ ଅସାଧାରଣ ଥିଲା। ବଡ଼ ଆକାରର ଓ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଅଫସେଟ ମୁଦ୍ରଣ। ମୋ ପାଖରେ ଅଛି।

ମନରେ ଢୁକିବା ବା ମୁଣ୍ଡକୁ ଢୁକିବା ବୋଧେ ଏକମାତ୍ର ଅର୍ଥରେ ଢୁକିବା ଶବ୍ଦଟି ଓଡ଼ିଆରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ। କିନ୍ତୁ ବଙ୍ଗଳାରେ ସେହି ଅର୍ଥରେ ବିଭିନ୍ନ ଭାବରେ ଏହାର ଉପଯୋଗ ଅଛି। ଅବଶ୍ୟ, ବାଲେଶ୍ବରିଆ ବା ସମ୍ବଲପୁରୀ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ବଙ୍ଗଳାର ଅନୁକରଣ ଅଧିକ ହୋଇଥାଇପାରେ। ତାପରେ, ଢୋକିବା ଶବ୍ଦଟି ଅଲଗା ନା ତାର ସମ୍ପର୍କିୟ ସେ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ।

ଆମ ସ୍କୁଲ ସମୟରେ କାହ୍ନୁଚରଣ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଉପନ୍ୟାସ ଗୁଡ଼ିକ ଯେପରି ଲୋକପ୍ରିୟ ଥିଲେ ଓ ମୁଁ ପଢ଼ିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲି, କବିଚନ୍ଦ୍ର କାଳୀଚରଣଙ୍କ ନାଟକ ସବୁ ବୋଧହୁଏ ପାଠକ ମାନଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଶାର ଗ୍ରାମ୍ୟଜୀବନ ଓ ଲୋକାଚାରର ନିଖୁଣ ପ୍ରତିଛବି ଉଭୟ ଲେଖକ ଆଙ୍କିଛନ୍ତି। ଗାଉଁଲି ଶବ୍ଦ ଗୁଡ଼ିକର ଗନ୍ତାଘର ମଧ୍ୟ।

ରତ୍ନାକର ଚଇନିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପାଦିତ କଥିତ ଓଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦକୋଷ (୨୦୧୮) ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ଗ୍ରନ୍ଥ। ଓଡ଼ିଶାର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳରୁ ଲୋକମୁଖରେ ପ୍ରଚଳିତ ଶବ୍ଦସବୁକୁ ସଙ୍ଗ୍ରହ କରାଯାଇଛି। ଏହା ଅଭିଧାନଟିର ଉଭୟ ଶକ୍ତି ଓ ଦୁର୍ବଳତା ମଧ୍ୟ। ଆମ ଆଡ଼ର ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକୁ ଏକାଠି ଗୋଟିଏ ତାଲିକାରେ ଦେଖିଲେ ଯେଉଁ ଖୁସି ମିଳନ୍ତା ତାହା ବାରମିଶା ଖେଚେଡ଼ିରେ କାଇଁ?

ହୃଷୀକେଶ ମଲ୍ଲିକ ଓ କନିଷ୍କଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପାଦିତ ଓଡ଼ିଆ ଗଳ୍ପର ଅନ୍ଧକାର ଯୁଗ ଓ ତାପରେ (୨୦୧୪)ରେ ବେଶ କିଛି ତୀବ୍ର ତଥା ସାହାସିକ ସମାଲୋଚନା ପଢ଼ିବାକୁ ମିଳିଲା। ଶରବିଦ୍ଧ ଗାଳ୍ପିକମାନେ ହେଲେ କିଶୋରୀ ଚରଣ ଦାସ, ଅଖିଳମୋହନ ପଟ୍ଟନାୟକ, ରବି ପଟ୍ଟନାୟକ, ଶାନ୍ତନୁ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୍ୟ, ମହାପାତ୍ର ନୀଳମଣି ସାହୁ, ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ପତି, ଇତ୍ୟାଦି।

ରଞ୍ଜନ ପ୍ରଧାନଙ୍କ ତନୁଜା ବଳକୁ ନେଇ ଯେତେସବୁ ବେକାରିଆ ଗପ (୨୦୦୪) ଗଳ୍ପଗୁଚ୍ଛଟି ପ୍ରତିମା ନାୟକ ବା ଅଳକା ସାନ୍ଯାଲ ପରି ମନରେ କୌତୁହଳ ସୃଷ୍ଟି କଲାଭଳି ଏକ ନୂଆ ନାୟିକା ଗଢ଼ିତୋଳିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଛି। ତନୁଜା ତ ବଙ୍ଗଳା ଓ ହିନ୍ଦୀ ସିନେମାରେ ଅଭିନୟ କରିଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କ ଜାଗାରେ ଆମେ ଆମର ପ୍ରିୟ ବନଜା ମହାନ୍ତିଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ପାରିବା।

ଡକ୍ଟର ଦେବୀ ପ୍ରସନ୍ନ ପଟ୍ଟନାୟକ ତାଙ୍କ ସାନ ଭଉଣୀ ବିନୋଦିନୀ ଦେବୀ (ଚୁନି)ଙ୍କ ଲିଖିତ, ମୋ ବୋଉର କାହାଣୀ ପେଡ଼ିରୁ (୨୦୧୩)ର ମୁଖବନ୍ଧ ଲେଖିଛନ୍ତି। ବହି ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଦେବ୍ରାଜ ଲେଙ୍କା। ତିଗିରିଆ ଗଡ଼ର ବିନୋଦିନୀ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ଭଉଣୀ ସୁଲକ୍ଷଣାଙ୍କର ନଣନ୍ଦ। ବର୍ଷକ ତଳେ, ଅକ୍ଟୋବର ୧୬ ତାରିଖରେ, ତାଙ୍କର ପରଲୋକ ହୋଇଥିଲା।

କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଧାନଙ୍କ ଆଲୋଚନାର ଭିନ୍ନ ଇଲାକା (୨୦୧୬)ରେ ତାଙ୍କ ୧୬ଟି ପ୍ରବନ୍ଧ ଭିତରେ ସାଂପ୍ରତିକ ଓଡ଼ିଆ ଗୀତିକବିତାର ରୂପବୈଚିତ୍ର୍ଯ ଅନ୍ୟତମ ଯେଉଁଥିରେ ସେ ନାରାୟଣ ପ୍ରସାଦ ସିଂହ, ଜୀବନାନନ୍ଦ ପାଣି, ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀ, ବିନୋଦିନୀ ଦେବୀ, ସ୍ନେହପ୍ରଭା ମହାନ୍ତି, ବୃନ୍ଦାବନ ଜେନା, ଓ ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଦାସ ଆଦିଙ୍କ ସମୀକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।

ବିଶ୍ୱକୁ ଗବାକ୍ଷ ଚିତ୍ତରଞ୍ଜନ ଦାସଙ୍କର ଏକ ସାରଗର୍ଭକ ପୁସ୍ତକ। ଝରକାକୁ ନେଇ ଏହିପରି ଅନେକ ପୁସ୍ତକ ରହିଛି। କିନ୍ତୁ ଝର୍କା ଲେଖା ଥିଲେ ଝଟକା ଲାଗିଲା ପରି ବୋଧ ହୁଏ।

ଝିଅ ପାଇଁ ଝର୍କାଟିଏ - ଅପର୍ଣ୍ଣା ମହାନ୍ତି

ମୋ ଝର୍କାରୁ ପୃଥିବୀ - ସୁସ୍ମିତା ବାଗ୍‌ଚୀ

ଝର୍କା ବାହାରେ ଭାରତ - ଶଶଧର ଦାସ

ଝର୍କା ସେପାଖର ନାରୀ - ବିଶ୍ବଜିତ ମହାପାତ୍ର

ବିଜୟଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦାଶଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଲିଖିତ ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଆ କବିତାରେ ପ୍ରଗତିବାଦୀ ଚେତନା (୨୦୧୧) ଏକ ଚିନ୍ତୋଦ୍ଦୀପକ ପୁସ୍ତକ। ମାର୍କ୍ସବାଦୀ ଚିନ୍ତାଧାରାର ପ୍ରଭାବ ଏବେ ବି ଲୋପ ପାଇନାହିଁ। ତେଣୁ ସାହିତ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହାର ଇତିହାସ ଓ ବିବର୍ତ୍ତନ କେତେଦୂର ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି ତା' ଠିକ ଭାବେ ବୁଝିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି।

ଚିତ୍ତ ରଞ୍ଜନ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ଗଳ୍ପଗୁଚ୍ଛ ଆଳୁକୁଚି ମାଳୁକୁଚି ଗପର ଗପ (୨୦୧୫) ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ନିଜର ନାଆଁ ପାଇଁ କୌତୁହଳପୂର୍ଣ୍ଣ। ରାଜ୍ୟବର୍ଦ୍ଧନ ଧଳମହାପାତ୍ରଙ୍କ ଗଳ୍ପ ସଙ୍ଗ୍ରହ ଶାରୀ ଓ ମୂକପୁତ୍ରର କାହାଣୀ (୨୦୨୧) ମଧ୍ୟ ଅନୁରୂପ। ସେହିପରି ଶୈଳଜ ରବିଙ୍କ କବିତା ସଙ୍କଳନ ମିଛୁଆ ଗାଈଆଳ ଟୋକା ମଲା ପୂର୍ବରୁ ଗାଇଥିବା ଗୀତ (୧୯୯୩) ବି ତୁଳନୀୟ।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ପକ୍ଷରୁ ଡଃ ହର ପ୍ରସାଦ ମିଶ୍ରଙ୍କ ଦ୍ବାରା ସଂଯୋଜିତ ଓଡ଼ିଆ ସାଂସ୍କୃତିକ ଶବ୍ଦାବଳୀ (ପଞ୍ଚସଖା ଖଣ୍ଡ) (୨୦୧୦) ଏକ ଉପାଦେୟ ପୁସ୍ତକ। ଲୋକ ସାହିତ୍ୟ, ସାରଳା ସାହିତ୍ୟ, ଓ ରୀତିକାଳୀନ କାବ୍ୟ ସାହିତ୍ୟର ଅନୁରୂପ ଖଣ୍ଡ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧ୍ୟ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି। ନିଧୁବନ ମାନେ ରମଣ ବା ରତିକ୍ରୀଡ଼ା ବୋଲି ନୂଆ କରି ଜାଣିଲି।

https://x.com/NathTusar/status/1843664416384209335?t=iVTaF4_Bfhs0Lo5DHRRBgw&s=19

Thursday, 5 September 2024

ଛାଡ଼ପତ୍ର ଉପରେ ଆଧାରିତ ସାଧନା

ସାଧନା କଥାଚିତ୍ର ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଗଳ୍ପ ଉପରେ ଆଧାରିତ କିନ୍ତୁ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଛିନ୍ନପତ୍ର ବୋଲି ଭୁଲରେ ଲେଖାଯାଇଛି।

Lakshmi (1962) was based on Sahar Theke Durey by Sailajananda Mukherjee. Nuabou (1962) on Sarat Chandra's Bindur Chhele. Sadhana (1964) on Chharpatra by Ashapurna Devi. Jeevan Sathi (1964) was adapted from a Bengali story by Sailesh Dey. Last 3 were directed by Prabhat Mukherjee.

https://x.com/SavitriEra/status/1831423344102764712?t=q-fqUhNTlNZklchW1wtVXQ&s=19

25 Jan 2024 — ଦୂର' ଅବଲମ୍ବନରେ 'ଲକ୍ଷ୍ମୀ', ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ. ଉପନ୍ୟାସ 'ଛାଡପତ୍ର' ଆଧାରିତ 'ସାଧନା' ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର.

https://youtube.com/playlist?list=PLlnMOFBSTQRH0UOW1cjXrv64QtjGgTMV_&si=YJSUUdLnUUA5FaNa

https://youtu.be/1HAJBxrz92U?si=6zTpg6FFdwFxYAvu

8 Jul 2017 — ଏହା ହିଁ ଥିଲା ୧୯୬୪ ମସିହାରେ ମୁକ୍ତିଲାଭ କରିଥିବା ତଥା ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପୁରସ୍କାରପ୍ରାପ୍ତ ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା 'ସାଧନା'ର ମୂଳ କଥାବସ୍ତୁ। ... ବିଶିଷ୍ଟ ଔପନ୍ୟାସିକା ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ ବଙ୍ଗଳା କାହାଣୀ 'ଛିନ୍ନପତ୍ର' ଉପରେ ପର୍ଯ୍ୟବସିତ ଏହି ସିନେମାର ସଂଳାପ ...
ସାଧନାକୁ 60 ବର୍ଷ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପୁରସ୍କାରପ୍ରାପ୍ତ ଓଡ଼ିଆ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ସାଧନାକୁ ଏଇ ବର୍ଷ 60 ପୁରିଲା | ୧୯୬୪ ଏପ୍ରିଲ ୧୯ରେ ଏହା ମୁକ୍ତିଲାଭ କରିଥିଲା. ସାଧନା ... ଛିନ୍ନପତ୍ର ଅବଲମ୍ବନରେ ତିଆରି ...
ସାଧନା ସହିତ ସମ୍ବଲପୁରର ଏକ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କ ... ଛିନ୍ନପତ୍ର ଅବଲମ୍ବନରେ ତିଆରି | ନିର୍ଦେଶକ ...

ପ୍ରେରଣାଦାତା ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ପ୍ରଭାତ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ପରାମର୍ଶରେ ବଙ୍ଗଳାର ବିଖ୍ୟାତ ଓପନ୍ୟାସିକା ଶ୍ରୀମତୀ ଆଶାପର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କ ଲୋକପ୍ରିୟ ଉପନ୍ୟାସ “ଛିନ୍ନପତ୍ର ' କୁ ଚିତ୍ରାୟିତ କରିବା ଠିକ୍‌ ହେବାରୁ ଏହାର ଚିତ୍ରନାଟ୍ୟ ଲେଖୁଲେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ପ୍ରଭାତ ମୁଖାର୍ଜୀ

https://archive.org/details/odia-chalachitrara-agyata-adhyaya-2008/page/n164/mode/1up







Tuesday, 13 August 2024

ଆକାଶବାଣୀ କଟକ ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ ଯୁଗ ଆସିଲା

 ତୁଷାର ନାଥ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ

ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନଃ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଓ ବ୍ଯକ୍ତିତନ୍ତ୍ରର ଅବସାନ
ମୁଁ ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ। ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ-୨୦୧୦୧୪, ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ। ଫୋନ୍ ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

ଆସନ୍ତା ଶହେ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁରୀ ବିମାନବନ୍ଦର ଦ୍ବାରା କୌଣସି ଲାଭ ହେବନାହିଁ ବୋଲି ଅନୁମାନ କରିନେବାଟା ପ୍ରମାଦ ସଙ୍କୁଳ।

ଉନ୍ନତି ବା ପ୍ରଗତିର ଯଥାର୍ଥ ସଜ୍ଞା କଣ ତାହା ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଭାବେ ସ୍ଥିରୀକୃତ ହୋଇପାରିନାହିଁ। ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ କୃତିତ୍ୱ ଏହି ଯେ ସେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଅନ୍ଧମୁହାଁ ଶିଳ୍ପାୟନରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଯଦ୍ୱାରା ପରିବେଶ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇନାହିଁ। ଆଗକୁ କିନ୍ତୁ ଅବସ୍ଥାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ। ବାହାର ଲୋକ ଆସିବେ ଏବଂ ଭାଷା ଓ ସଂସ୍କୃତିର ରୂପ ବଦଳିବ।

ଗୁଗଲରେ ଖୋଜିଲେ ଷାଠିଏ ଦଶକ ବହିରେ ବି ମିଳୁଛି।

ଆଗରୁ ବି କହିଛି। ଶରୀରକୁ ସମାଲୋଚନା ବାହାରେ ରଖାଗଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା। ସୁସ୍ଥ ମାନସିକତା ଓ ଭଦ୍ର ପରିବେଶ ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହଯୋଗ ତଥା ସଂଯମ ଅବଲମ୍ବନ ଆବଶ୍ୟକ।

ଓଡ଼ିଆ ଲେଖା ଭିତରେ ଅନେକ ଇଂରାଜୀ ଶବ୍ଦ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଆସୁଛି କାରଣ ଅନୁବାଦ କରିବା ଏକପ୍ରକାର ଅସମ୍ଭବ। ପୂର୍ବରୁ ଓଡ଼ିଆ ଶହ ଶହ ପର୍ତ୍ତୁଗୀଜ ତଥା ଫାର୍ସି ଶବ୍ଦବି ଆତ୍ମସାତ କରିନେଇଛି। ବଙ୍ଗଳା ଶବ୍ଦର ସଙ୍କ୍ରମଣ ମଧ୍ୟ ଅନାୟାସରେ ହୋଇଥାଏ। କିନ୍ତୁ ହିନ୍ଦୀ ଶବ୍ଦଗୁଡ଼ିକ ଯେପରି ଏବେ ଲଦି ଦିଆଯାଉଛି ତାହା ବାଧୁଛି। ହୁଏତ ସମୟକ୍ରମେ ସହି ହେବ।

ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା କଥାଚିତ୍ରକୁ ନେଇ ଦ୍ବିତୀୟାଂଶ କଥା ପରଦାର। ଶରତ ପୂଜାରୀଙ୍କ ଆଖିରେ ଆଖିରେ କଥାକୁହା ଏଉଠୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା। ଆଖିରେ ଆଖିରେ ସେ ହସନ୍ତି ବୋଲି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶାନ୍ତ ନନ୍ଦ ଏକ ସାକ୍ଷାତକାରରେ କହିଛନ୍ତି। ପୌରାଣିକ ହେଲେବି ବହୁତବଡ଼ ସାମାଜିକ ବାର୍ତ୍ତା ସମ୍ବଳିତ ଥିଲା ଛବିଟି। ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ଆମ ଗାଁରେ ପ୍ରଦର୍ଶନ ହୋଇଥିଲା।

ରେଡ଼ିଓରୁ କଥାଚିତ୍ରର ଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା। ତେଣୁ ଫିଲ୍ମକୁ କଥାଚିତ୍ର, ଚିତ୍ର, ବା ଛବି ବୋଲି ମୁଁ ଲେଖେ। କିନ୍ତୁ ଶିଳ୍ପ ବା ପ୍ରକାଶନ ସମ୍ଭନ୍ଧୀୟ ସାମଗ୍ରିକ ବ୍ଯାପାରରେ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ବୋଲି ଲେଖିବା ଶ୍ରେୟସ୍କର। ସେମିତି, କଳା ଓ ସାହିତ୍ୟ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସିନେମା ବୋଲି କହିବା ବେଶ ସମ୍ମାନାଷ୍ପଦ ପ୍ରତୀୟ ହୁଏ। ଟ୍ରେଲର = ଦୃଶ୍ୟାଂଶ।

କେହି କେବେ ଏହି ଗୀତ ଦୁଇଟି ଶୁଣିଛନ୍ତି କି?
ପରଦେଶିଆର ଭରସା ନାହିଁରେ ଭରସା ନାହିଁରେ ଭରସା ନାହିଁ।
ହଜିଗଲା ବୟସ ମିଛେ ଖୋଜି ବସନା।
ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଆଜ୍ଞା। ତାହେଲେ ତ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିବା କଥା। ଦ୍ବିତୀୟଟି ରେଡ଼ିଓ ଗୀତ ବୋଧହୁଏ।
ମୁଁ ଶୁଣିନାହିଁ। କବିଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଲେଖା ଭଳି ଲାଗୁଛି।
ଧନ୍ୟବାଦ। ଖସିଲା ବୟସେ ଉଦୟନାଥ ସାହୁ କିମ୍ବା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ସିଂହଦେଓ ବୋଲିଥିବା ପରି ଲାଗୁଛି।
ମୁଁ କିଛି ଗଚ୍ଛିତ ରଖିନାହିଁ। କେତେଗୁଡ଼ିଏ ପୁରୁଣା ଗୀତ ନିଜେ ଗାଇ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛି।

ଅଙ୍କୁଶ ଶବ୍ଦର ଏପରି ବ୍ଯବହାର ଓଡ଼ିଆରେ ନଥିଲା।
ମୁଁ ବନାନ କଥା କହୁନାହିଁ। ଅଙ୍କୁଶ ଲଗାଇବା ହିନ୍ଦୀର ଅନୁବାଦ। ଓଡ଼ିଆରେ ଆଗରୁ ଏପରି କୁହାଯାଉନଥିଲା।
କଟକଣା ବା ପ୍ରତିବନ୍ଧକ।
ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଇବା ଅର୍ଥରେ ଅଙ୍କୁଶର ବ୍ୟବହାର ଓଡ଼ିଆର ନିଜସ୍ବ ନୁହେଁ।

ଚୋର ମା ଲୁଚି ଲୁଚି କାନ୍ଦେ!

ଅମର ପ୍ରେମରେ ମାତ୍ର ତିନୋଟି ଗୀତ ଥିଲା। ରାଖାଲ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସଙ୍ଗୀତ ସଂଯୋଜନାରେ ଭିକାରୀ ବଳଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ଘୁମୁ ଘୁମୁ ଘୁମୁରେ ପାରା ଏବଂ ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ରଙ୍କ କଣ୍ଠରେ ମାୟାବିନୀ ଏଇ ରାତି ଓ ନା ମାରନା, ଏତିକି ମିନତି। ସବୁଗୁଡ଼ିକ ଶ୍ରୁତିମଧୁର। ଶେଷ ଗୀତଟି ଶୋଲେର ଜବ ତକ ହୈ ଜାଁ ଗୀତରେ ହେମା ମାଳିନୀଙ୍କ ନୃତ୍ୟ ଢାଞ୍ଚାରେ ଚିତ୍ରାୟିତ।

ଗତ ଶତାବ୍ଦୀରେ ପ୍ରମୁଖ ମାନେ ଥିଲା ଇତ୍ୟାଦି ଯାହା ଏ ଶତାବ୍ଦୀରେ ମୁଖ୍ୟ ବା ବିଶେଷ ଅର୍ଥରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଛି। ଅଙ୍କୁଶ ପରି ଏହିଭଳି ଅନେକ ହିନ୍ଦୀ ଶବ୍ଦ ଓଡ଼ିଆକୁ କୁରୂପ କରିସାରିଲାଣି। ଏହା ପାଇଁ ଏକ ଅଲଗା ଅଭିଧାନ ଆବଶ୍ୟକ ହେବ। ତାଛଡ଼ା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ତାର ପୂର୍ବ ମୌଳିକତା ଫେରାଇ ଦେବାପାଇଁ ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହେବା ଦରକାର।

କନକଲତା ବିଷୟରେ କ୍ବଚିତ ଆଲୋଚନା ହୁଏ। ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ତଥା ସିନେମା ଜଗତର ଏକ ଆଲୋକ ସ୍ତମ୍ଭ ସିଏ। ଦେଖିବା ପରେ ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା କରି ସମୀକ୍ଷା ଲେଖିଥିଲି। ଅର୍ଦ୍ଧଶତାବ୍ଦୀ ପରେ ଦୃଶ୍ୟାଂଶ ଦେଖି ଖୁସି ଲାଗିଲା।

ଆପଣ ଆଉ କେତେଦିନ ଧରି ଏମିତି ଲେଖି ଚାଲିଥିବେ? ଏବେତ ଆବହାଓ୍ବା ପରିଷ୍କାର ହୋଇଗଲା। ତେଣୁ ଜନତାଙ୍କ ମଝିକୁ ଆସନ୍ତୁ।

ସବୁଦିନର ରେଡ଼ିଓ ଗୀତ
ସପନର ଜାଲ ବୁଣି - ନନ୍ଦିତା ଘୋଷ (ଗୀତିକାର - ଉପେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ଦାସ)
ସାଥେ ମୋ ବସନ୍ତ ନେଇ - ଶେଫାଳୀ ସରକାର (ଗୀତିକାର - ଜିତେନ୍ଦ୍ର ପଟ୍ଟନାୟକ)
ଆଷାଢ଼ ଶ୍ୟାମଶାଢ଼ୀ - କଲ୍ୟାଣୀ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟ (ଗୀତିକାର - ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀ)
ଆଗୋ ମୋର ସନ୍ଧ୍ୟାତାରା - ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକ (ଗୀତିକାର - ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀ)

ଗୀତ ପଛର ଗପ (୨୦୧୬) ଧୃତିକାମ ମହାନ୍ତି ଓ ଶିବ ଶଙ୍କର ଓଝା
archive.org/details/gita-p… #ଓଡ଼ିଆସିନେମା #ଓଡ଼ିଆଗୀତ #ଓଡ଼ିଆସଂସ୍କୃତି #ଓଡ଼ିଆସ୍ମୃତି

ସ୍କୁଲ ସମୟରେ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ବୟସର କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଗୀତଟି ମୋର ପ୍ରିୟ ଥିଲା। ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମଙ୍କ ସାଗରେ ଅଧିର ନୀଳ ତରଙ୍ଗ, ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଏଇ ସାତରଙ୍ଗ ମୀନାକରା, ଏବଂ ରଘୁନାଥ ପାଣିଗ୍ରାହୀଙ୍କର ନାଲି ନାଲି ଏଇ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା। ପରେ ଚିତ୍ତ ଜେନାଙ୍କ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲେ ଓ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କରଙ୍କ ମୋତେ ମିଳନ୍ତାକି ଏକ ମନ କିଣିଥିଲେ।

ଅରୁନ୍ଧତୀକୁ ନେଇ କଥା ପରଦାର। ମିନତି ମିଶ୍ର ନିଜେ ଓଡ଼ିଶୀକୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି କଥାଚିତ୍ରଟି ନିର୍ମିତ ହେଉ ବୋଲି ଚାହିଁଥିଲେ। କାହାଣୀରେ ଅନେକ ମୋଡ଼। ଗୀତ ଛଡ଼ା ଗୁରୁକୃଷ୍ଣ ଗୋସ୍ଵାମୀ ସଂଳାପ ବି ଲେଖିଲେ। ସଙ୍ଗୀତପାଇଁ ପ୍ରଯୋଜକ ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାଶଙ୍କୁ ନନେଇ ଶାନ୍ତନୁ ମହାପାତ୍ରଙ୍କୁ ପସନ୍ଦ କରିଥିଲେ। ନୃତ୍ୟ ପାଇଁ କିନ୍ତୁ କେଳୁଚରଣ ମହାପାତ୍ର।

ରସରାଜଙ୍କ ରଚନା
କାହା ମନ ପ୍ରଜାପତି - ଭୁବନେଶ୍ୱରୀ ମିଶ୍ର
ମନ କହେ ତୁମକୁ ମୁଁ ପାଖକୁ - ଧନଞ୍ଜୟ ଶତପଥୀ
ସାଗରେ ଅଧୀର ନୀଳ ତରଙ୍ଗ - ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ
ଆଖି ବୁଜ-ବୁଜି ଦିଅ - ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ
ଅବୁଝା ମନର ସବୁଜ ବନରେ - ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ
ଗୁଣିଆ ଝାଡ଼େ ଲୋ ଡାହାଣୀ - ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ

ନିଜସ୍ୱ ଚିତ୍ରନାଟ୍ୟ ସ୍ମୃତିପଥ : ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ପୂଜାରୀ
archive.org/details/nijasw… via @internetarchive
["ନିଜସ୍ୱ ଚିତ୍ରନାଟ୍ୟ ସ୍ମୃତିପଥ" ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ପୂଜାରୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ୨୦୧୫ ମସିହାରେ ରଚିତ ଏକ ପୁସ୍ତକ। ଏହା ଭୁବନେଶ୍ୱରସ୍ଥିତ ସୃଜନିକା ଦ୍ୱାରା ସ୍କାନ କରାଯାଇ "ଓଡ଼ିଆ ବିଭବ" ପ୍ରକଳ୍ପରେ ଡିଜିଟାଲ୍ ରୂପରେ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥିଲା।]

ସିନେ ସଙ୍ଗୀତରେ ଦେଶପ୍ରେମ (ସମ୍ବାଦ ୧୧ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୨୪) ଶିବଶଙ୍କର ଓଝା
ଗଙ୍ଗା ଯେ ଦେଶେ
ସ୍ବର୍ଗାଦପି ଗରୀୟସି
ଜନ୍ମମାଟି ପଲ୍ଲୀ
ଏଇ ଆମରି ଗାଁ
ବହିଯାଏରେ ଗଙ୍ଗା
ଦେଏରେ ସାଥି
ଯୋଉ ଦେଶେ ସତ୍ଯ
ଏ ଦୁନିଆ ମାଟିହାଣ୍ଡି
ଲଙ୍ଗଳା ଫକୀରର
ସତ କହିଯାଏ
ଉପରବାଲା ଦୁନିଆକୁ
ବିନା ପାଣିରେ
ଆଇ ଲଭ ମାଇଁ ଇଣ୍ଡିଆ
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ
ବନ୍ଦେ ମାତରମ
ଈଶ୍ବର କୁହ କି ଆଲ୍ଲା
ଡାକୁଛି ତ୍ରିରଙ୍ଗା

ଷାଠିଏ ଦଶକ ପୂର୍ବରୁ ଲୋକପ୍ରିୟ ଆଧୁନିକ ଗୀତର ସଂଖ୍ୟା ବହୁତ କମ ଥିଲା। ନିମାଇଁ ଚରଣ ହରିଚନ୍ଦନ ବା ବାଳକୃଷ୍ଣ ଦାଶଙ୍କ ପରି ପୁରୁଣା ଗାୟକମାନେ ଶ୍ରୋତାଙ୍କ ମନ କିଣିପାରୁନଥିଲେ। ଲେଖା ଓ ସ୍ବର ସବୁ ପ୍ରାୟ ପୁରୁଣାକାଳିଆ ଢଙ୍ଗର ଥିଲା। କେବଳ କେତେକ ପଲ୍ଲୀସ୍ଵର ଗୀତ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ଛୁଉଁଥିଲା। ଆକାଶବାଣୀ କଟକ ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ ଯୁଗ ଆସିଲା।

ଟୁପ୍ ଟାପ୍ କଥା କହେ ତାରା ତାରାରେ
ଚନ୍ଦ୍ରମା କଳଙ୍କିନୀ ଜୋଛନା ତ ନୁହେଁ
ଚନ୍ଦ୍ରମା ଏକ ଚନ୍ଦନ ବିନ୍ଦୁ
ଅଳ୍ପ ତାର ବୟସ ବୋଲି ଗଳ୍ପ ଭଲ ଲାଗେ
ନୂଆ ନୂଆ ଦିନା କେତେ ବଡ଼ ଆଦର
ମୋ ରଙ୍ଗଲତା ରୁଷିଛି
ଶୁଣ, ଯାହାକୁ ଯିଏ ରସିଲା
(ପ୍ରଣାମ ପାର୍ଥସାରଥୀ - ଅସିତ ମହାନ୍ତି, ସମ୍ପାଦକ-୨୦୧୭)

[ପାର୍ଥସାରଥୀ ନିଜ ପୁଅ ପାଇଁ କିଣି ଆଣିଥିବା ନର୍ସରୀ ରାଇମ୍‌ ପଫ୍‌ ଦ ମ୍ୟାଜିକ୍‌ ଡ୍ରାଗନ୍‌ର ମୁଖଡ଼ାର ସ୍ଵରରୁ ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ତିଆରି କଲେ ତାଙ୍କର କାଳଜୟୀ ଗୀତ ଚନ୍ଦ୍ରମଲ୍ଲୀ ହସେ ଚିତ୍ରଲେଖା ଓଠେ। ପାର୍ଥସାରଥୀ ବିଦେଶରୁ ପଠାଇ ଦେଇଥିବା ଗୋଟିଏ ସ୍ପାନିଶ୍‌ ଗୀତର ଅନୁବାଦ ଡାଉନ୍‌ ଦ ରିଭର ଆମାଜନ୍‌ରୁ ଗଢ଼ା ହେଲା ଯାରେ ଭାସି ଭାସି ଯା।]

Saturday, 13 July 2024

ଚକ ଭଳି ଗୋଲ ଗୋଲ ସୁନ୍ଦର ଓଡ଼ିଆ ଲିପି

 ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ।  ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ।

ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: ହେ ବିନ୍ଦୁ ବିଦାୟ

odiaolia.blogspot.com/2023/12/blog-p

ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ। ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର, ଏସ.ଆର.ଏ.-୧୦୨-ସି, ଶିପ୍ରା ରିଭିଏରା, ଇନ୍ଦିରାପୁରମ୍, ଗାଜିଆବାଦ - ୨୦୧୦୧୪ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ଫୋନ୍: ୯୬୫୦୦-୬୫୬୩୬

ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ଆଜି ମିଳିଲା ଆମ ପିଲାଦିନର ଏକ ମଧୁର ସ୍ମୃତି। ପ୍ରକାଶ ଥାଉକି ବଙ୍ଗଳା ଗୀତ ଆମି ଚେୟେ ଚେୟେ ସଙ୍ଗେ କିଛିଟା ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ରହିଛି।

ସାତରଙ୍ଗ ଆଲବମଟି ଶୁଣୁଛି। ଚାରି ବର୍ଷ ତଳେ ଅପଲୋଡ଼ ହୋଇଥିବା ପ୍ରଦୀପ ଜାଳନା ଗୀତଟିର ନିଘା ସଙ୍ଖ୍ଯା ମାତ୍ର ୨୮ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଛି। ଓଡ଼ିଆର ମୁକ୍ତାସବୁ ଏମିତି ଛିନ୍ନଛତ୍ର ହୋଇ କିଏ କୁଆଡ଼େ ପଡ଼ି ରହିଛନ୍ତି ଏହା ଦୁଃଖର ବିଷୟ। ସାକ୍ଷାତକାର ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଗୁଡ଼ିକରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ତଥ୍ୟ ଗଚ୍ଛିତ ରହୁଛି ଯାହା ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ମିଳୁନାହିଁ।

ଆଗୋ ବନହଂସୀର ନୂପୁର ବଜାଇ କିଏ ସାଙ୍ଗରେ ବହୁତ ସାମଞ୍ଜସ୍ଯ ରହିଛି କିନ୍ତୁ ରେଡ଼ିଓରେ ବାଜୁଥିବା ସଂସ୍କରଣ ବୋଧେ ଅଲଗା ଥିଲା। @AIRCuttack ତରଫରୁ ଯଦି ତାଙ୍କ ଭଣ୍ଡାରରେ ଥିବା ପୁରୁଣା ଗୀତର ସମ୍ଭାରକୁ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ବିତରିତ କରିବା ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ହୁଅନ୍ତା ତା ହୁଏତ ମୋ ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥାର ଭାରକୁ ଲାଘବ କରନ୍ତା।

ଆଜି ପ୍ରୀତି ବାସର ଗୀତଟିର ୟୂହୀଁ ତୁମ ମୁଝସେ ବାତ କରତୀ ହୋ ସହିତ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଥିଲା ଭଳି ଲାଗିଲା।

m.youtube.com/watch?v=LMBegi

ପ୍ରତିମା ନାୟକଙ୍କଠୁଁ ଅଳକା ସାନ୍ୟାଲ

ବନଲତା ସେନ କିମ୍ବା ନୀଲାଞ୍ଜନା

ରୋଜି ମ୍ଯାଡାମ ଓ ଚନ୍ଦ୍ରମଲ୍ଲୀ

ରଙ୍ଗବତୀ ହେଉ ଅବା ଚନ୍ଦ୍ରକଳା

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଯୁଗ ଆଉ ଜାଗାର ବର୍ଣ୍ଣନା

ମନର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥିତି ଶରୀର ଚିତ୍ରଣ

ଜଣକୁ ହିଁ ଆଖି ରଖି ଏ ଅବତାରଣା

ଯେ କୌଣସି ନାରୀଙ୍କୁ ବି ସେଠି ଖଞ୍ଜିହେବ

ପରିଚୟ ଅଟେ ପ୍ରହେଳିକା

ସତ ସିନା ଏକା ଅନାମିକା।

ରାଜନୀତିରେ ଯୋଗଦେଇ ନିର୍ବାଚନ କ୍ରୀଡାଙ୍ଗନରେ ନିଜର ଭାଗ୍ୟପରୀକ୍ଷା କରାଇନେବାର ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଅଧିକାର ସମସ୍ତଙ୍କର ରହିଛି। କିନ୍ତୁ କିଛିଲୋକଙ୍କୁ କିଛିବର୍ଷ ପାଇଁ ବୋକା ପ୍ରମାଣିତ କରିବାରେ ସମର୍ଥ ହେଲାପରେ ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ସବୁକାଳ ଲାଗି ବୋକା ବୋଲି ଭାବିନେବାଟା କଳ୍ପନା ବିଳାସ। ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ଯାଖ୍ଯାନ କରାଯାଉ ବୋଲି ମୋର ମତ।

ଜାତି ଓ ବର୍ଗ ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା ଉପଲକ୍ଷେ ଜଣେ ମହିଳା ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରଦାନ କରିବାର ଭାର ଓଡ଼ିଶା ଉପରେ ନ୍ୟସ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଭାଜପା ବଦ୍ଧ ପରିକର। କିନ୍ତୁ ହାରିବାର ଭୟ ଯୋଗୁ କେହି ବିଶେଷ ଆଗ୍ରହୀ ହେବାର ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ।

ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କର ହୁଡ଼ରୁ ବାଈ ଗୋଟିଏ ଭଲ ପଲ୍ଲୀସ୍ଵର ଗୀତ। କଲ୍ୟାଣୀ ଭଟ୍ଟାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କର ବାଉଁଶ ରାଣୀ ଗୀତଟି ମଧ୍ୟ ସେହି ଶ୍ରେଣୀର। ତୃତୀୟ ଗୀତଟି ହେଲା ଏ ମୋ ଫୁଲ ଚାଙ୍ଗୁଡ଼ି। ଚାରି ନମ୍ବରରେ ଏ ଗୋରୀ ଚାଲ ଆମେ ପଳେଇ ଯିବା ସହର। ଆଉବି ଥାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣିନି କି ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ନାହିଁ।

m.youtube.com/watch?v=imp5Kb

ତିନିଶହ ପୃଷ୍ଠାର ଏହି ବହିଟିରେ ୨୪୨୯ ଜଣ ଲେଖକଙ୍କର ବିବରଣୀ ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ। ସତରେ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ କେଡ଼େ ବିଶାଳ ଆଉ ଆମମାନଙ୍କର ଜାଣିବାର ପରିସର କେତେ କ୍ଷୁଦ୍ର!

["ଓଡ଼ିଆ ଲେଖକ ପରିଚୟ (ଭାଗ ୨) (ଆଧୁନିକ ଭାଗ: ୧୮୫୦ ମସିହା ପରବର୍ତ୍ତୀ)" ୨୦୦୪ ମସିହାରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏକ ଓଡ଼ିଆ ଜୀବନୀ ପୁସ୍ତକ ।] -ଆର୍କାଇଭ.ଅର୍ଗ

ଓ୍ବେବସାଇଟରୁ ଲାଇଭ ଟିଭି ଦେଖି ହେଉଛି।

ସମୟର ଚକ ବୁଲୁଛି ଓ ତାରିଭିତରେ କରଣୀ ଲେଖାରୁ ଚକ ଭଳି ଗୋଲ ଗୋଲ ଯେଉଁ ସୁନ୍ଦର ଓଡ଼ିଆ ଲିପିର ଉଦ୍ଭବ ହୋଇଛି ତାହା ଏକ ବିରାଟ ଆଶୀର୍ବାଦ। ଦିନେ ଏହି ଲିପି ନିଶ୍ଚୟ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ବ ଅଧିକାର କରିବ ଓ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ସର୍ବତ୍ର ସମ୍ମାନ ମିଳିବ। ହଜାର ହଜାର ଋଷିପ୍ରତିମ ଲୋକଙ୍କର ଜୀବନବ୍ୟାପୀ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ଏବଂ ଅଭୀପ୍ସା କେବେ ବିଫଳ ହେବନାହିଁ।

ଯଦି ପଢ଼ି ନଥିବେ, ତେବେ କାଫକାଙ୍କର ଦ ଟ୍ରାଏଲ ଉପନ୍ୟାସଟି ନିଶ୍ଚୟ ପଢ଼ିବେ।

ଉତ୍କର୍ଷ ଜୀବନ କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ ବା ଉନ୍ନତିର ଯଥାର୍ଥ ସଂଜ୍ଞା କଣ ତାହା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଠିକ ଭାବେ ସ୍ଥିରୀକୃତ ହୋଇପାରିନାହିଁ। ସ୍ଥାନ-କାଳ-ପାତ୍ରର ବିଭେଦତା ନେଇ ବିଭିନ୍ନ ମତବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଶ୍ରୀମା ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଅନୁଧ୍ୟାନ ସାପେକ୍ଷ। ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନଙ୍କର ଦିଗଦର୍ଶନ ଛଡ଼ା କିଛି ଅଛି।

ଷାଠିଏ ଦଶକର କଥାଚିତ୍ର, କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ, ଓ ଆକାଶବାଣୀର ଗୀତ ସବୁ କିପରି ଇଣ୍ଟରନେଟ ଜରିଆରେ ସବୁଜାଗାରେ ତଥା ସମସ୍ତଙ୍କ ହାତପାଆନ୍ତାରେ ପହଞ୍ଚିପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଗଲେ ତାହା ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ଓ ଦୀର୍ଘମିଆଦି ଲାଭଦାୟକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହୁଅନ୍ତା। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ପାଇଁ ଏହା ଅତ୍ଯାବଶ୍ଯକ।

ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗଳ୍ପ ବହି ଥିଲା ସଭ୍ୟତାର ସାଜ। ଲେଖକଙ୍କ ନାଆଁ ଠିକ ମନେ ନାହିଁ। ଟାଇପ ଫୋର ଗଳ୍ପଟିରେ କେମିତି କଟକ ଛାଡ଼ି ଭୁବନେଶ୍ବର କ୍ବାର୍ଟରରେ ରହିଲେ ହଟହଟା ହେବାକୁ ପଡ଼େ ତାର ବର୍ଣ୍ଣନା।

ପ୍ରାଚୀନ କାବ୍ୟ କବିତାର ପ୍ରଭାବ କବଳରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଆଧୁନିକ ସାହିତ୍ୟ ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ଛିଡ଼ା ହେବା ପାଇଁ ବହୁତ ବର୍ଷ ଲାଗିଗଲା କିନ୍ତୁ ରେଡ଼ିଓ ଗୀତ, ରେକର୍ଡ଼ ଗୀତ, ଓ କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ ଆଜିଯାଏ ସାହିତ୍ୟ ପଦବାଚ୍ୟ ହୋଇପାରିଲା ନାହିଁ। ଯେଉଁ ସବୁ ଗୀତ ଅତୀବ ଲୋକପ୍ରିୟ ଓ ଜନମାନସରେ ଅମର ହୋଇ ରହିଛି ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଯଥାର୍ଥ ସମ୍ମାନ ନମିଳିବା ଭୁଲ।

ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁଙ୍କ ପରଲୋକ ଖବର ଆଜି ପଢ଼ି ବିଶ୍ବାସ କରିପାରୁନାହିଁ। ଏଭଳି ଏକ ବିରାଟ ପ୍ରତିଭା ଆଖିଆଗରୁ ହଠାତ୍ ଏମିତି ଉଭେଇଯିବ ଏକଥା ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ମନ ଆଦୌ ସ୍ବୀକାର କରୁନାହିଁ। ମୋ ସହିତ ଏଇଠି ବହୁତ ମତ ବିନିମୟ ଓ ଯୁକ୍ତିତର୍କ ହୋଇଛି। ଦିଲ୍ଲୀରେ ଥରେ ମାତ୍ର ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଥିଲା। ଓଡ଼ିଆ ଗୀତ ଓ ସାହିତ୍ୟ ପାଇଁ ତାଙ୍କର ପ୍ରେମ ଅତୁଟ।

କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି। ଲଳିତା ଉପରେ ଅନେକ କଥା। କିନ୍ତୁ ଏତିକିରେ କଣ ମନ ବୁଝେ? ଯୋଗକୁ ନିକଟରେ ଛବିଟି ଦେଖିଥିଲି। ଲଳିତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ଅଭିନୟ ସବୁଠାରୁ ଭଲ ଲାଗିଥିଲା। ତେଣୁ ଗୋଟିଏ କଥାଚିତ୍ରକୁ ନେଇ ଏକାଧିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇପାରିବାର ସମ୍ଭାବନା ରହିଛି। ଗୀତଗୁଡ଼ିକୁ ଟିକେ ଅଧିକ ସମୟ ମିଳିଲେ ରସାନୁଭୂତି ବଢ଼ନ୍ତା। ଧନ୍ୟବାଦ।

ମୋର ଅଡ଼ଷଠି ବର୍ଷର ଜୀବନକାଳ ମଧ୍ୟରେ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବୋଧହୁଏ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଐତିହାସିକ ଦିନ। ଏପରି ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ ଯେ ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଲା ତାହାହିଁ ଅଲୌକିକ ଘଟଣା ପରି ବୋଧ ହେଉଛି। ଏହିଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି ଯେ ଶାସକ ଚାହିଁଲେ ଓଡ଼ିଶାରେ କଣ ନହୋଇପାରିବ। କିନ୍ତୁ ବିଗତ ଚବିଶ ବର୍ଷର ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଅବହେଳା ନିମନ୍ତେ ଦୋଷୀ କିଏ?

ମୁଁ ୧୯୮୮ ମସିହାରୁ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଛି ଓ ଏହା ଭିତରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଛି। ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ, ସରକାରୀ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତାରେ ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଥିବା ମୋ ପାଇଁ ଗଭୀର ଆନନ୍ଦ ଓ ଗର୍ବର ବିଷୟ। ଓଡ଼ିଆ ଲିପିର ବହୁଳ ପ୍ରଚାର ଓ ପ୍ରସାର ହେଉ, ଏହା ମୋର ଆନ୍ତରିକ ଇଚ୍ଛା। ପୁରୁଣା ଗୀତର ମଧ୍ୟ।

ସାଧୁ ମେହେର ବତୀଘର କଥାଚିତ୍ରରେ ଭଲ ଅଭିନୟ କରିଥିବା କଥା ମୋ ଡାଇରୀରେ ଉଲ୍ଲେଖ ରହିଛି (୬-୪-୭୬)।

https://x.com/NathTusar/status/1753446853289615402?t=EJCTFuamdYOeh3iYx3n7Gg&s=19

ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ

 ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ।

ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀ ଉପଲକ୍ଷେ ସବୁ ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା। ଏପରି ଏକ ପଦକ୍ଷେପ ଯେ ମୋ ଜୀବନକାଳ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି ଏହା ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଛି। କାରଣ ମା ବାପ ନ ଥିଲା ଭଳିଆ ଓଡ଼ିଆ ପାଇଁ ସବୁ ଆଶା ଯେତେବେଳେ ଲୋପ ପାଇ ଯାଉଥିଲା ସେତେବେଳେ ସରକାର କିଛି କରିବାକୁ ସଙ୍କଳ୍ପ ନେଇଛନ୍ତି ଏହା ବିରାଟ ଆଶ୍ବାସନାର କଥା।

ତିନି ଦିନ ରଜ ପରି ମନେ ହେଉଛି। କିଏ ସମ୍ମାନ ବା ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଲା ନପାଇଲା କିମ୍ବା ମଞ୍ଚର ଛୋଟ ମୋଟ ଭୁଲ ଭଟକା ବଡ଼ କଥା ନୁହେଁ। ରାଜନୀତିର ମଙ୍ଗ ମୋଡ଼ିବା ସମୟ ବା ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ। ୧୯୩୬ ମସିହା ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏପରି ଏକ ସୁଯୋଗ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଛି ଯେତେବେଳେ ଏଆଇ ଆସି କବାଟ ଠକ ଠକ କଲାଣି। ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡ଼ୁଛି।

ଭାଷା ଉତ୍ସବରେ ଭାଷାକୁ ହିଁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ମିଳୁ। ଭାଷା ସହିତ ଅନେକ ବିବିଧତା ଜୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିଛି। ସେସବୁ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦିଆଯିବା ଦରକାର। କିନ୍ତୁ ଇତିହାସ, ସଂସ୍କୃତି, କିମ୍ବା ଧର୍ମ ଆଦି ବିଷୟ ପଶିଗଲେ ଜିନିଷଟା ଗୋଳମାଳିଆ ହୋଇଯିବ। ତାଛଡ଼ା ପୁରାତନ ସାହିତ୍ୟ ଅପେକ୍ଷା ସ୍ବାଧୀନତା ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳର ସୃଜନଶୀଳତା ଉପରେ ଆଲୋକପାତ ହେବା ଉଚିତ।

କାନ୍ତକବିଙ୍କୁ ତ ଯଥେଷ୍ଟ ପ୍ରଚାର ମିଳିଲା। ତାଙ୍କ ଭଉଣୀ କୁମୁଦିନୀ ଦେବୀ ହେଉଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଶାର ରେକର୍ଡ଼ରେ ଗାଇଥିବା ପ୍ରଥମ ମହିଳା କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ।

ଦୂରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀର ପ୍ରଭାବ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି। ଏପରି ଏକ ଅଭୂତପୂର୍ବ ପଦକ୍ଷେପ ପଛରେ ଯେତେ ଯୋଜନା, ଯେତେ ଉଦ୍ୟମ, ତଥା ଯେତେ ସ୍ବପ୍ନ ରହିଛି, ସେ ସବୁକୁ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛି ଓ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି। ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ମନେହେଲା ଯେ ଓଡ଼ିଆ ଅନାଥ ନୁହେଁ। କଳାଧଳା କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ ଦେଖିବାର ଆଶା ବଢ଼ିଲା।

ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ବ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀର ଆଜି ଶେଷ ଦିବସ। ଓଡ଼ିଶା ମାଟିରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଏହି ସ୍ତରର ଆଦର ପ୍ରକଟ ଓ ନିରାଜନା ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଘଟିଲା। ଗୋଟିଏ ଭଲ ମୂଳଦୁଆ ମଡ଼ା ହେଲା। ଏହା ଉପରେ ଆଗକୁ ଅନେକ କିଛି କରାଯାଇପାରିବ। ଓଡ଼ିଆକୁ ନେଇ ହୀନମନ୍ୟତା ରହିବ ନାହିଁ। ଅକ୍ଷୟ ମହାନ୍ତି ଓ ପ୍ରଣବ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଗୀତ ସାରା ପୃଥିବୀ ଶୁଣିବ।

ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଭାଷା ବଦଳୁଛି। କିଶୋର କିଶୋରୀମାନଙ୍କର ସ୍ବାଦ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଛି। ତେଣୁ ବାଧ୍ୟବାଧକତା ଦ୍ବାରା ଯେ ସବୁକିଛି ସମ୍ଭବ ଏହାର କୌଣସି ସଠିକତା ନାହିଁ। ତଥାପି ଏ ପ୍ରକାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ। ଓଡ଼ିଆପ୍ରୀତି ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ରହିଛି। ଓଡ଼ିଆ ଗୀତର ଚାହିଦା ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଚାଲିଛି।

ମରାଠୀ, ହିନ୍ଦୀ, ଓ ଇଂରାଜୀରେ ଅମ୍ବେଡ଼କର ଲେଖାଯାଏ। ସରକାର ଯଦି ସେହି ବନାନଟି ପ୍ରୟୋଗ କରନ୍ତେ ତାହେଲେ ଓଡ଼ିଆର ଅପଭ୍ରଷ୍ଟ ଆମ୍ବେଦକର ଲୋପ ପାଆନ୍ତା। ତେନ୍ଦୁଲକର ଜାଗାରେ ସେମିତି ତେଣ୍ଡୁଲକର ହେବାକଥା।

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଭଲପାଇବା ସାଙ୍ଗେସାଙ୍ଗେ ଜଣେ ଭଲ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ ହେବାବି ଏକ ମସ୍ତବଡ଼ ଆହ୍ବାନ। ଏଥିପାଇଁ ଯଥାର୍ଥ ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିବା ବ୍ୟତୀତ ସୁସ୍ଥ ରାଜନୈତିକ ଆଦର୍ଶ ଅନୁସରଣ କରିବା ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ। ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ମାଧ୍ୟମରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଭୁଲ ଦିଗଦର୍ଶନ ପରିବେଷଣ କରାଯାଉଥିବାରୁ ନିଜ ଚେଷ୍ଟାରେ ଭଲ ବାଟ ଆବିଷ୍କାର କରିବାକୁ ହେବ।

ବିଭିନ୍ନ ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନେ ଯାହା ପ୍ରଚାର କରୁଛନ୍ତି ତାହା ମଧ୍ୟରେ ବିବାଦ ରହଛି। ନ୍ଯସ୍ତସ୍ବାର୍ଥ ଗୋଷ୍ଠୀ ଯାହା ସବୁ ଅନୁମୋଦନ କରୁଛନ୍ତି ତାକୁ ମଧ୍ଯ ଗ୍ରହଣ କରିବାଟା ଯଥାର୍ଥ ନୁହେଁ। ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର ବିଷୟ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ବଡ଼ ବଡ଼ ଅଭିଜ୍ଞ ତଥା ପାରଦର୍ଶିତା ଲାଭ କରିଥିବା ବ୍ଯକ୍ତି ଅଛନ୍ତି। ତେଣୁ ସାମାଜିକ ଆଚରଣରେ ବିଭ୍ରାଟ।

ପୁରୁଣା କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକର ଗୀତ ସବୁର ଭିଡ଼ିଓ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ। ହେଲେ କେହି ଏ ବିଷୟରେ ମତାମତ ପ୍ରକାଶ କରୁନାହାନ୍ତି। ଗଲା ଭାଷା ସମ୍ମିଳନୀରେ ଏହା ଉପରେ କିଛି ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି କି ନାହିଁ ଜଣାନାହିଁ। ଯେଉଁ କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକର ପୁନରୁଦ୍ଧାର ହୋଇଛି ସେଗୁଡ଼ିକ କିପରି ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ ତାର ସୁବିଧା କରାଯାଉ।

ଏହାର ସମାଧାନ ଦିଗରେ କିଛି ମତାମତ ଦିଅନ୍ତୁ। ସରକାରଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ଚେଷ୍ଟା ଦ୍ବାରା ମଧ୍ଯ କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇପାରିବ।

ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ନିୟମ ମାନିଲେ ବହୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯିବ। କୌଣସି ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ବା ସମର୍ଥନ ଦେବାନାହିଁ। ଯାହାଙ୍କର ବାପା, ମା, ସ୍ବାମୀ, କିମ୍ବା ସ୍ତ୍ରୀ ଅଣଓଡ଼ିଆ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହି ଶ୍ରେଣୀ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରାଯିବ। ଅଣଓଡ଼ିଆ ବକ୍ତା ମାନଙ୍କୁ ସଭାସମିତିକୁ ଡାକିବାନାହିଁ କି ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ଆନନ୍ଦରେ ଗଦ୍ ଗଦ୍ ହୋଇଯିବାନି।

ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟିର ଟିକେଟ୍ ବାଣ୍ଟିବା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ। ଯେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ଥାନୀୟ ସମର୍ଥନ ଯୋଗାଡ଼ କରି ନିର୍ବାଚନ ଲଢ଼ି ପାରିବେ। ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନର୍ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସକାଶେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଏକ ରାଜନୈତିକ ବିକଳ୍ପ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ। ତାଛଡ଼ା, ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଆଧିପତ୍ୟକୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା ମଧ୍ୟ ସମୟର ଡାକ।

ବହୁ ବଡ଼ ବଡ଼ ନେତାଙ୍କୁ କେନ୍ଦ୍ର କରି ବିଭିନ୍ନ ଦଳସବୁ ଭୋଟ ମାଗୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କର ଆଦର୍ଶକୁ ଭିତ୍ତିକରି ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜନୀତି ହୋଇନାହିଁ। ଯେଉଁମାନେ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ନୈତିକତା, ତଥା ଯଥାର୍ଥ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟିର ଅଂଶବିଶେଷ ହେବାପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି।

ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ। ଆପଣ ନିଜପାଇଁ କୌଣସି ଏକ ପଦବୀ ସ୍ଥିର କରି ତଦନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ।

ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟି

ଶୁଭେଚ୍ଛା, ନୈତିକତା, ତଥା ଯଥାର୍ଥ ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ

ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନର୍ପ୍ରତିଷ୍ଠା ସକାଶେ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଏକ ରାଜନୈତିକ ବିକଳ୍ପ ପ୍ରଦାନ କରିବା

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ରାଜନୀତିରେ ଅଣଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଆଧିପତ୍ୟକୁ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା

ସମୟ କ୍ରମେ ହେବ।

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ସଂଗଠନର ଓଡ଼ିଶା ମୁଖ୍ୟ ଗଦାଧର ମିଶ୍ରଙ୍କ ପରଲୋକ dharitri.com/?p=624588

ଓଡ଼ିଆ ହିସାବରେ ମୁଖ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଉଛି ଅଣଓଡ଼ିଆ ନେତାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ବା ସମର୍ଥନ ନଦେଇ ସ୍ବାଧୀନ ଓଡ଼ିଆ ପ୍ରାର୍ଥୀ ମାନଙ୍କୁ ଜିତାଇବା। ଗଣତନ୍ତ୍ର କେବଳ ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନଙ୍କର କ୍ରୀଡ଼ାଭୂମି ନୁହେଁ। ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସମାନ ଅଧିକାର ରହିଛି। ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ନଢ଼ାଳି, ପ୍ରକୃତ ସମାଜସେବୀ ମାନଙ୍କୁ ଭୋଟ ଦେଲେ, ଧାରା ବଦଳିବ।

କେବଳ ପୁରୁଣା କଥାକୁ ନେଇ ଭାବିବା ବା ପୁରୁଣା ଲୋକଙ୍କୁ ମନେପକାଇବା କଣ ସବୁକିଛି? ଆଜିର ଓଡ଼ିଆ କାହାକୁ ନେଇ ସନ୍ତୋଷ ଅନୁଭବ କରିବ ବା ଗର୍ବ କରିବ? ଓଡ଼ିଆ କହିଲେ ଯଦି କେବଳ ଗୋଟାଏ ସାଂସ୍କୃତିକ ଶିକୁଳିର ବୋଝ ମନକୁ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ କରେ ତାହେଲେ ତାହା କେତେଦୂର ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ? ଏ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବା ପିଲାମାନେ ନେତୃତ୍ୱ ନିଅନ୍ତୁ।

ମରଠା ଶାସନର ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଏବେବି ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ଜନମାନସରୁ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇନାହିଁ। ପୁଣି ଥରେ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଗୁଜୁରାଟୀ ମାନଙ୍କ ହାତରେ ଟେକିଦେବା କେତେଦୂର ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ? ନିଜର ସ୍ବାଧୀନତା ଓ ସ୍ବାଭିମାନକୁ ଜାଣିଶୁଣି ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେବା କୋଉ ବୁଦ୍ଧିମାନର କାର୍ଯ୍ୟ? ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଆତ୍ମମନ୍ଥନ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି।

ଧର୍ମ ଭିତ୍ତିକ ପ୍ରତୀକ ପାଇଁ ମୋର ପ୍ରତିବାଦ।

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ବେଦର ନୂତନ ବ୍ଯାଖ୍ଯା ପ୍ରଣୟନ କରି ଜଣାଇଲେ ଯେ ଉପରଠାଉରିଆ ରୀତିନୀତି ପଛରେ ରହିଛି ଚେତନା ସ୍ତରରେ ଆସ୍ପୃହା କରିବାର ଆହ୍ବାନ। ତେଣୁ ସାଧାରଣ ଭାବରେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସବର ଯେଉଁ ସାମାଜିକ ପ୍ରଥା ସବୁ ଘତରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି ସେସବୁର ପୁନର୍ନିରୀକ୍ଷଣ ଦ୍ବାରା ଯଥାର୍ଥ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିହେବ। ଶ୍ରୀମାଙ୍କର ବାଣୀସବୁ ଶିକ୍ଷାପ୍ରଦ।

ଓଡ଼ିଆ ସସ୍କୃତିର ବହୁଳ ଅଂଶ ଯେ କପୋଳକଳ୍ପିତ, ଏହା ପ୍ରତିପାଦିତ ହୋଇଛି।

ଗୁଗଲ ମାନଚିତ୍ରଙ୍କ ସୌଜନ୍ୟରୁ ଆମ ଗାଁର ଛବି। ସାଇଲୋ ଝାରପଡ଼ା, ଜିଲ୍ଲା କଟକ।ଦଶ ବର୍ଷ ତଳେ ଯାଇଥିଲି। ପିଲାଦିନ ଏଇଠି କଟିଛି। ସେତେବେଳେ ଚାଳଘର ଥିଲା। ଦୋଳରେ କେତେ କଣ ହେଉଥିଲା।

ଓଡ଼ିଆରେ ବୋଧହୁଏ ସବୁଠାରୁ ଭଲ ହୋଲି ଗୀତ ଅଥଚ କାଇଁ ବେଶି ଲୋକ ଶୁଣିଲା ଭଳିଆ ଲାଗୁନି! Holi Asichi ଶବ୍ବିର କୁମାରଙ୍କର ସାମାନ୍ଯ ନାସିକାପ୍ରସୂତ ସ୍ବର ଗୀତଟିକୁ ଆକର୍ଷଣୀୟ କରିଛି।

youtu.be/PLuKpnRL3w8

ଜୀବନର ମାନେ କିଛି ଜାଣି ହୁଏ ନାହିଁ

ଚାଲିବା ହିଁ ସାର ସିନା ଅନ୍ୟ ଚାରା କାହିଁ?

ତଥାପି ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠେ ତୁହା ତୁହା

ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ସମ୍ମୁଖରେ କିଏ ଅଛି ସାହା?

ବିଜ୍ଞାନ ଓ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ଭରସାରେ ରହି

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଆମେ ସବୁ ଯାଉ ବହି।

କାଲିର ସକାଳ ପରି ମୃତ୍ଯୁ କିନ୍ତୁ ସତ୍ଯ

ତାକୁ ପରାସ୍ତ କରିବା ଧ୍ୟେୟ ହେଉ ନିତ୍ଯ।

ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ର

ନିର୍ବାଚନ ସମୟରେ ଓଡ଼ିଶା ବା ଓଡ଼ିଆ କଥା କହିଲେ ତାକୁ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଦଳୀୟ ରାଜନୀତିର ରଙ୍ଗ ଦିଆଯିବ। କିନ୍ତୁ ଏହା ଏକ ଅତି ମହତ୍ତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଯାହାର ସମାଧାନ ନିର୍ବାଚନ ମାଧ୍ୟମରେ ହିଁ ହୋଇପାରିବ। ଅତି ସୁଜା କଥା। ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ତଡ଼ିଲେ ହିଁ ଓଡ଼ିଆ ସ୍ଥାନ ପାଇବେ। ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ପୂଜା କଲେ ସେମାନେ ଚାବୁକ ମାରି ଉଠବସ୍ କରୋଉଥିବେ।

Eman swapna kakhana dekhini ami

Chanchala man anmana

Tumi je amar

Tumi je amar pratham rater

Bhalobaso tumi sunechhi

Ami eto je tomay bhalobesechhi

Manekara ami nei

Je bhabei tumi sakal dekha

Hotepara tumi Rajanigandha

Kagajer phul bale

ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନ ହୋଇନଥିଲା କିନ୍ତୁ ଦୀର୍ଘ ଦିନର ସଙ୍ଗ୍ରାମ ପରେ ଓଡ଼ିଶା ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ ଭାବେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲା ଆଜି ୧୯୩୬ ମସିହାରେ। ଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କର ସ୍ବାଭିମାନ ଆଜି ଅନ୍ୟର ପଦଦଳିତ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ଦୁରାବସ୍ଥା କହିଲେ ନ ସରେ। ତଥାପି ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଆଶା ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ପୁଣି ଭଲ ସମୟ ଆସିବ ଓ ସ୍ବଚ୍ଛ ରାଜନୀତି ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେବ।

ଷାଠିଏ ଦଶକ ମୋର ସ୍କୁଲ ବେଳ ଓ ରହଣି ଗାଆଁରେ। ଆକାଶବାଣୀ କଟକରୁ ପ୍ରଚାରିତ ଗୀତ ଥିଲା ମୁଖ୍ୟ ମନୋରଞ୍ଜନ। ଓଡ଼ିଶୀ ଓ ଭଜନ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ କମ ଥିଲା। କଥାଚିତ୍ର ଗୀତର ସଙ୍ଖ୍ଯା ଥିଲା ବହୁତ ସୀମିତ ଓ ବାରମ୍ବାର ସେହି କେତୋଟି ଗୀତକୁ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା ଯାହା ମନରେ ଘର କରି ଯାଇଛି। ଏବେ ଯାଇଁ ବୁଝିହେଲା ଯେ ସେହି ହିଁ ଥିଲା ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗ।

ଖାଇବା ପିଇବା ବା ବୁଲିବା ବ୍ଯତୀତ କିଛି ଗୋଟାଏ ଗମ୍ଭୀର ବିଷୟ ଉପରେ ଆଲୋଚନା ପ୍ରାୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେନାହିଁ। ରାଜନୀତି ତ ସେଇ ଧରାବନ୍ଧା ଦୁଇଫାଳିଆ। ତାଛଡ଼ା କେବଳ ପୁରୁଣା ତଥ୍ୟରୁ ସନ୍ତୋଷ ଆହରଣ କରିବା ମନସ୍ତାତ୍ତ୍ବିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଅବାଞ୍ଛିତ। ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ ଯେ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ନୂଆ ଚେତନା ଦ୍ବାରାହିଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିପାରିବ।

ଦିଲ୍ଲୀରେ କିନ୍ତୁ ସବୁ ଋତୁ ଆସେ। ଏବେ ବସନ୍ତ। ଏଠିକି ଚାଲି ଆସନ୍ତୁ।

ଓଡ଼ିଶା ବା ଓଡ଼ିଆକୁ ଯେତେ ଭଲପାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଓଡ଼ିଆରେ ନଲେଖିଲେ ତାହା କେବେ ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବନାହିଁ। ସୁସ୍ଥ ଚିନ୍ତା ପରିପ୍ରକାଶର ମାଧ୍ୟମ ନହେଲେ ଖାଣ୍ଟି ବା କଞ୍ଚା ଓଡ଼ିଆ କେବଳ ଶୋଧା ଗାଳି ପାଇଁ ପାଥେୟ ହୋଇ ରହିବ। ଭାଷାର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନର ବ୍ୟବହାର ହିଁ ଦିଗ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିବ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ନୂତନତ୍ବର ଆଉ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ।

ନୂଆ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଓ ନୁଆ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ବାଚନ କରିବା ପାଇଁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ପାଖରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ। ହାତରୁ ଖସିଗଲେ ପୁଣି ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ। ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ନିତାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ। ଗୋଡ଼ାଣିଆ ଭାବ ଛାଡ଼ିବାକୁ ପଡ଼ିବ।

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଲେଖା ସବୁ ୧୯୧୪ ମସିହା ଠାରୁ ଆର୍ଯ୍ୟ ପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା।

incarnateword.in/cwsa

ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଓଡ଼ିଆରେ ଅନୁବାଦ ହୋଇସାରିଛି।

motherandsriaurobindo.in/e-library/book

କଥା ପରଦାର ଏବେ ହାତ ପାଆନ୍ତାରେ।

https://x.com/NathTusar/status/1779133150582735256?t=nLZCUNHQJkCQ_GpwhfXDKg&s=19

ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁ

https://x.com/NathTusar/status/1779147855770599782?t=sf75Q0mG8WfWOCzvYciZQw&s=19

ଆଜି ଓଡ଼ିଆ ମେଲୋଡ଼ି ମହାଶୟ ହାଏ ମଦଭରି ଆଖି ଗୀତଟି ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଉତ୍ତୋଳନ କରିଛନ୍ତି। ଏବେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁଙ୍କ କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି କିଏ କାହାର ଉପରେ। ଉଭୟଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ।

ବଙ୍ଗଳାରେ ଉଠଲ ବାଇ ତୋ କଟକ ଯାଇ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ତଗ ଅଛି। ଆଗରୁ କଲିକତାରେ ବହୁତ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକ ରାନ୍ଧିବା ଚାକିରି କରୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ସହଜରେ ଛୁଟି ମିଳୁନଥିଲା। ଘରକୁ ଯିବା କଥା କହିଲେ ମାଲିକ ଉଠଲ ବାଇ ତୋ କଟକ ଯାଇ କହି ଟାଳି ଦେଉଥିଲେ। ବାଇ ମାନେ ହଠାତ ମନକୁ ଆସୁଥିବା ନିଶା, ପାଗଳାମି, ବା ଝୁଙ୍କ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଭିଡ଼ିଓରୁ ଦେଖିଲି।

ଧୋ ରେ ବାଇଆ ଧୋ ଗୀତଟି ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର ବୋଲିଥିବା ଜଣାଶୁଣା। ସିନେମା ଗୀତ ବହିରେ ମଧ୍ୟ ସେଇଆ ଉଲ୍ଲେଖ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ଏଠି ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ନାଆଁ ଲେଖିଥିବାର ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲି। ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସ୍ପଷ୍ଟୀକରଣ ଦିଆଗଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା। ସେହିପରି ଝୁଲରେ ହାତୀ ଝୁଲ ଗୀତଟି ଶିପ୍ରା ବୋଷଙ୍କ ବଦଳରେ ନିର୍ମଳା ମିଶ୍ର ବୋଲିଛନ୍ତି ବୋଲି ଦର୍ଶାଯାଇଛି। ତାଛଡ଼ା କଇଁଚି କାକୁଡ଼ି ଗୀତଟିର ଉଲ୍ଲେଖ ନାହିଁ।

ଦିଲ୍ଲୀରେ ଯଦି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି ବୋଲି ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ଦେଖାଗଲାଣି ତାହେଲେ ଗୋଡ଼ାଣିଆ ହେବାପାଇଁ ବ୍ଯାକୁଳ ହେବାର ଯଥାର୍ଥତା ଆଉ କୋଉଠି ରହିଲା? ହଁ ଯଦି ଦମ ଅଛି ତେବେ ସ୍ଥାନୀୟ ଦଳଟିଏ ଗଢ଼ି ଲଢ଼ିଥିଲେ ମହତପଣିଆ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତା। କିନ୍ତୁ ଆମରତ ଏକ ବିଚିତ୍ର ପରିସ୍ଥିତି! ବନ୍ଧୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଫଳାଫଳତ ଆଗରୁ ସ୍ଥିରୀକୃତ।

ଆଗରୁ ସ୍ବାଭିମାନ ଶବ୍ଦ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିଲା। ଏବେ ଅନେକେ ଅସ୍ମିତା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି। ମୋ କାନକୁ କିନ୍ତୁ ଅଡ଼ୁଆ ଲାଗେ। ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିଆ ନୁହେଁ ବରଂ ଗୋଡ଼ାଣିଆଙ୍କ ଭାଷା ପରି ଲାଗେ। ଏମିତି ଅନେକ ଶବ୍ଦ ଅଛି। ଆଜିକାଲିର ବଂଶଧର ମାନେ ପାର୍ଥକ୍ୟଟା ଠିକରେ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ। କାରଣ ଟିଭି ବାଲା ନିତି ଫେଣ୍ଟିବାରେ ବ୍ଯସ୍ତ। ସମ୍ବାଦପତ୍ର ବି।

ଧନ୍ୟବାଦ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଅଭିଜ୍ଞତା କଥା କହିଛି। ପୁରୁଣା ବହିପତ୍ରରେ ଅଛି କି? ଧନ୍ୟବାଦ। ତଥାପି ସାଧାରଣ ଲେଖାଲେଖିର ଉଦାହରଣ ମିଳିଲେ ଭଲହୁଅନ୍ତା। ଗୁଗଲ ବୁକସ୍ ଅଳ୍ପ କେତୋଟି ଦେଖାଉଛି। ୧୯୮୫ ଓ ୧୯୯୮ କୁ ପୁରୁଣା ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ।

ମାସେ ହେଲାଣି ମୁଁ ଶହ ଶହ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଦେଖିସାରିଲିଣି କିନ୍ତୁ ଓଡ଼ିଶା ରାଜନୀତି ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ଆଦୌ ନାହିଁ କହିଲେ ଚଳେ। ଦଶ ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଓଡ଼ିଶାକୁ ଏକ ନମ୍ବର କରିଦେବେ ବୋଲି ଯୋଉ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଲେ ତାକୁ ମଧ୍ଯ କେହି ଖାତିର କଲେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ସମ୍ବିତ ବାବୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ଓଡ଼ିଶା ନାଁ ଡିବି ଡିବି ହୋଇ ବାଜିଲା।

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ଭକ୍ତ ହିସାବରେ ମୁଁ ୨୦୦୫ ମସିହାରୁ ହିନ୍ଦୁତ୍ବ ବିରୁଦ୍ଧରେ ମତବ୍ୟକ୍ତ କରିଆସୁଛି। ବିବର୍ତ୍ତନ ଧାରାରେ ଏହାର ପତନ ନିଶ୍ଚିତ ଏବଂ ଏହି ନିର୍ବାଚନ ଫଳାଫଳରେ ତାହା ପ୍ରତିଫଳିତ ହେବ ବୋଲି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସୂଚନା ମିଳିଲାଣି। ଯେଉଁ ଦଳମାନେ ଏହି ମହାଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଏକାଠି ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ଶତ ଅପୂର୍ଣ୍ଣତା ସତ୍ତ୍ୱେ ଧନ୍ୟବାଦ।

କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି। ନୂଆବୋଉ ଉପରେ। ଅଧାକଥା ରହିଗଲା। ଆସନ୍ତା ଶନିବାର ରାତି ଦଶଟାରେ। ସୂର୍ଯ୍ୟ ବାବୁଙ୍କ ପାଖରେ ତ ତଥ୍ୟର ଖଣି। ଆଉ, ମୋ ପାଇଁ ତ ଅମୃତ ସମାନ। ଯୋଗକୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ବହି ଆଜି ଆଖିରେ ପଡ଼ିଲା। ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଲିଖିତ ସମୟ ସରଣୀରେ ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା (୧୯୯୭)। ରଣଧୀର ଦାସଙ୍କ ପଥ ବହୁଦୂର ବି ଉପାଦେୟ। archive.org/details/samaya

ଗଲା ବର୍ଷ ଅକ୍ଟୋବରରୁ ସାରେଗାମା ଓଡ଼ିଆ ୟୁଟ୍ୟୁବ ଟୁବ ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି ବୋଲି ଆଜି ଦେଖିଲି। ଯାହାହେଉ ଓଡ଼ିଆର ଭାଗ୍ୟ। ଗୋଟିଏ କଥାଚିତ୍ରର ଗୀତଗୁଡ଼ିକୁ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଶୁଣିହେବ। କିନ୍ତୁ କତେକରେ ପୁରା ଗୀତ ନୁହେଁ। ତେଣୁ କାନ୍ଦୁଥିବ ଯାହା ପାଉଥିବ ବାନ୍ଧୁଥିବ। ଷାଠିଏ ସତୁରି ବର୍ଷ ତ ଏମିତି କଟିଗଲା। ଆଉ ଗୀତର ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ଦେଖିବା ତ ସ୍ବପ୍ନ!

ପୀରତି ପୀରତି ମାଣିକ ଯୋଡ଼ି କଥାଚିତ୍ରର।

ତୋ ଖୋଜିଲା ଖୋଜିଲା ଆଖି ସନ୍ଧ୍ୟା ମୁଖାର୍ଜୀ ଗାଇଛନ୍ତି।

ରେମାଲ ପ୍ରଭାବରେ କାଲିଠାରୁ ଝଡ଼ବର୍ଷା ଲାଗିରହିଛି। ହୁଗୁଳୀ ନଈ ଦେଖାଯାଉଛି। ଆରପଟେ ଚନ୍ଦନନଗର। ପବନର ବେଗ ଚଳନୀୟ। ମୋର ଛତାଲାରୁ ବେଶ ଉପଭୋଗ୍ୟ। ଟ୍ରେନରେ ଗଲାବେଳେ ତାର ଦୃଶ୍ୟ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର। ବ୍ୟାରାକପୁର ଷ୍ଟେସନ ସାମନାରେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ହୋଟେଲ। ବସିବା ଜାଗା ବେଶି ଭଲ ନୁହେଁ ଯଦିଓ ଖାଇବା ରୁଚିକର। ମଞ୍ଜା ତରକାରିଟି ଭଲ ହୋଇଥିଲା।

https://x.com/NathTusar/status/1795055079189283194?t=q-PpUKbogLFQpgrWQWv5sw&s=19

ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପୁନଃ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଓ ବ୍ଯକ୍ତିତନ୍ତ୍ରର ଅବସାନ

 ମୁଁ ଗତ କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ଲେଖିଥିବା ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ସଙ୍କଳନ। ପାଠକମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଲୋଡ଼ନ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ।

କାଲି ଯେଉଁମାନେ ଜିତିବେ, ସେମାନଙ୍କୁ ଆଗତୁରା ଅଭିନନ୍ଦନ। ଚେଷ୍ଟା କରିବା, ଅଣଓଡ଼ିଆ ଓ ଅଧାଓଡ଼ିଆ ମାନଙ୍କୁ ଉପର ସ୍ଥାନ ସବୁ ନଦେଇ, ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିଆମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦେବା। କାହାର ଗୁଣ ପ୍ରଶଂସା କଲାବେଳେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାଟିକୁ ମନେରଖିବା। ଓଡ଼ିଆ ଏକତା ଓ ସ୍ବାଭିମାନ ଲାଗି ଅଲଗା ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼ିବା ପାଇଁ ପଡ଼ିବ। ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ବଞ୍ଚାଇବା।

ଜଣେ ଦୁଇଜଣ ବହୁତ ଅଭଦ୍ର ଭାଷା ବ୍ୟବହାର କରି ବଡ଼ ଲଜ୍ଜିତ କରୁଥିଲେ। ଏବେ ତୁଣ୍ଡି ଲାଗିଯିବ ନିଶ୍ଚୟ!

ଓଡ଼ିଶାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପୁନଃ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହେବା ଓ କେନ୍ଦ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ଯକ୍ତିତନ୍ତ୍ରର ଅବସାନ ଘଟିବା, ଦୁଇଟିଯାକ ମୋ ପାଇଁ ଅତୀବ ଆନନ୍ଦର ବିଷୟ। ଅବଶ୍ୟ ମୋ ସହିତ ସହମତ ହେବାପାଇଁ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି। ଶ୍ରୀମା ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ନିକଟରେ ମୋର ପ୍ରାର୍ଥନା ସଫଳ ହୋଇଛି। ଖାଲି ଜଣେ ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିଆଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପଦରେ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା।

ସବୁବେଳେ ମନେରଖିବେ ଯେ ଆପଣମାନଙ୍କର କାହାରିବି ଆଦର୍ଶଗତ ଚେର ନାହିଁ। ସୌମ୍ୟବାବୁ ପ୍ରଥମେ ଆସି ଟିକେ ଢୋଲ ପିଟାପିଟି କରୁଥିବା କଥା ମନେଅଛି। ଏଥରର ଜିତିବାଟାବି ପାଣ୍ଡିଆନଙ୍କ ଅବଦାନ। ଆପଣଙ୍କ ନିଜ ବଳରେ ନୁହେଁ। ଆନ୍ଧ୍ର, ବିହାର, ବା ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ ଭଳି ଆଜି ଆମର ନିଜ ମେରୁଦଣ୍ଡ ଆଉ ନାହିଁ। ସ୍ବାଭିମାନ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଲା। ଜିଭ ବଳି ଦିଆହେଲା।

ଜଣେ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଗଲେ ଓ ଆଉଜଣେ ଆସିବେ। ହୁଏତ କିଛିଟା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ ଓ ଓଡ଼ିଶାର ଉନ୍ନତି ଦିଗରେ ବିଭିନ୍ନ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯିବ। କିନ୍ତୁ ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ପାଦତଳେ ରହି କୋଉ ମହତପଣିଆ ବଢ଼ିଯିବ? ମହତାବ କଙ୍ଗ୍ରେସ ଛାଡ଼ି ଜନକଙ୍ଗ୍ରେସ ଗଢ଼ିବା ଦିନଠାରୁ ଓଡ଼ିଶାର ଏକ ବଳିଷ୍ଠ ସ୍ବାଭିମାନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ସ୍ବାଧୀନଚେତା ଲୋକେ ବଜାୟ ରଖନ୍ତୁ।

ସ୍ମୃତି ଇରାନୀଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଘୋଷଣା କରାଗଲେ ଓଡ଼ିଶାବାସୀ ସ୍ବାଗତ କରିବେ ବୋଲି ଶୁଣିବାକୁ ମିଳୁଛି।

ନବୀନ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କର ଯେତେ ଭଲ ଗୁଣ ଥିଲେ ବି ପ୍ରହାରେଣ ଧନଞ୍ଜୟ ସ୍ତର ଅର୍ଜନ କରିବା ତାଙ୍କର ନିଜ କୃତ। ପାଣ୍ଡିଆନଙ୍କ ଅବଦାନ ଯେତେ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଅଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଉପାୟରେ ଦଳ ଉପରେ ଆଧିପତ୍ୟ ବିସ୍ତାର କରିବା ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ଯୋଗୁ ସେ ଦୋଷୀ। ସେ ଯାହାହେଉ, ଓଡ଼ିଶାରେ ଏକ ନୂତନ ଆଞ୍ଚଳିକ ଦଳର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ବୋଲି ମୁଁ କହିଆସୁଛି।

ଦକ୍ଷିଣରୁ ଜଣେ ବାଚସ୍ପତି ହେଲେ ଲେଖା ଛିଡ଼ିବ।

ଦେଶର ସମ୍ବିଧାନ ଏହି ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି।

ଆଦେନୀ, ନିଜାମ, ଓ ଅନୁତାପ।

ଯିଏ ଯୋଉ ଭାଷାକୁ ଯେତିକି ଜାଣିଛି ତାକୁ ବ୍ୟବହାର କରିବାରେ କ୍ଷତି କିଛି ନାହିଁ। ଶିଖିବାର ବାଟହିଁ ସେଇଆ। ମଣିଷ ଭାଷା ଅପେକ୍ଷା ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ମୂଲ୍ଯବାନ।

ଧନ୍ୟବାଦ। ସାଙ୍ଗରେ ମୋ ବଡ଼ ଝିଅ ରିମିନା। ସାନ ଝିଅ ସିଲିକା ଏବେ ଦର୍ଶନ ଅଧ୍ୟାପିକା।

ପ୍ରଥମ କଥା ହେଉଛି ଯିଏ ଦଳ ତଥା ରାଜ୍ୟର ନେତା ହେଲେ ସିଏ କଣ ନିର୍ବାଚନ ଲଢ଼ି ଜନାଦେଶ ଲାଭ କରିଛନ୍ତି? ଯଦି ତାଙ୍କୁ ନେତା ପଦ ଦୟା କରି ଦିଆଗଲା ତାହେଲେ ଗୋଡ଼ ଟାଣିବା ପାଇଁ ଆଉ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ କାହିଁକି ନିଯୁକ୍ତ କରାଗଲା? ତୃତୀୟତଃ କାହା ସ୍ଥାନ ଉପରେ? ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ନା କେନ୍ଦ୍ରମନ୍ତ୍ରୀ? ଓଡ଼ିଆ ସ୍ବାଭିମାନ ଯେଉଁ ତିମିରେକୁ ସେଇ ତିମିରେ।

ନୂଆ ସରକାରଙ୍କ ପାଖରେ ମୋର ସେହି ପୁରୁଣା ଦାବୀ। କଳାଧଳା ଓଡ଼ିଆ କଥାଚିତ୍ର ଗୀତ ଗୁଡ଼ିକର ଦୃଶ୍ୟବନ୍ଧ ବା ଭିଡ଼ିଓ କିପରି ୟୁଟ୍ୟୁବ ମାଧ୍ୟମରେ ସବୁ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ ତାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବା ଦରକାର। ତାଛଡ଼ା, ସେହି କଥାଚିତ୍ର ଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରଦର୍ଶନ କିଭଳି ଭାବରେ କରାଯାଇପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯିବା ଆବଶ୍ୟକ।

କଳିଙ୍ଗ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ହେଲେ ପରିଧି ବୃଦ୍ଧି ପାଆନ୍ତା ଓ ଆନ୍ଧ୍ର ବି ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତା।

ଶ୍ଯାମାନୁଜ ବାବୁଙ୍କୁ ବହୁ ସମାଲୋଚନାର ଶରବ୍ୟ ହେବାପାଇଁ ପଡ଼ୁଥିଲା। ସେ ଆଜି ନାହାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଉପରେ ଥାଇ ହସୁଛନ୍ତି। କହୁଛନ୍ତି କ୍ଷମତା ତ ପାଇଲ, ଏଥର ପ୍ରମାଣ କରି ଦେଖାଅ। ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି କଣ, ସ୍ବାଭିମାନ କଣ, କୋଉଥିପାଇଁ ହୃଦୟ କାନ୍ଦିବା ଦରକାର, ଏସବୁ କେବଳ ଭାଷଣ, ସ୍ଲୋଗାନ, ବା ଟଙ୍କା କମେଇବାର ବିଷୟ ନୁହେଁ। ଅଧ୍ୟବସାୟ ଦରକାର।

ଆଶା ଥିଲା ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ଭାଷା, ସାହିତ୍ୟ, ଓ ସଙ୍ଗୀତ ସହ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କ ଥିବା କେହିଜଣେ ଆସନକୁ ଆସିବେ କିନ୍ତୁ ରାଜନୀତିର ଖେଳ ତ ସଂଖ୍ୟାକୁ ନେଇ। ତଥାପି ଦେଖାଯାଉ। ସାବିତ୍ରୀ ଇରା ପାର୍ଟି ଏକ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଭିତ୍ତିରେ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଦଳକୁ ବିରୋଧ କରିବା ଜାରି ରଖିବ।

ସମୟ ଉପରେ କଥା ପରଦାର ଦେଖିଲି। ନୂଆ ନାଟ୍ୟରୂପ ତିଆରି କରିବାରେ ଯେତେ ପ୍ରାଥମିକତା ଦିଆଯାଉଛି ତାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ କଣ ଓ ତାର ସଫଳତାର ପରିମାପ କଣ ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନାହିଁ। ଗୋଳିଆମିଶା କରି ବିଭିନ୍ନ ତଥ୍ୟକୁ ଏକାସାଙ୍ଗେ ଢୋକିବା ଟିକିଏ କଷ୍ଟ ହେଉଛି। ତା ଭିତରେ ପୁଣି ଦୀର୍ଘ ବିଜ୍ଞାପନ। ମୂଳ କଥାଚିତ୍ରର ସ୍ମୃତି ଓ ଦୃଶ୍ୟ ସହ ନ୍ଯାୟ ହେଉନାହିଁ।

ଆଜି ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଦେଖିଲି। ନୟନ ତୃପ୍ତ ହେଲା।

https://x.com/NathTusar/status/1803097787254391163?t=eWFa2xOPVWaYeE_xF8Bwcg&s=19

ଆମ ଆଡ଼େ ଟିକେ ଆଉଜ। ସମୟର ଆଉଜା କବାଟ ଖୋଲି ବାହାରି ପାରିନଥିଲା।

https://x.com/NathTusar/status/1803326953707233623?t=9q_0oHmVmXSYHLWQSHf3zw&s=19

କିଏ କହେ ଜୀବନଟା ଶୂନ୍ଯ ଆଉ ବ୍ଯର୍ଥ

ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ଶୁଣାନ୍ତି ରହସ୍ୟ ଓ ଅର୍ଥ

ନାଶି ଯୁଗଯୁଗର ଏ ସନ୍ଦେହ ଓ ଭ୍ରାନ୍ତି

ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ଜୀବନ ତତ୍ତ୍ୱ ଓ ଯୋଗ ବତାନ୍ତି।

ମୁଁ ତ ୧୯୮୮ ମସିହାରୁ ଓଡ଼ିଶା ଛାଡ଼ିଛି। ଖାଲି ଜମିବାଡ଼ି ଯାହା କିଛି ଅଛି। ତେଣୁ ବିଶେଷ କିଛି ଦାବି କରିବାର ଅଧିକାର ବି ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଜୀବନର ଯେଉଁ ତିନି ଦଶକ ମୁଁ ବିତାଇଛି ତାହା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ଓ ସଂସ୍କୃତି ପାଇଁ ଅତୀବ ମୂଲ୍ୟବାନ। ସେହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସଞ୍ଜୟ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ସମ୍ପାଦନାରେ "ଓଡ଼ିଆ ସିନେମା @ ୯୦" ଏକ ଉପାଦେୟ ସଙ୍କଳନ।

ଗୀତଟି ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହୁ କବିତାର ଅବଲମ୍ବନରେ ଲିଖିତ।

[In the blue of the sky, in the green of the forest,

Whose is the hand that has painted the glow?

When the winds were asleep in the womb of the ether,

Who was it roused them and bade them to blow?]

incarnateword.in/cwsa/2/who

ଆଗରୁ ତ ଯାହା ଟିକେ କଥାରେ ବି ସମାଲୋଚନା କରିଦେଲେ ଚଳୁଥିଲା। ସଂସ୍କାରୀ ମାନେ ବି ଖୁସି ହେଉଥିଲେ। ଏବେ କିନ୍ତୁ ଖୋଦ୍ ତାଙ୍କରି ସରକାର। ପୁଣି ଡବଲ ଇଞ୍ଜିନ। ତେଣୁ ବହୁତ ମାପିଚୁପି କଥା କହିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ପାନରୁ ଚୂନ ଖସିଲେ ଗଲା।କାରଣ ଉତ୍ତର ଦେବାପାଇଁ ତ ହଜାରେ ପ୍ରକାର ଆଳ ଅଛି। ନହେଲେ ଗାଳିମନ୍ଦ। ତଥାପି ଆଶା ରଖିବା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ପାଇଁ।

କିନ୍ତୁ ଇମ୍ପୋଜ ହେବ ହିଁ ହେବ।

ମାଟିର ମଣିଷ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ କଥା ପରଦାର। ଦ୍ଵିତୀୟ ଭାଗ। ଛବିଟି ମୂଳ ଉପନ୍ୟାସ ଠାରୁ ଆଂଶିକ ପୃଥକ ଥିଲା। ପୁଣି, କେତେକ ଦୃଶ୍ୟକୁ ନେଇ କିଛିଟା ବିବାଦ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା ଓ ମଲାଜହ୍ନ ସଦୃଶ ବାସ୍ତବଧର୍ମୀ ରୂପାୟନ ଦର୍ଶକମାନଙ୍କର ପସନ୍ଦଯୋଗ୍ୟ ହେଲାନାହିଁ। ଫଳତଃ, ସ୍ଥାନବିଶେଷରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରାଗଲା। ତଥାପି ମଧ୍ୟ ଚିତ୍ରଟି ସଫଳ ହୋଇପାରିନଥିଲା।

କିଣିବା ଦରକାର କଣ? ସକାଳେ, ଶାଖାକୁ ଗଲେତ ମାଗଣାରେ ମିଳିବ!

ଆମ ପିଲାବଳେ ତାଳପତ୍ରରେ ଲେଖିବା ପରମ୍ପରା ଆଉ ନଥିଲା କିନ୍ତୁ ପୋଥିସବୁ ବିମାନରେ ରଖାହୋଇଥିବା ଗାଦିବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ପୂଜା କରାହେଉଥିଲା ଓ ବାର୍ଷିକୋତ୍ସବରେ ଭୋଜିଭାତ ହେଉଥିଲା। କଦଳୀପତ୍ରରେ ଗରମ ଖିରୀର ବାସ୍ନା ଅଭୁଲା। ବିହନ ସାଇତିବା ପାଇଁ ଓଳିଆ ବନ୍ଧାହେଲେ ତାଳପତ୍ରରେ ଗୋଲାଭଣ୍ଡି ବା ୧୨୪୨ ଭଳି ଧାନର ନାଆଁ କରଣୀରେ ଲେଖି ଲଗାଇବାର ମନେଅଛି।

ମୋ ମତରେ ବେଶୀ ଆଗ କଥା ଭାବି କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ। ଆଗରୁ କଣ ହୋଇଥିଲା ଠିକ ସେହିଭଳି ସବୁ ଯେ ଘଟିବ ତାର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ। ପ୍ରତିଦିନର ସମାହାରରେ ଭବିଷ୍ୟତର ସ୍ବରୂପ ଗୁନ୍ଥାହେବ। ତେଣୁ ଆଜି ଯଦି ଆମେ ଓଡ଼ିଆ ଗୀତଟିଏ ଶୁଣିବା, ଓଡ଼ିଆ ବହିଟିଏ ଖୋଲି ଦିପୃଷ୍ଠା ପଢ଼ିବା ବା ଓଡ଼ିଆ କଥାଚିତ୍ରଟିଏ ଖୋଜି ଦେଖିବା ତା ଯଥେଷ୍ଟ।

ସ୍କୁଲରେ, ଏଇ ବିନ୍ଦୁ ଲଗାଇବାକୁ ବା ଅଲଗା ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବାକୁ ଆମକୁ ଶିଖାହୋଇନଥିଲା। କେବେବି ରଚନା ଲେଖିଲାବେଳେ ବା ପରୀକ୍ଷାରେ ବିନ୍ଦୁ ବ୍ୟବହାର କରିନାହିଁ ବୋଲି ମୋ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅଭିଜ୍ଞତା। ମୋ ମତରେ, ରୋମାନ୍ ଲିପି ଭଳି ଅକ୍ଷର ସହିତ କୌଣସି ଚିହ୍ନ ନରହିବା ଆଧୁନିକତା। ତେଣୁ ଓଡ଼ିଆ ବିନ୍ଦୁମୁକ୍ତ ହେଉ।

odiaolia.blogspot.com/2023/12/blog-p

ଓଡ଼ିଆମାନେ କେବଳ ନିଜର ଭାଷାକୁ ଅବହେଳା କରୁନାହାନ୍ତି ବରଂ ନିଜର ପରିଚୟ ତଥା ଭବିଷ୍ୟତକୁ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ଧକାର ଭିତରକୁ ଠେଲି ଦେଉଛନ୍ତି। ଧର୍ମ ଓ ଭକ୍ତିର ଏକ ବିଶେଷ ଭୂମିକା ଜୀବନରେ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କୋଉଠି ମଣିଷ କୁସଂସ୍କାର ଅବା ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସର ଶିକାର ହୋଇପଡ଼ୁଛି, ତାହା ପ୍ରତି ସଚେତନ ହେବା କଥା। ଗୋଟିଏ ଦୁର୍ଘଟଣାକୁ ନେଇ ରାଜନୀତି ନିନ୍ଦନୀୟ।

ଆଜି ସକାଳେ ଭଲ ଅସରାଏ ବର୍ଷା ହେଲା। ପ୍ରେମ ସବୁଠୁ ବଳବାନ (୨୦୧୩) କଥାଚିତ୍ରର ବର୍ଷା ବର୍ଷା ତମେ ଆସିଚ ଗୀତଟି ଶୁଣିବା ପାଇଁ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଖୋଜିଲି। ମିଳିଲା ନାହିଁ। ଓଡ଼ିଆ ଫ୍ରେଶରୁ ଶୁଣିଲି। କଥାଚିତ୍ରଟି କିନ୍ତୁ ୟୁଟ୍ୟୁବରେ ଅଛି। ତାପରେ ଶକ୍ତି ମିଶ୍ର ଏବଂ ଶୈଳଭାମାଙ୍କର ବର୍ଷାରେ ବର୍ଷା ଏଇ ରିମଝିମ ବର୍ଷା।

ଆଜି ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜା କଥାଚିତ୍ର ଉପରେ କଥା ପରଦାର କିନ୍ତୁ ଲାଇଭ ଟିଭି ଚାଲୁନାହିଁ। ଅଗତ୍ୟା କେତୋଟି ସ୍ଥିର ଚିତ୍ର ଦେଖି ଖୁସି ହେବା କଥା। ହଁ, ଏବେ ଚାଲିଲା। ଶରତ ପୂଜାରୀଙ୍କ ରଜାପିଲା ଭଳି ଚେହେରା ଦେଖି ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତାଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା। ନାୟିକା ଶେଫାଳୀ ନାୟକ ଥିଲେ ତାଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରାୟ ଦଶ ବର୍ଷ ବଡ଼।

https://x.com/NathTusar/status/1812172474378830321?t=-YmTj6liJIyGcHhpxz0IrA&s=19

ସାଧନା ଓ ସାଗର ମନ୍ଥନ

 ନିଜସ୍ବ ଏକ୍ସ ଡାକ୍ତି ଗୁଡ଼ିକର ତୁଷାରନାଥ ମହାପାତ୍ରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସଙ୍କଳନ ଓଡ଼ିଆ ଓଳିଆ: ଆକାଶବାଣୀ କଟକ ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ ଯୁଗ ଆସିଲା odiaolia.blogspot.com/2024/08...